Chapter 9
1819 คำ
น้ำหวานหันไปมองธีระภัทรที่ผิวปากร้องเพลงอย่างอารมณ์ดีอยู่ในรถทั้งๆที่เพิ่งจะทะเลาะกับเพื่อนของเขามา
"มองอะไรเอ่ย มีไรสงสัยเหรอ"
"เปล่าค่ะ คือทำไมถึงไม่ไปกับเพื่อนเหรอคะ"
"ขี้เกียจอ่ะ มันพูดเยอะ เดี๋ยวพี่จะพาเรากลับบริษัทนะ แล้วเดี๋ยวพี่จะให้น้ำหวานจัดแพคเกจทัวร์ของนักศึกษาจากประเทศลาวให้หน่อย มหาวิทยาลัยชื่อดังเลยแหละอาจารย์จะพานักศึกษาไปดูงานเกี่ยวกับเกษตรอินทรีย์ พี่จะให้ไปโซนภาคเหนือเพราะแถวนั้นทำเกษตรอินทรีย์หลายที่โดยเฉพาะเชียงใหม่มีไร่เยอะเลย เราเป็นคนที่ไหนอ่ะ"
เขาหันไปชวนหญิงสาวคุยไปพลางๆในระหว่างที่ขับรถ อีกสองเดือนต้องพาอาจารย์และคณะนักเรียนฝั่งเพื่อนบ้านไปทัวร์เกษตรที่ภาคเหนือ เขาจะไปด้วยเพราะเขารู้จักกับดร.มหาวิทยาลัยนั้น
"เชียงใหม่ค่ะ"
"จริงเหรอ... งั้นก็ดีสิรู้จักไร่เกษตรอินทรีย์ทางเชียงใหม่ป่ะ เอาแบบครบวงจรเลยนะ ดูงานมีที่พักในตัวเลยยิ่งดี ทางนั้นงบประมาณดูงานเยอะเอารีสอร์ทราคาดีหน่อยก็ได้"
น้ำหวานกระพริบตาปริบๆมองชายหนุ่มตาแป๋ว รู้จักไร่เดียวที่ดีมากก็คงจะเป็นคาวีวิลล่าไร่ของครอบครัวเธอ แต่จะดีเหรอถ้าพาไปที่บ้านยังไม่มีใครรู้เลยนะว่านั้นคือบ้านของเธอนะ แต่ยอมรับเลยว่าที่ไร่ทำเกษตรอินทรีย์จริงๆและมีผลไม้หลากหลายพืชผักสวนครัวและยังผลิตปุ๋ยใช้เองด้วย
"ที่นั่นมีไร่เยอะค่ะ อยู่ที่ว่าพี่ธีจะไปแบบไหน"
"อาจจะไปหลายที่แหละให้มันหลากหลาย พวกเขาอยากเรียนรู้การทำเกษตรแบบปลอดภัยจริงๆ พี่อยากได้รายชื่อก่อนมาให้เลือกซักห้าหกที่ก็ได้ เอารีสอร์ตด้วย"
"เดี๋ยวน้ำหวานหาให้ค่ะ แล้วพี่ธีเลือกเองนะคะ"
"โอเค ลิสต์รายชื่อมาแล้วกันพี่จัดการเอง"
"ค่ะ"
ทั้งสองคนคุยกันเรื่อยเปื่อยก่อนจะถึงที่บริษัทในเวลาอีกไม่นาน ตอนนี้ธีระภัทรไปคุยงานกับผู้จัดการแผนกฝ่ายการตลาด ส่วนน้ำหวานนั่งลิสต์รายชื่อไร่ในเชียงใหม่ให้ชายหนุ่ม และมีรีสอร์ทให้เลือกใกล้กันอีกด้วย เธอใส่ชื่อรีสอร์ทคาวีวิลล่าไปด้วยพร้อมไร่ ปฎิเสธไม่ได้ว่าที่ไร่ของเธอทำเกษตรอินทรีย์จริงๆและพื้นที่มากพอที่จะเดินดูงานกันหลายวันเพราะแทบจะปลูกทุกอย่างแถมยังปลอดสารเคมี
"เสร็จแล้ว"
เธอยิ้มออกมาก่อนจะปริ้นเอกสารมาวางไว้บนโต๊ะของชายหนุ่ม ตอนนี้กำลังว่างเธอก็ไปนั่งเปิดแฟ้มเอกสารดูไปพลางๆ เสียงข้อความโทรศัพท์ของเธอดังขึ้นเป็นดีน่าเองที่ส่งมา
'เป็นยังไงบ้างฝึกงานวันแรก เข้ากับพี่ธีได้ดีป่ะ'
'ดีสิ พี่ของแกใจดีจะตาย'
'จริงเหรอ... อย่าลืมนะจับพี่ธีนะ เอามาทำสามีให้ได้นะไม่อย่างนั้นแกขึ้นคานแน่!'
