บทที่11
ตงฮูหยินให้คนไปเรียกบุตรชายตัวดีให้มาพบ
“คุกเข่าลง! ” นางเอ็ดบุตรชายหัวแก้วหัวแหวนทันทีที่ตงเนี่ยนเจินเดินเข้ามาในเรือน หลังจากคนสนิทของนางมาบอกว่าบุตรชายของนางไปขอให้ยกเลิกงานแต่งที่กำลังจะเกิดขึ้น
ตงเนี่ยนเจินรู้ดีอยู่เต็มอกว่ามารดาต้องไม่พอใจเหตุนี้เขาถึงไปพูดโน้มน้าวบิดาแทน
“เจ้าทำอะไรลงไป ที่ผ่านมาเจ้าก็ฟังแม่เสมอ ไม่เคยขัดใจแม่เลย แม่แค่ขอให้เจ้าอดทนอีกนิดเดียวเท่านั้น” ตงฮูหยินตัดพ้อบุตรชายเสียงแผ่ว นางอ่อนอกอ่อนใจเหลือเกิน แม้จะเข้าใจดีว่าตงเยี่ยนเจินรักเยว่เม่ย แต่การแต่งกับเยว่เหลียนก็ล้วนแต่ดีกับตัวตงเนี่ยนเจินเอง
“ท่านแม่ไม่เห็นใบหน้านาง นางอัปลักษณ์ขนาดนั้น ข้าจะทนนอนร่วมเตียงกับนางได้อย่างไร ท่านบอกข้าเองว่านางโตมาย่อมมีใบหน้าเหมือนสหายท่าน แต่ไม่เลยนางโตมาไม่เพียงแต่อัปลักษณ์นางยังป่าเถื่อน ลงมือทำร้ายเย่วเม่ยของข้าอีก ขนาดตอนนี้นางยังไม่รู้ว่าข้ากับเยว่เม่ยเป็น
