ไม่โปรดปราน:11
1354 คำ
[ลืมเรื่อง?] มินตราถามขึ้น
“ฉันลืมบอกว่าพรุ่งนี้วันเกิด”
พอทุกคนได้ยินต่างก็ทำสีหน้าเอือมระอาใส่ฉันกันหมด
[แกนี่น้า! ส่งข้อความบอกเขาไปสิ]
เพื่อนรักแนะนำ
[ไม่ได้ ๆ แบบนั้นเจ๊ว่ามันธรรมดาไป] เจ๊สุ่มรีบเบรก
[เจ๊มีอะไรเด็ด ๆ ใช่ป้ะ?]
ฉันรีบรอคำตอบที่เจ๊บอลลูนปูทางถามให้
[ยังไงซะคนที่ใส่ใจเราย่อมต้องรู้เองอยู่แล้ว]
ทั้งสีหน้าทั้งแววตาเจ๊สุ่มเหมือนมีแผนการอะไรสักอย่าง
[แกลงวันเดือนปีเกิดจริงในเฟซบุ๊กไม่ใช่เหรอ?] มินตราโพล่งขึ้น
จากนั้นพวกเจ๊บอลลูนกับเจ๊สุ่มก็พยักหน้าให้กับความฉลาดของเธอ
“หมายความว่าน้ำไม่ต้องบอกเอง แต่ให้เฮียมาคส์สังเกตเอาจากการแจ้งเตือน?”
ทุกคนพยักหน้าและตอบว่า “ใช่!” อย่างพร้อมเพรียงกัน
แบบนี้จะได้ผลไหมนะ?
เขาคงไม่ได้คิดว่าฉันใส่วันเดือนปีเกิดปลอมใช่ไหม
[แกเหมือนคิดมากนะ อย่าบอกว่าไม่ไว้ใจแฟนแกอีกล่ะ]
มินตราทำให้ฉันเลิกคิดไร้สาระ
“เปล่า เฮียมาคส์รักฉันขนาดนั้นเขาต้องใส่ใจฉันอยู่แล้วแหละ”
[โอ๊ย เบื่อพวกขิงหลัว] เจ๊สุ่มว่า
[รีบหาสิคะ จะได้มาขิงกับเขาบ้าง] เจ๊บอลลูนแซว
[นั่นสิคะ เมื่อไรจะพาหนุ่ม ๆ มาเปิดตัว] มินตราเอาอีกคน งั้นฉันเล่นแกคืนบ้างดีกว่า
“วันก่อนเห็นแท็กหนุ่มหุ่นล่ำซิกซ์แพ็กเป็นลูกระนาดไม่ใช่เหรอคะ”
เจ๊สุ่มที่ถูกพวกเรารุมทำหน้าเลิ่กลั่กใหญ่เลย
[ร้ายกาจ แแบส่องเจ๊เหรอ]
[โหเจ๊! เปิดสาธารณะขนาดนั้นอย่าเรียกว่าส่องเลย]
แล้วพวกเราก็พากันขำขันให้กับการประชดที่เป็นความจริงของเจ๊บอลลูน
[ตายจริงดึกแล้ว มินขอตัวนะคะว่าจะมาสก์หน้ามาสก์ตัวสักหน่อย]
[แหม เจ้านี้ดูแลผิวพรรณเก่งจริง จะว่าไปแล้วเจ๊ก็นัดกับกิ๊กคนที่สิบสองไว้ ขอไปทำสวยก่อนนะ]
เจ๊บอลลูนก็ว่าแต่คนอื่น ตัวเองก็เอาบ้างเหมือนกัน
“ขอบคุณนะคะที่ช่วยรับฟัง”
ฉันขอบคุณทุกคนที่อยู่ในสายก่อนที่พวกเราจะเลิกการคอลแบบกลุ่ม
เฮ้อ! หวังว่าเฮียมาคันจะช่างสังเกตและรู้ว่าอีกไม่กี่ชั่วโมงนี้จะเป็นวันเกิดฉันนะ
Rrrr...