'ปากเสีย'
น้ำหวานยิ้มขำออกมาก่อนจะเก็บโทรศัพท์ลงตามเดิม เธอเดินไปนั่งลงที่โต๊ะทำงานก่อนจะเปิดเข้าโปรแกรมของโรงแรมแล้วลองกดนั่นนี่อย่างเรียนรู้ พี่ธีให้คู่มือแนะนำการใช้งานมาด้วยอย่างน้อยเธอจะต้องทำการเช็คห้องพักเป็น ดูรายละเอียดลูกค้าที่จองได้ว่าจองแบบไหน เวลาไหนมีโปรโมชั่นอะไรเธอจะต้องดูเป็นทั้งหมด
"คุณธีไม่อยู่ในห้องนะคะคุณ..."
แอ๊ดดดดดดด
"ธีคะคุณอยู่ที่ไหน"
น้ำหวานเงยหน้ามองไปยังประตูห้องทำงาน ผู้หญิงที่แต่งตัวรัดรูปดูเซ็กซี่เดินเข้ามาพร้อมกับมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าอย่างเหยียดๆ
"ใครอ่ะ นี่คุณเลขาที่บริษัทนี้มีนักศึกษาฝึกงานด้วยเหรอ... แล้วทำไมถึงให้มาอยู่ในห้องของท่านประธานไล่มันออกไปอยู่ข้างนอกโน่น"
"แต่คุณธีเป็นคนสั่งให้น้ำหวานอยู่ที่นี่ค่ะ แล้วคุณเข้าไม่ได้นะคะถ้าจะรอเจอคุณธีรบกวนไปรอที่ห้องรับรองค่ะ"
คุณเลขาเอ่ยอย่างใจเย็น ผู้หญิงคนนี้เป็นแฟนของท่านประธานที่คบหากันมาซักพักใหญ่แต่ล่าสุดเหมือนจะเลิกรากันไปและเขาสั่งไว้ว่าห้ามให้เข้ามาเด็ดขาด
"ฉันจะรอธีอยู่ในห้องนี้"
"แต่ว่า..."
"มีงานมีการอะไรก็ไปทำสิ ถ้าฉันแต่งงานกับธีขึ้นมาเมื่อไหร่ ฉันจะไล่เธอออกคนแรกเลยวุ่นวายชะมัด"
น้ำหวานมองผู้หญิงตรงหน้าอย่างทึ่งมาก นิสัยไม่น่ารักเอาซะเลยเหวี่ยงไปทั่วแบบนี้ แล้วพูดถึงขั้นจะแต่งงานกันแสดงว่าคงจะเป็นคนรักกับพี่ธี แล้วทำไมดีน่าถึงบอกว่าเขาโสด เลิกกับแฟนไปแล้วล่ะ
"มองอะไรไม่ทราบ เป็นนักศึกษาฝึกงานไม่รู้หน้าที่ตัวเองเหรอ"
"คะ... หน้าที่เหรอคะ"
"เหอะ! ไปหาอะไรเย็นๆมาให้ฉันดื่มหน่อย เร็วๆเลยนะฉันร้อน"
จินนี่มองนักศึกษาฝึกงานอย่างไม่ค่อยชอบใจ หน้าตาสวยเกินไปแล้วยิ่งมาทำงานในห้องของธีแบบนี้มันไม่ธรรมดาแน่นอน แต่ดูจากอายุน่าจะรุ่นราวคราวเดียวกับน้องสาวของชายหนุ่ม อาจจะเป็นเพื่อนกันแล้วฝากให้มาฝึกงาน ยิ่งเป็นแบบนี้เธอต้องหาทางไล่หล่อนให้ออกไปไกลๆ
"แล้วอยากดื่มอะไรล่ะคะ"
"นี่! แกคิดเองไม่ได้เหรอไง"
"ค่ะ งั้นรอซักครู่นะคะ"
น้ำหวานถอนหายใจออกมาเล็กน้อยก่อนจะยอมแพ้ถือกระเป๋าเงินเดินออกไปทันที เธอลงไปยังคาเฟ่ชั้นล่างแล้วสั่งซื้อน้ำส้มปั่นหนึ่งแก้ว น่าจะกินได้ล่ะมั่งแต่ถ้ากินไม่ได้ก็ช่วยอะไรไม่ได้แล้ว... เรื่องมากเอง
