เมื่อก่อนเขาเคยเกลียดชังแสงแรกของดวงตะวัน เพราะทุกครั้งยามที่ลืมตาเขาจะมองไม่เห็นเรือนร่างที่แสนอบอุ่นของมิเกล
เขาหงุดหงิดที่เธอไม่ยอมโอบกอดเขาจนกว่าเขาจะตื่น เธอเลือกจะหลบหนีเขาไปก่อนตลอดทุกเช้า นั่นเป็นสาเหตุที่ทำให้เขาเกลียดชังดวงอาทิตย์
ทว่าตอนนี้กลับไม่เหมือนเดิม เมื่อไร้เธอข้างกายเขากลับอยากให้ถึงยามเช้าไวๆ เพราะทุกคราที่ท้องฟ้ามืดมิด เขานั้นแสนทรมานจากความเจ็บปวดที่แบกรับเอาไว้
เสียงร้องโหยหวนของวิญญาณเหล่านั้นยังคงตามมาหลอกหลอนจนเขาแทบจะเป็นคนเสียสติไปแล้ว...
'...ฆ่าสตรีสักนางสิฮาเดส ข้ารู้ว่าเจ้าชื่นชอบการมองดวงตาของคนที่กำลังจะตาย เสียงหัวใจที่ค่อยๆหยุดเต้นนั้น...จะทำให้เจ้าสงบลง ไปสิไปหยิบดาบขึ้นมา แล้วเดินไปด้านนอก...ไปสนุกกันเถอะ'
ฮาเดสหลับตาลง เขาเลือกที่จะไม่สนใจเสียงมากมายที่ดังขึ้นมาในหัว
'นักบุญหญิงล่ะฮาเดส ข้าต้องการพลังที่บริสุทธิ์นั่นนะ ไปสัมผัสนางสิ ร่วมรักกับนา
