บทที่ 5 ความใคร่แสนหวาม

1370 คำ

บทที่ 5 ความใคร่แสนหวาม “ลืมตาแล้วมองฉันสิ” เสียงทุ้มสั่งก่อนที่เขาจะเริ่มโยกเอวสอบด้วยจังหวะที่เร็วขึ้น เร็วขึ้น จนร่างเล็กเริ่มโยกคลอนไปตามจังหวะกระชั้น ตับ! ตับ! ตับ! แก้มใสลืมตาขึ้นพร้อมกับบทโหมโรงที่ร้อนแรงราวกับจะแผดเผาเรือนกายให้มอดไหม้ ดวงตาคมจ้องมองมายังดวงตากลมโตที่ค่อยๆ ปรือเปลือกตาขึ้น ราวกับมีกระแสสิเน่หาแผ่ซ่านปกคลุมเรือนกายเปลือยเปล่าที่กำลังเริงราคะกันอย่างเร่าร้อน หัวใจทั้งคู่กระตุกแรงแล้วเต้นไปในจังหวะเดียวกันได้อย่างน่าประหลาดใจ แก้มใสร้อนผ่าวไปทั้งใบหน้าเมื่อรับรู้ได้ถึงแรงราคะที่กำลังลุกโชนอยู่ภายในดวงตาที่แสนเซ็กซี่เหลือร้ายของเขา ใบหน้าหล่อเหลาที่เต็มไปด้วยตอเขียวครึ้มของหนวดเครากลับชุ่มไปด้วยเหงื่อทั้งที่ภายในห้องนอนนั้นเปิดเครื่องปรับอากาศเอาไว้จนเย็นฉ่ำ ทุกการขยับเขยื้อนเคลื่อนกายทำให้เห็นหยาดเหงื่อที่เกาะพราวไปตามกล้ามเนื้อและสัดส่วนแห่งชายจนทำให้คนตัวเล็กที่นอนระทวยอยู่ใต้เรือนร่างถึงกับยิ่งร้อนผ่าวไปทั้งสรรพางค์กาย “อื้อ..อะ...อาห์” แรงเสียดสีจากแกนกลางกายที่แข็งแกร่งนำมาซึ่งความอุ่นร้อนวูบวาบไปทั้งช่องแคบชื้น ทุกจังหวะที่โหมกระแทกทำให้กลีบอวบอูมแดงก่ำเผยอออก ตับ! ตับ! ตับ! “อะ...อาห์ อาห์ อาห์ คะ...คะ...คุณขา อะ...อาห์ อะ...อื้อ อะ...ฮึก” แก้มใสไม่อาจสะกดกลั้นความซ่านเสียวเอาไว้ได้อีกต่อไป ยิ่งเขากระแทกเอ็นอุ่นเข้ามาในกายของนางด้วยจังหวะรุกเร้ารุนแรงมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งเสียวจนแทบขาดใจ “คะ..คุณ นะ...หนูไม่ไหวแล้วค่ะ มะ...ไม่ไหวแล้ว” หญิงสาวบิดกายเร่า เหยียดเรียวยกชี้จิกไปบนที่นอนแล้วยกสะโพกร่อนแอ่นรับแรงกระแทกของเอ็นอุ่นราวกับโหยหา “จะเสร็จแล้วเหรอ” โน้มใบหน้าลงไปใกล้ก่อนจะไซ้ปลายจมูกไปตามแก้มนวลแล้วกระซิบถามที่ข้างหูอย่างหยอกเย้า “ค่ะ...หนูจะ....จะเสร็จ อะ...