ทางด้านของธีระภัทรเขาคุยกับผู้จัดการฝ่ายการตลาดเสร็จก็กลับมาที่ห้องทำงาน คุณเลขาเห็นเขารีบลุกขึ้นมาหาทันที
"คุณธีคะ"
"ว่าไงครับคุณเลขา มีอะไรรึเปล่า"
เขามองคุณเลขาอย่างแปลกใจ เธอมองไปยังประตูห้องทำงานของเขาก่อนจะเอ่ยออกมาเสียงเครียด
"คุณจินนี่มาค่ะ"
"อะ..อะไรนะ! มาทำไมอีก"
"ไม่รู้ค่ะ พยายามห้ามไม่ให้เข้าไปเธอก็ไม่ยอม พอเข้าไปเจอน้ำหวานก็โวยวายไปทั่วอีก ตอนนี้เธอจะให้ดิฉันเอาโต๊ะทำงานของน้องน้ำหวานออกมาไว้ข้างนอกค่ะ ยังไงคุณธีจัดการเองนะคะ"
เขาถอนหายใจออกมาอย่างเซ็งๆก่อนจะพยักหน้ารับทราบแล้วเดินเข้าห้องไปอย่างรวดเร็ว เมื่อเปิดประตูเข้ามาก็เจอน้ำหวานที่กำลังส่งแก้วน้ำส้มปั่นไปให้จินนี่ตรงโซฟา
"น้ำส้มปั่นค่ะ"
"ขอบใจ เท่าไหร่ฉันจะจ่ายเงินให้"
"ไม่เป็นอะไรค่ะ เชิญตามสบายนะคะเดี๋ยวพี่ธีคงมาแล้ว น้ำหวานขอตัวไปทำงานก่อนนะคะ"
น้ำหวานเดินหันหลังกลับไปที่โต๊ะทำงาน จินนี่เรียกเธอไว้ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปใกล้
"ทำไมต้องเรียกพี่ธี เธอเป็นนักศึกษาฝึกงานต้องเรียกเขาว่าท่านประธานสิ แล้วเก็บของหล่อนออกไปทำงานข้างนอกโน่น ฉันไม่ชอบให้อยู่ในนี้"
จินนี่เอ่ยออกมาอย่างไม่พอใจ ธีระภัทรที่ได้ยินแบบนั้นก็เดินเข้ามาทันที
"แล้วคุณมีสิทธิ์อะไรมาสั่งคนของผมเหรอจินนี่"
จินนี่สะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะกันไปมองหน้าชายหนุ่ม เธอวางแก้วลงก่อนจะรีบเดินเข้าไปกอดแขนเขาทันที
"ธีขามาแล้วเหรอคะ"
"คุณมาทำไมอีก ผมว่าเราคุยกันรู้เรื่องแล้วนะ"
"ไม่! จินนี่ไม่เลิก"
เธอเอ่ยออกมาเสียงดังลั่น ใครจะยอมเลิกง่ายๆล่ะ ผู้ชายทั้งหล่อทั้งรวยขนาดนี้ใครเลิกก็โง่แล้วนะสิ ธีระภัทรมองหญิงสาวตรงหน้าก่อนจะส่ายหน้าอย่างปลงๆ ตัวเองแอบมีคนอื่นแท้ๆพอเขาจับได้ก็เลิก แต่ดั้นไม่ยอมเลิกซะอย่างนั้น เขาไม่ใช่ควายนะที่จะยอมให้ใครมาสวมเขานะ
"ผมว่าคุณกลับไปหาชู้คุณเถอะ แล้วอย่ามาที่นี่อีกผมไม่ต้อนรับ"
"ไม่! จินนี่จะไม่เลิกกับคุณ จินนี่จะมาทุกวันเลยจนกว่าคุณจะใจอ่อนยอมให้อภัย"
"เอ่อ ให้น้ำหวานออกไปก่อนมั้ยคะ"
น้ำหวานเอ่ยออกมาอย่างลำบากใจที่จะต้องมาฟังทั้งสองคนคุยเรื่องส่วนตัวของกันและกัน จินนี่ได้ยินก็รีบหันไปด่ากราดเธอทันที
"น่าจะไปนานแล้วมั้ย อยู่เป็นก้างขวางคอคนอื่นทำไม!"
