“ น้องธันวา เริ่ด เริ่ดมาก เสียงเพราะมาก เคลิ้ม เคลิ้มที่สุด ” วินวี่กล่าวพร้อมเอนกายพิงร่างใหญ่ทันทีที่เขานั่งลง ชายหนุ่มหัวเราะ แล้วหันมาถามเมษาบ้าง
“ เป็นไง ผมร้องเพลงเพราะป่ะ ” หญิงสาวยักไหล่
“ ก็งั้น ๆ ”
“ แค่งั้น ๆ เองเหรอ ผมเห็นเมษ์นั่งอ้าปากค้างอย่างตะลึงเลย ตอนที่ได้ยินผมร้องแรก ๆ ” เธอชักสีหน้าทันที
“ ไอ้บ้า หลงตัวเอง แล้วกรุณาเรียกฉันให้มีสัมมาคารวะหน่อย ฉันบอกกี่ครั้งแล้ว ” เขายักไหล่ ทำท่าทีล้อเลียนเธอบ้าง
“ ไม่เรียก ก็อยากเรียกแบบนี้ ใครจะทำไม ปกติผมก็เป็นคนมีสัมมาคารวะนะกับทุกคน เช่นพี่วินวี่คนสวยไรงี้ แต่กับเมษ์ ทำไมไม่อยากมีก็ไม่รู้ ”
“ ฉันไม่ใช่เพื่อนเล่นของแกนะ ”
“ ก็ไม่ได้จะเอามาทำเพื่อนเล่น " มันตอบพลางทำสายตาแพรวพราววิบวับ จนเมษาต้องรีบหลบสายตาที่ทำให้ร้อนวูบ ๆ วาบ ๆ นั่น
“ เออเดี๋ยวกลับกั
