Chapter 12
1396 คำ
หลังจากทานข้าวเรียบร้อยทั้งสองคนก็เดินทางกลับมาที่ออฟฟิศเพื่อนเตรียมประชุมต่อ เขาได้รับโทรศัพท์จากวีว่าจะแวะเข้ามาหา เพิ่งเดินทางไปญี่ปุ่นกลับมาจะเอาขนมมาฝาก เขารีบส่งเงินให้น้ำหวานแล้วรีบให้เธอไปข้างล่างทันที ไม่ให้เจอกับเพื่อนเขาหรอก มันชอบแทะโลมน้ำหวานเขาหมั่นไส้
"น้ำหวานคะหนูไปซื้อกาแฟข้างล่างนะ แต่ว่ายังไม่ต้องขึ้นมาจนกว่าพี่จะส่งไลน์ไปบอกให้ขึ้นมาได้ อยู่คาเฟ่ไปก่อน"
"ได้ค่ะ"
"นี่เงินค่ะ ของพี่เหมือนเดิมนะแต่ว่าเราไปดื่มของเราก่อนแล้วถ้าพี่ส่งข้อความไปค่อยเอาของพี่ขึ้นมา"
"รับทราบค่ะ"
น้ำหวานรับเงินจากเขามาก่อนจะเดินไปอย่างว่าง่าย ถึงจะค่อนข้างงงแต่เธอเป็นคนที่ไม่เซ้าซี้มากนัก ถ้าเขาไม่เล่าเธอก็ไม่อยากรู้ เธอเดินไปยังคาเฟ่ก่อนจะหยิบโทรศัพท์มากดเล่นเพลินๆ ระหว่างรอเขาส่งข้อความกลับมา มีประชุมตอนบ่ายสอง นี่เพิ่งจะบ่ายโมงน่าจะทันแหละเพราะเธอเตรียมทุกอย่างไว้แล้วไม่น่าจะมีอะไรเพิ่มเติม
เมื่อวีมาถึงที่โรงแรมของเพื่อนก็รีบเดินขึ้นไปยังชั้นผู้บริหาร ตามจริงแล้วมันก็เป็นข้ออ้างเท่านั้นแหละ เขาอยากจะเจอน้องน้ำหวานต่างหากเพราะซื้อขนมมาฝากเยอะมาก
แอ๊ดดดดดด
"ไงไอ้วี มาแล้วเหรอ"
"อ่าว... น้องน้ำหวานอ่ะ"
เขามองไปรอบๆห้องก่อนจะนิ่วหน้าอย่างประหลาดใจเมื่อไม่เจอใครนอกจากเพื่อนสนิท
"ไปธุระข้างนอก อีกนานกว่าจะกลับ มีอะไรจะถามอีกป่ะ"
เขาอมยิ้มก่อนจะเท้าคางมองหน้าเพื่อนอย่างสะใจ ที่มันจะต้องผิดหวังเพราะมาแล้วไม่เจอ ทำไมเขาจะไม่รู้ว่ามันมาเพราะจุดประสงค์นี้แหละ
"ว้า เสียดายจังอุตส่าห์หิ้วของมาฝากเยอะแยะเลย อดเจอซะงั้น"
เขาทำหน้าเซ็งๆก่อนจะวางขนมในส่วนของเพื่อนไปให้ที่โต๊ะ แล้วฝากอีกส่วนไว้ให้น้ำหวาน
"อันนี้ฝากให้น้องน้ำหวานด้วย แล้วบอกว่าพี่วีสุดหล่อคิดถึงมากไว้จะชวนไปทานข้าวด้วยกันนะ"
"น้องมันไม่ว่างไปหรอก งานที่บริษัทเยอะ"
เขาเอ่ยตัดรำคาญก่อนจะมองขนมตรงหน้า ของดีทั้งนั้นเลยแหะ นี่ตกลงมันมีน้ำใจกับเพื่อนหรือเพราะอยากมาหาสาวเขาจึงได้ของดีมาด้วย
"ตกลงว่ามึงนี่ตั้งใจซื้อขนมมาให้กู หรือว่าตั้งใจซื้อมาให้น้ำหวาน"
