7
-หวงก้าง&ยอมทุกอย่าง-
“สวัสดีครับคุณริน ในที่สุดก็ได้เจอกันอีกครั้งนะครับ ผมบอกแล้วว่ายังไงเราก็ต้องได้เจอกันอีก” ธันวาที่มาทำธุระที่ตึกแห่งนี้ตรงดิ่งเข้าไปทักทายเอรินอย่างคุ้นเคย
“นั่นสิคะ บังเอิญจังเลยมาประชุมชั้นสิบเหรอคะเห็นติดป้ายไว้หน้าลิฟต์”
“ใช่ครับ ไม่คิดว่าจะเจอคุณรินที่ห้องอาหารนี่ โอยสวยขึ้นจนจำแทบไม่ได้”
“เชิญนั่งก่อนค่ะคุณธันวานั่งด้วยกันได้เลยค่ะ ตอนเที่ยงคนจะเยอะหน่อยเดี๋ยวจะหาที่นั่งลำบากนะคะ”
“ขอบคุณครับ” ธันวาเลื่อนเก้าอี้ลงนั่งด้านข้างกับคนชวน
“แต่ว่ารินไม่ได้สวยขึ้นหรอกค่ะ แค่ไปทำเลสิกมาเลยไม่ต้องใส่แว่นตาแล้วก็เท่านั้นเอง”
“ไปทำเลสิกมาเหรอครับ มิน่าล่ะ แต่ว่าสวยขึ้นจริง ๆ นะครับ” ธันวาชมแบบตรงไปตรงมา ทำให้เอรินเขินอายจนหน้าแดงระเรื่อขึ้นมา
“รินข้าวมาแล้ว” อันนียาเดินถือจานข้าวมาสองจาน
“อ้อ นี่คุณธันวาที่เล่าให้ฟังไง คุณธันวาคะนี่อ้อเพื่อนรินเองค่ะ” เอรินแ
