บทที่ 23
ครอบครัวอบอุ่น
“ทะเลสวยจัง”
แก้มใสมาถึงรีสอร์ตขนาดกลางติดทะเล หลังจากแจ้งเรื่องกับเลขาของปรเมศเรื่องเอกสารสำคัญที่เธอนำมาส่ง เลขาจึงให้เธอมารอเขาที่ชายหาด เพราะปรเมศยังติดพันคุยกับคู่ค้าอยู่เดี๋ยวเขาจะออกมารับเอกสารด้วยตนเอง
หญิงสาวสูดกลิ่นอายทะเลเข้าปอด ก่อนจะถอดรองเท้าแล้วเหยียบลงบนผืนทรายด้วยเท้าเปลือยเปล่า ฉีกยิ้มกว้างด้วยความรู้สึกชอบใจ
ก่อนจะเริ่มใจกล้าเดินลงไปเหยียบน้ำทะเล
“อยากให้พ่อจ๋ากับน้องกานต์มาด้วยจังเลย”
เธอแหงนหน้ามองท้องฟ้า ปล่อยให้ร่างกายปะทะกับลมทะเลและไอแดด
ส่วนคนที่บอกว่าติดพันคุยธุระกับคู่ค้าแท้จริงแล้วกำลังยืนแอบอยู่หลังต้นไม้ใหญ่เพื่อแอบดูแก้มใส เห็นเธอค่อยๆ เอาเท้าแตะน้ำทะเลแล้ววิ่งหนีคลื่นที่ซัดสาดเข้าฝั่งราวกับเด็กไม่ประสา เขาก็ถึงกับแย้มยิ้มออกมา
เป็นยิ้มที่กว้างกว่าทุกครั้งที่เคยยิ้มมาตลอดชีวิต
“แก้มใส...
คนตัวโตเดินออกจากที่ซ่อนตัวไปหยุดยืน