อื้อ จะเสร็จแล้วค่ะ” กระตุกเกร็งไปทั้งร่างห่อไหล่เล็กลู่เข้าหากันในขณะที่สองแขนกอดก่ายเขาเอาไว้แน่น กระตุกซ้ำๆ ไปพร้อมกับจังหวะตอดรัดภายในช่องแคบชื้นที่กำลังบีบประชิดเอ็นอุ่นจนคนตัวโตเกือบจะทนไม่ไหว กัดสันกรามกรอด นิ่วหน้าจนคิ้วเข้มขมวดมุ่น ก่อนจะหลับตาลงรับรู้ถึงแรงบีบรัดที่แน่นหนึบ ก่อนจะหัวเราะ ‘ฮึ’ ออกมาในลำคอ ก่อนจะใช้ปลายนิ้วจับที่ปลายคางของหญิงสาวแล้วดันใบหน้าหวานให้แหงนเงยขึ้น ดวงตาของเธอปรือฉ่ำอวลไปด้วยอารมณ์สิเน่หาที่มากล้น นวลแก้มระเรื่อไปด้วยเลือดฝาด ริมฝีปากเผยอน้อยๆ บวมเป่งจากแรงบดจูบ เมื่อไล่สายตาลงไปยังลำคอระหงและเนินอกอิ่มที่เต็มไปด้วยรอยจูบเป็นจ้ำๆ และรอยแดงเถือกจากการครูดถูของตอหนวดเครา ยิ่งส่งให้ผู้หญิงคนนี้ดูเย้ายวนและน่าเอาจนเขาเกือบจะเผลอปล่อยน้ำใคร่ออกมา “ให้ตายเถอะ...เธอทำให้ฉันคลั่งได้มากกว่าที่คิด ฉันจะจ่ายให้เธออย่างที่ไม่มีใครยอมจ่ายแน่นอน” พูดด้วยน้ำเสียงลอดไรฟันก่อนจะเร่งจังหวะกระเด้าเอวสอบเอาหญิงสาวด้วยความเมามัน ตับ! ตับ! ตับ! “อะ...อื้อ อื้อ สะ...เสียวจัง อะ...อื้อ” แก้มใสหวีดร้องเมื่อเขาจับเรียวขาข้างหนึ่งของเธอยกขึ้นจนปลีน่องแนบไปกับใบหน้า ในขณะที่ขาอีกข้างนั้นถูกจับให้เหยียดตรง จากนั้นเขาก็กระหน่ำกระแทกรุกเร้าอย่างไม่ออมแรง เสียงเนื้อกระทบเนื้อ เสียงหอบหายใจ และหยาดเหงื่อที่ผสานเข้าหากันดังก้องไปทั่วทั้งห้อง แต่ดูเหมือนว่าปรเมศจะไม่มีทีท่าว่าจะเหน็ดเหนื่อยเลยสักนิด เขายังคงขยับโยกเอวสอบกระแทกรัวเร็วโดยที่จังหวะการกระเด้าไม่แผ่วลงแม้เศษเสี้ยววินาที เป็นแก้มใสเสียอีกที่รู้สึกล้าไปทั้งหน้าขา รับรู้ได้ว่าเรียวขาของเธอกำลังสั่น และร่างกายกำลังร้อนวูบวาบตอบรับทุกสัมผัสร้อนของเขาอย่างกระตือรือร้น “มะ....ไม่ไหวแล้ว” หญิงสาวหอบหายใจแรงจนทรวงอกกลมกลึงกระเพื่อมไหว คนตัวโตไม่รอช้าคว้าหมับแล้วบีบแรงจนเนื้อนมแทบจะปลิ้นออกตามง่ามนิ้ว ในขณะที่แกนกลางกายยังคงเสียบเข้าเสียบออกเร็วๆ จนน้ำเสียวของหญิงสาวแตกซ่านเปียกชุ่มที่นอนจนเป็นด่างดวง “จะเสร็จแล้วค่ะ หนูจะเสร็จแล้ว อะ...อะ...อะ...อื้อ อื้อ อะ...อาห์” “อืม” คนตัวโตเพียงแค่คำรามต่ำในลำคอ ก่อนจะเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น เร็วขึ้นอีก เร็วขึ้นอีก ตับ! ตับ! ตับ! รับรู้ได้ว่ารูเสียวของเธอตอดรัดเอ็นอุ่นของเขาแนบแน่น เขาจึงรีบชักท่อนเอ็นออกมาแล้วใช้มือสาวลำเอ็นปลดปล่อยน้ำขาวขุ่นลงบนที่นอน เมื่อเสร็จสมความใคร่ปรเมศก็ผละออกจากการกอดรัดนางบำเรอทันที เขาเดินเปลือยเปล่าไปยังโต๊ะริมหน้าต่างแล้วเทบรั่นดีลงในแก้วด้วยใบหน้าเรียบเฉย