เมื่อไม่มีสิ่งใดมาส่งเสียงรบกวนการนอนอย่างคืนที่ผ่านมา เมษาจึงนอนหลับสนิทรวดเดียวจนกระทั่งเช้า พอรู้สึกก็เป็นเวลาเจ็ดโมง หันมองหาเพื่อนรักก็ไม่ได้อยู่ข้าง ๆ แล้ว
“ รีบตื่นแต่เช้าไปหาผู้ชายอีกล่ะสินังวินวี่ ฉันละยอมใจความร่านของแกจริง ๆ อย่าให้รู้นะว่าเปลี่ยนสีเข้าข้างไอ้เด็กโรคจิตนั่นอีก ” แล้วเมษาก็รีบเข้าห้องน้ำจัดการตัวเองให้เรียบร้อย เคราะห์ดีที่น้ำไหลแล้ว ไม่ต้องหอบสังขารออกไปอาบข้างนอกอีก
เมื่อแต่งกายเรียบร้อย หญิงสาวโผล่หน้าออกไปหน้าบ้านก็พบวินวี่นั่งอยู่หน้าห้องของธันวาที่มีโต๊ะหินอ่อน พร้อมกับทั้งสามหนุ่มเพื่อรับประทานโจ๊ก น้ำเต้าหู้ และปาท่องโก๋ เป็นอาหารเช้าอย่างเมื่อวาน เธอรีบผลุบเข้าไปในห้องโดยพลัน ไม่ต้องการที่จะร่วมวงสนทนาใด ๆ กับนายธันวาทั้งสิ้น
พลันเสียงเปิดประตูก็ดังขึ้น เมษาที่คิดว่าวินวี่กลับมาก็ชิงบ่นขึ้นก่อน
“ ไหนแก