นั่งคิดมากอยู่ไม่ถึงนาทีโทรศัพท์ฉันก็ดังขึ้น เป็นแม่เล็กที่โทร. มาหา
“สวัสดีค่ะแม่เล็ก มีอะไรหรือเปล่าคะ”
ดูเวลาตอนนี้เกือบทุ่มหนึ่งแล้ว ปกติแม่เล็กไม่โทร. มาดึกขนาดนี้
[แม่จะโทร. มาถามว่าพรุ่งนี้อยากให้แม่ทำอะไรพิเศษไว้ใส่บาตรตอนเช้าไหม]
ลืมไปเลย ทุก ๆ วันเกิด ฉันจะไปตักบาตรกับแม่เล็กที่บ้าน ตกเย็นค่อยฉลองวันเกิดกัน
“เอาเป็นกับข้าวที่พวกเราชอบแล้วกันค่ะ”
ฉันรู้ว่าแม่เล็กเข้าใจคำว่า ‘พวกเรา’ ของฉันดีว่าหมายถึงใคร
[ได้จ้ะ พรุ่งนี้แม่เตรียมไว้ให้นะจ๊ะ หนูน้ำคงมาทันนะ]
“แน่นอนค่ะ”
[งั้นคืนนี้ฝันดีนะลูก]
“แม่เล็กอย่าลืมล็อกบ้านดี ๆ นะคะ”
[จ้า ๆ แม่ยังไม่แก่สักหน่อย]
ฉันไม่ได้ว่าท่านแก่สักหน่อย
“บายค่ะ”
[บายจ้าคนสวยของแม่]
แล้วท่านก็วางสายไป
ฉันหยิบสร้อยที่วางไว้ในลิ้นชักออกมาเปิดดู
เป็นสร้อยคู่ที่ชิ้นหนึ่งถูกฝังไปกับร่างไร้วิญญาณไปแล้ว ส่วนอีกชิ้นฉันยังเก็บไว้เป็นความทรงจำของพวกเรา
“พรุ่งนี้ก็จะครบยี่สิบห้าปีเต็มแล้วนะ”
เขาบอกครบยี่สิบห้าเป็นวัยเบญจเพส บางคนก็จะเจอแต่เรื่องร้าย ๆ จนหมดปี แต่ฉันคิดว่าถ้าเราใช้ชีวิตอยู่ในความไม่ประมาท จากร้ายจะกลายเป็นดีได้ไม่น่าจะเป็นเรื่องยากเท่าไร
“น้ำให้แม่เล็กทำของโปรดของพวกเราแล้ว รอกินอยู่บนสวรรค์และช่วยอวยพรให้น้ำด้วยนะ”
จูบลงบนสร้อยเงินที่อยู่ในมือ
ไม่ว่าจะผ่านไปกี่วันกี่เดือน ฉันก็รู้สึกว่า ‘เธอ’ อยู่เคียงข้างกันตลอดเวลาไม่ได้ไปไหน
น้ำตาหนึ่งหยดไหลอาบแก้มทุกครั้งที่คิดถึงภาพวันวาน
ชีวิตคนเราไม่แน่ไม่นอน วันนี้อาจจะมีความสุขอยู่ พรุ่งนี้อาจจะมีแต่น้ำตาที่เป็นการจากลาอย่างไม่หวนกลับก็ได้ ใครจะไปรู้
ฟู่!
ตั้งสติเลิกเศร้าหมอง เดินไปหยิบผ้าขนหนูอาบน้ำล้างตัวดีกว่า
เฮียมาคัสบอกว่าคืนนี้เขาจะแวะมาหาต้องทำตัวให้สวย ๆ เข้าไว้
เพราะผู้ชายส่วนใหญ่ชอบผู้หญิงดูแลตัวเอง
ตกดึกวันเดียวกัน...
เฮียมาคัสบอกจะมาหาฉันคืนนี้สรุปสุดท้ายเขาก็ไม่มา แต่ส่งข้อความมาบอกว่าต้องบินไปดูงานด่วน สรุปว่าวันเกิดปีแรกที่เราคบกันของฉันก็เป็นหมันสินะ
ครืด ครืด...
