“น้ำ”
“...”
“น้ำครับ”
“...”
“น้องน้ำครับ!”
“คะ!?”
“เหม่ออะไรอีกเรา”
“ขอโทษทีค่ะ พี่สายฟ้ามีอะไรเหรอคะ”
เขาส่ายหัวเล็กน้อยพร้อมมุมปากที่ยิ้มเหมือนล้อเลียนอาการเอ๋อ ๆ ของฉันเมื่อครู่
“โทรศัพท์เราน่ะ”
เขาพยักเพยิดหน้ามาที่โทรศัพท์ฉันที่ขึ้นเบอร์โทร. ของคนที่ไม่อยากคุย
“เดี๋ยวพี่ต้องไปทำงานแล้ว เราก็ให้แฟนมารับที่นี่เลยแล้วกันเนอะ”
พี่วายฟ้าบอกยิ้ม ๆ ก่อนจะเก็บข้าวของแล้วโบกมือลา
ฉันอยากรั้งเขาไว้แต่ก็ไม่กล้า ไม่อยากอ่อนแอต่อหน้าผู้ชายที่อบอุ่นเสมือนพี่ชายคนนี้จนทำเขาเสียงานเสียการ
นั่งมองโทรศัพท์ที่ยังคงแผดเสียงร้องอยู่แบบนั้นโดยไม่คิดที่จะรับสายแต่อย่างใด
อยากโทร. ฉันก็จะปล่อยให้เขาโทร. มาอยู่แบบนั้นแหละ
Macas’s part
“เป็นหมาหัวเน่าแล้วเหรอมึง”
เฮียเหมันต์ที่วันนี้มาหาถึงออฟฟิศผมถามขึ้น
“หัวเน่าอะไรเฮีย” ผมไม่รับเพราะไม่ได้เป็นแบบนั้นสักหน่อย
“นั่งก้นไม่ติดพื้นยังจะมาแถ”