"ตั้งใจซื้อมาให้ผู้หญิงดิวะ กับเพื่อนไม่ต้องฝากมันหรอกมันรวยอยู่แล้ว แต่ก็แบบไม่มาเผื่อมันก็จะน่าเกลียดไง"
วียิ้มมุมปากออกมาก่อนจะนั่งลงตรงหน้าเพื่อน เขาคิดไว้แล้วเชียว ถ้าไม่ต้องมาหาผู้หญิงมีหรือจะสนใจเอาของมาฝากเพื่อนอย่างเขา
"ว่าแล้วเชียว ปกติคนอย่างมึงไม่ซื้ออะไรแบบนี้มาฝากกูหรอก"
"ซื้อของฝากเป็นที่ไหนล่ะ นี่ให้เลขาเลือกให้นะเนี่ยไม่งั้นฝันไปว่าจะได้กินอ่ะ"
เขายักไหล่อย่างเซ็งๆ วันนี้ก็ต้องอดเจอน้องน้ำหวานนะสิ เขามองยังไงน้องก็ไม่น่าเป็นเลสเบี้ยนเลยอ่ะ มันมีอะไรบางอย่างที่ทำให้เขารู้สึกแบบนั้น นี่ยังงงว่าเพื่อนเขาทำไมถึงเชื่อแบบนั้น
"หมดธุระก็กลับไปได้แล้วมึงอ่ะ กูมีประชุมตอนบ่ายสอง เดี๋ยวค่อยนัดเจอกันตอนเย็น"
"อ่าๆ งั้นกูกลับก่อนก็ได้"
เขาลุกขึ้นก่อนจะเดินออกไปทันที คล้อยหลังเพื่อนธีระภัทรก็ส่งข้อความไปหาหญิงสาวให้ออกมาได้เลย น้ำหวานที่ได้รับข้อความก็สั่งกาแฟให้เขาก่อนจะถือติดมือขึ้นลิฟต์ไปทันที ทางด้านของวีเมื่อเดินออกมาเขาก็หยุดแวะโทรศัพท์คุยธุระนานเกือบสิบนาที จากนั้นเขาก็กดลิฟต์และโชคดีมากที่ประตูเปิดออกก็เจอน้ำหวาน
"น้องน้ำหวาน!"
"อ่าว.. สวัสดีค่ะคุณวี มาหาพี่ธีเหรอคะ"
เธอเดินออกมาก่อนจะยกมือไหว้ชายหนุ่ม เขายิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดีในที่สุดก็มาไม่เสียเที่ยว บังเอิญได้เจอหญิงสาวอยู่
"เปล่า พี่เอาขนมมาฝากน้องน้ำหวานค่ะ พอดีว่าไปญี่ปุ่นมา"
"ขอบคุณมากนะคะใจดีจังเลย"
น้ำหวานยกมือไหว้ขอบคุณเขาอีกครั้งก่อนจะยิ้มออกมาอย่างเป็นมิตร เขาตัดสินใจว่าจะเข้าไปยังคุยกับน้องน้ำหวานก่อนซักพัก แล้วค่อยกลับบริษัทของตัวเอง
"ว่างมั้ยพี่จะไปนั่งคุยด้วย"
"มีประชุมตอนบ่ายสองค่ะ ตอนนี้เพิ่งจะบ่ายครึ่ง น่าจะทันนะคะงั้นเข้าไปข้างในดีกว่าค่ะ"
ทั้งสองคนเดินไปด้วยกันกลับไปยังห้องทำงานของธีระภัทร ระหว่างทางเดินเขาก็ถามนั่นนี่ไม่หยุด
"ไอ้ธีมันบอกว่าน้องน้ำหวานมีธุระ พี่นึกว่าจะไม่ได้เจอซะแล้ว"
"ธุระเหรอคะ... ไม่มีนะคะก็พี่ธีใช้ให้น้ำหวานไปซื้อกาแฟข้างล่าง นี่ก็เพิ่งจะไลน์มาบอกให้ขึ้นมาเอง"