กำลังเคลิ้ม ๆ เหมือนอะไรสั่นอยู่ตรงหัวเตียง พอหยิบมาดูเป็นเบอร์โทร. ผู้ชายที่ทำฉันผิดหวังในวัยเกิดปีแรก ทว่าฉันก็ยังคงกดรับสายนี้อยู่ดี
“ว่าไงคะ ขึ้นเครื่องแล้วเหรอ” เสียงค่อนข้างอู้อี้เพราะเพิ่งผ่านการร้องไห้เบา ๆ กับความผิดหวังครั้งแรกที่เฮียมาคัสมอบให้
แต่จะโทษเขาก็คงไม่ได้เพราะหนึ่ง...
ฉันไม่ได้เอ่ยปากบอกเขาเองว่าพรุ่งนี้วันเกิดฉัน
และสอง...
งานเขาเองย่อมสำคัญเช่นกัน ถ้าให้ฉันเลือกฉันก็คงเลือกงาน
[น้ำช่วยไปที่ห้องแล้วหยิบของให้ทีได้ไหม]
ทันทีที่ฉันทักทาย อีกคนก็ออกคำสั่ง
“ห้องเฮียมาคส์?” ฉันถาม
[อืม พอดีลืมกระเป๋าสตางค์ กำลังคุยกับพนักงานอยู่ รบกวนด้วยนะ]
เล่นลืมของสำคัญด้วยสิ
เปิดโคมไฟหัวเตียงมองเวลาบ่งบอกว่าเกือบเที่ยงคืนแล้ว
“ได้ค่ะ เดี๋ยวน้ำขับรถไปเอาให้นะคะ”
โชคดีที่คอนโดเขาไม่ไกลกับที่ฉันอยู่เท่าไร ใช้เวลาไม่ถึงสิบห้านาทีก็ถึง แต่ตอนไปสนามบินนี่สิ รถคงไม่ติดแล้วละเพราะนี่ก็ดึกแล้ว
[ขอบคุณครับ]
เฮ้อ! แค่ได้ยินเสียงเพราะ ๆ ของเขา เรื่องก่อนหน้าที่งอนเขาอยู่ก็หายเป็นปลิดทิ้ง
สงสัยฉันจะตกหลุมรักผู้ชายคนนี้จนถอนตัวไม่ขึ้นเอามากแล้วละ
ใช้เวลาขับรถจริง ๆ สิบนาทีก็มาถึงคอนโดเฮียมาคัสแล้ว เรามีกุญแจสำรองคอนโดของกันและกันเลยไม่เกิดปัญหา รีบกดลิฟต์ขึ้นไปชั้นสิบห้าที่เขาอยู่ทันที
ติ๊ด ๆ แกร๊ก!
รีบร้อนเข้าไปในห้องเพราะไม่รู้ว่าเครื่องเขาออกกี่โมง
พรึ่บ!
เพียงแค่แสงไฟส่องสว่างจ้า ฉันถึงกับตัวแข็งทื่อยกมือปิดปากตัวเองทันที
ตรงหน้าฉันที่เคยเป็นห้องสี่เหลี่ยมตกแต่งธรรมดา ๆ ตามสไตล์ผู้ชายเรียบ ๆ ของเฮียมาคัส แต่บัดนี้ห้องนี้ถูกเนรมิตราวกับเป็นวิมานบนสรวงสวรรค์
ลูกโป่งสีชมพูหวานแหววทั้งอ่อนทั้งเข้มแบบอัดแก๊สกำลังลอยติดเพดานห้องเต็มไปหมด
ริบบิ้นหลากสีถูกติดด้วยโบขนาดใหญ่ที่ส่วนปลายลอยพลิ้วตามแรงลมของหน้าต่างที่เปิดแง้มไว้เล็กน้อยพอให้มีลมลอดเข้ามา
กลิ่นกุหลาบหอมฟุ้งทั่วทั้งห้องเมื่อมันถูกนำมาตกแต่งเป็นช่อบนแจกันแล้วตั้งตามมุมทั้งสี่ของห้อง ผ้าม่านแบบโปร่งลายตาข่ายสีขาวถูกติดด้วยลูกโป่งเป็นประโยคภาษาอังกฤษว่า
HAPPY BIRTH DAY TO MY DEAR
และมีรูปคู่ของฉันกับเขาอยู่ตรงกลาง
แก้มสวยรื้นขึ้นทันทีเมื่อห้ามน้ำตาแห่งความเซอร์ไพรส์นี้ไม่ไหว
- ผู้เขียน