"ค่ะ ถ้างั้นน้ำหวานออกไปกะ..."
"หนูจะออกไปไหนคะ"
ธีระภัทรเอ่ยออกมาเสียงหวานก่อนจะสะบัดจินนี่ออกแล้วเดินไปโอบเอวน้ำหวานไว้ จินนี่มองการกระทำของชายหนุ่มที่ปฎิบัติต่อนักศึกษาฝึกงานอย่างงงๆ ก่อนจะเอ่ยถาม
"นี่มันอะไรกันคะ"
"เอ้า! คุณดูไม่ออกเหรอว่าเราสองคนเป็นอะไรกันนะ เลิกคิดจะกลับมาหาผมเถอะ ผมมีแฟนใหม่แล้ว"
เขายิ้มออกมาทันที แต่คนที่งงที่สุดก็คือน้ำหวานที่ถูกดึงไปเป็นแฟนใหม่ของเขาเฉย หญิงสาวหันไปมองชายหนุ่มอย่างงุนงง เขากระพริบตาปริบๆเป็นเชิงส่งสัญญาณว่าให้เออออไปก่อน
"จินนี่คงเชื่อหรอกค่ะว่าเป็นแฟนกัน อย่ามาโกหกกันให้ยากเลย จำไว้เลยนะคะว่าจินนี่ไม่ยอมเลิกง่ายๆแน่ เป็นแฟนกันเหรอลูกไม่ตื้นๆใครเชื่อก็โง่แล้ว ไว้มาใหม่นะคะ"
จินนี่ลุกขึ้นหยิบกระเป๋าก่อนจะเดินออกไปทันทีอย่างอารมณ์เสีย เขาถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ใครกลับไปหาก็โง่แล้วแอบมีคนอื่นแบบนั้นเขาเป็นคนไม่ใช่ควาย
"น้ำหวานต้องช่วยพี่นะ"
"ช่วยเหรอคะ..."
เธอมองเขาอย่างงงๆ คนอย่างเธอจะไปช่วยอะไรเขาได้ล่ะ ขนาดนี้ผู้หญิงคนนั้นยังไม่เชื่อเลย
"ใช่สิ พี่เลิกกับเธอได้สองเดือนแล้ว แต่เธอไม่ยอมเลิกนะ"
"แล้วไม่อยากปรับความเข้าใจกันก่อนเหรอคะ บางที...เอ่อ"
เธอไม่ค่อยเข้าใจเรื่องรักใคร่เท่าไหร่ ก็คนมันไม่เคยมีแฟนอ่ะนะ
"ไม่ปรับอะไรทั้งนั้นแหละ จินนี่มีคนอื่นก่อนเอง ถ้าแฟนน้ำหวานไปมีผู้ชายคนอื่น เราจะรู้สึกยังไงล่ะ"
น้ำหวานมองหน้าเขาก่อนจะเกาหัวทันที แล้วเธอต้องรู้สึกยังไงล่ะ ถ้าแฟนไปมีผู้ชายคนอื่น....
- ผู้เขียน