น้ำหวานมองชายหนุ่มอย่างงุนงง มีธุระที่ไหนกันก็เขาเองเป็นคนให้เธอไปซื้อกาแฟแถมยังไม่ยอมให้ขึ้นมาอีก ต้องรอไลน์มาบอก วีที่ได้ยินแบบนั้นก็ร้องอ๋อออกมาทันที แสดงว่าให้น้ำหวานลงไปเพื่อไม่ให้เจอเขาแน่นอน ไอ้เพื่อนคนนี้มันร้ายโว๊ยสงสัยจะหวงไว้เอง ถ้าบอกตั้งแต่แรกว่าชอบจะจีบเขาไม่ยุ่งอยู่แล้วของเพื่อน แต่นี่ปากแข็งบอกไม่สนใจแต่ว่ามาขัดขวางคนอื่นแบบนี้มันน่าเอาคืนให้สมใจ
"งั้นเหรอคะ พี่เข้าใจๆ"
วีเอ่ยออกมาก่อนจะยิ้มออกมาเล็กน้อย เขาดึงแขนน้ำหวานไว้ก่อนที่เธอจะเปิดเข้าห้องไป ตอนนี้เขาแค่อยากรู้ว่าน้องมันเป็นเลสเบี้ยนจริงรึเปล่า หรือว่ามันเป็นแค่คำที่เพื่อนเขาแต่งขึ้นมาขัดขวางไม่ให้เขายุ่งกับน้องมันก็เท่านั้น
"พี่จะถามน้ำหวานซักเรื่อง แต่ไม่รู้ว่าจะเป็นการเสียมารยาทรึเปล่า"
"ถามได้ค่ะ ถ้าตอบได้จะตอบ"
หญิงสาวยิ้มออกมาก่อนจะมองเขาอย่างรอคำถาม
"น้องน้ำหวานเป็นเลสเบี้ยนเหรอคะ หมายถึงแบบชอบผู้หญิงด้วยกันน่ะค่ะ"
ได้ยินแบบนั้นเธอก็หัวเราะออกมาทันที ก็ไม่แปลกใจเท่าไหร่ที่ทุกคนเข้าใจแบบนั้น แต่ที่แปลกใจคือตอนเจอกันเธอแต่งเป็นผู้หญิงขึ้นมากแล้วนะ ทำไมถึงยังเข้าใจแบบนั้นอยู่อีก
"น้ำหวานไม่ได้เป็นเลสเบี้ยนค่ะ น้ำหวานชอบผู้ชายนี่แหละ เพียงแต่ว่านิสัยน้ำหวานเหมือนไปทางนั้น ที่บ้านเลี้ยงมาพร้อมน้องชายค่ะเราห่างกันไม่มาก น้ำหวานจึงชอบทำอะไรเหมือนผู้ชายทุกคนก็จะคิดแบบนั้นหมด"
"อ่อ แบบนี้นี่เอง แล้วไอ้ธีมันรู้รึเปล่าคะว่าน้องน้ำหวานไม่ได้เป็นเลสเบี้ยน"
เขาเอ่ยถามอย่างใคร่รู้ เขาจะได้ทราบไว้ว่าตกลงมันกักเด็กไว้เองหรือเข้าใจแบบนั้นจริงๆ
"ตอนนี้เขาก็เข้าใจว่าน้ำหวานเป็นเลสเบี้ยนค่ะ ซึ่งพยายามจะอธิบายแต่เขาก็ไม่ฟัง ตอนนี้ก็เลยปล่อยเลยตามเลยค่ะ"
น้ำหวานยิ้มขำออกมา วีร้องอ่อออกมาทันทีตอนนี้เขาเข้าใจทุกอย่างแล้ว แสดงว่าไอ้ธีมันชอบน้องแหละแต่ทำไรไม่ได้เพราะเข้าใจว่าน้องไม่ชอบผู้ชาย แต่ก็หวงไม่ให้ใครมายุ่งด้วย ถ้าเป็นแบบนี้เขาต้องแกล้งมันซะหน่อย ตอนแรกว่าจะจีบน้องน้ำหวานแต่ดูจากการแสดงออกของเพื่อนแล้วมันน่าจะชอบแหละ งั้นเปลี่ยนใจแกล้งจีบดีกว่า ให้มันรู้ใจตัวเองไวๆ
'โทษฐานหวงทั้งที่ไม่ใช่ของตัวเอง แบบนี้ต้องสั่งสอน'
- ผู้เขียน
