Macas’s part
ผมวางสายจากน้ำแข็งเสร็จก็เดินมาเข้าห้องน้ำจัดการธุระส่วนตัว เดินออกมาเจอเฮียเหมันต์ยืนดูดบุหรี่อยู่เลยขอมามวนหนึ่ง
“คนนี้มึงชัวร์?”
คำถามที่ฟังไม่ค่อยเข้าใจเอ่ยขึ้นอู้อี้เพราะปากแกคาบบุหรี่อยู่ด้วย
ผมยังไม่ตอบคำถามนั้น อัดสารนิโคตินเข้าปอดไปเฮือกใหญ่แล้วพ่นควันสีเทาทิ้งให้มันลอยไปตามอากาศ มองดูควันนั้นจางหายไปพร้อมขยับปาก
“ชัวร์คืออะไร?”
ผมย้อนถามจนได้สายตาเย็นชากลับมา
“กูเห็นมึงให้แหวนเธอ”
อา...นึกว่าเรื่องอะไร คงเห็นรูปคู่ผมกับน้ำแข็งในวันเกิดเธอ
“อย่างที่เห็น”
“ตอบไม่ตรงคำถาม”
ผมควรไปต่อหรือพอแค่นี้?
เฮียเหมันต์เป็นคนฉลาด ดูคนขาด แถมความสุขุมและนิ่งเงียบของเขายังทำผมกลัวในบางเวลา
“ของแบบนี้คงต้องดู ๆ ไปน่ะเฮีย”
อีกคนถุยบุหรี่ที่ใกล้หมดมวนลงพื้น ใช้รองเท้าหนังยี่ห้อดังบดขยี้บุหรี่มวนนั้นจนมอดดับ
“อย่าเล่นกับความรู้สึกคนอื่น”
“...”
ผมทำตามอีกคนด้วยการบดปลายเ