ราวกับมีคมมีดกรีดลงบนหัวใจ... เจ็บจัง! แก้มใสรู้สึกราวกับว่าขอบตาของตนกำลังร้อนผ่าว เธอคว้าผ้าห่มขึ้นมาคลุมเรือนกายเปลือยเปล่าที่เพิ่งเสร็จกิจจากกามราคะ ก็แค่นางบำเรอ พอเขาเอาจนสุขสมก็ผละจากไป... เธอก้มหน้านิ่ง เผลอคิดว่าความอ่อนโยนบนเตียงจะเป็นเรื่องจริง มันก็แค่กาม แค่ความใคร่ที่หอมหวาน พอเสร็จจากหน้าที่นางบำเรอเขาก็ไม่จำเป็นต้องแยแส ความคมชัดในดวงตาพร่าพรายขุ่นมัวเมื่อมีม่านน้ำตาบดบัง เธอมองคราบขาวขุ่นของเขาและคราบน้ำใสของเธอที่เปรอะเปื้อนที่นอน เธอนอนกับพ่อของน้องกานต์... พ่อของลูก... ดูเหมือนว่าชะตาชีวิตช่างเล่นตลกกับเธอเหลือเกิน ที่ผ่านมาเธอคงยังทุกข์ใจอย่างแสนสาหัสไม่เพียงพอ จึงได้ถูกผลักให้ร่วงหล่นลงมายังเหวลึก เหวแห่งกาม เหวที่ดูเหมือนว่าเธอจะไม่สามารถปีนป่ายหนีจากมันไปได้ เพราะลึกลงไปในใจนั้นเธอเองก็ต้องการมัน! ในขณะปรเมศกัดฟันกรอด นึกขัดใจตัวเองที่ทำในสิ่งที่ไม่เคยทำ ราวกับไม่เป็นตัวของตัวเอง เขาใช้ปากกับเธอ... เขาทำในสิ่งที่ไม่เคยทำให้ผู้หญิงคนไหน... บ้าเอ๊ย! เขาไม่แม้แต่จะใส่เครื่องป้องกันด้วยซ้ำ นี่มันเรื่องบ้าอะไร! ทำไมเขาถึงได้ประมาทแบบนี้! เพล้ง! โกรธตัวเองจนเควี้ยงแก้วในมือลงบนพื้นจนแตกกระจาย ยังผลให้คนตัวเล็กถึงกับสะดุ้งสุดแรงด้วยความตกใจ หยาดน้ำตาที่คลอเอ่อถึงกับหยาดหยดรินรดลงบนแก้มนวล มือเล็กบีบเข้าหากันแน่นจนเผลอจิกเล็บลงบนฝ่ามือตัวเอง ปรเมศหยิบแก้วใบใหม่ขึ้นมาแล้วเทบรั่นดีราวกับเป็นเรื่องปกติ ก่อนจะกลิ้งแก้วบรั่นดีด้วยปลายนิ้วก่อนจะยกดื่มทีเดียวหมด แล้วเหลือบมองมาไปยังนางบำเรอคนใหม่ที่มีท่าทางเงอะเงิ่นอย่างไม่รู้จะจัดการกับเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างไร “ไปอาบน้ำสิ ผ้าเช็ดตัวในห้องน้ำ” “ค่ะ” แก้มใสรับคำอย่างว่าง่ายด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ มองหาเสื้อผ้าที่อยู่อีกห้องก็ได้แต่ถอนหายใจจำต้องเดินเปลือยเปล่าเข้าไปในห้องน้ำด้วยความกระดากอาย เธอจึงไม่เห็นว่าแววตาคมระยับของคนที่กำลังดื่มบรั่นดียามที่มองมายังบั้นท้ายของเธอที่กำลังก้าวย่างนั้นกำลังลุกโชนไปด้วยราคะอีกครา

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more