ทันทีที่รถสองแถวจอดเทียบศาลาประชาคมกลางหมู่บ้านซื่อหยวน ซุนอี้และจ้าวหลุนลงจากรถแล้วรีบเดินไปจ่ายค่ารถอีกครั้ง โดยมีซุนเยว่ค่อย ๆ เดินตามลงมาอย่างระมัดระวัง
พลั่ก ตุ๊บ
"โอ๊ะ! ซี๊ดด~"
เจียวมี่และหนิงจินที่รอจังหวะอยู่นานแล้วรีบเข็นรถเข็นชนซุนเยว่จากด้านหลังอย่างแรงจนซุนเยว่ล้มหน้าคะมำ
"อาเยว่!/อาเยว่! เป็นยังไงบ้าง" ซุนอี้และจ้าวหลุน หันมองตามเสียง เมื่อเห็นว่าคนตัวเล็กกองอยู่ที่พื้นต่างก็เร่งรุดเข้ามาพยุงขึ้น
"อุ๊ยตายแล้ว! ขอโทษทีนะอาเยว่ พอดีฉันรีบเลยมองไม่เห็นว่ามีคนอยู่ตรงนี้"
เจียวมี่กระหยิ่มยิ้มย่องอย่างพอใจเมื่อเห็นมือและขาของซุนเยว่มีเลือดไหลออกมา
"เธอตั้งใจ! ฉันยังยืนอยู่ท้ายรถ ไม่ใช่ทางที่เธอจะเข็นรถไปได้ ซี๊ดดด"
ซุนเยว่พยายามหยัดตัวขึ้นยืนโดยมีพี่ชายและพี่ชายข้างบ้านคอยช่วยเหลือ
"อาเยว่ ฉันก็ขอโทษเธอแล้วไง ฉันไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ นะ"
"เจียวมี่ ฉันบอกเธอแล้วว่าให้เข็นรถด
