“ไม่ได้ยินที่ฉันสั่งรึไงแก้วตา ออกไป!! อีกอย่าง...ต่อไปนี้เธอไม่ต้องรังแกแพรไหมอีกแล้ว ฉันจะจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง”
“ค่ะนาย” หญิงสาวจำต้องก้มหน้ารับคำสั่งอย่างเลี่ยงไม่ได้ก่อนจะเดินออกมาจากเรือนหลังใหญ่ในนาทีต่อมาด้วยอารมณ์ครุกกรุ่นอย่างหนักทว่ายังไม่ทันไรร่างสูงของใครบางคนกลับเดินเข้ามาดักขวางทางไว้ซะก่อน..
“แกมาขวางทางฉันไว้ทำไมกันไอ้มิ่ง ถอยไป!” หญิงสาวตวาดถามอย่างหงุดหงิด แสดงความไม่พอใจอย่างนักออกมาจากใบหน้าหวานได้อย่างชัดเจนที่สุดทว่าอีกฝ่ายกลับไม่ได้รู้สึกเสียใจในท่าทีที่เธอมักจะมอบให้อยู่ทุกวันนั้นเลยแม้แต่น้อย มิ่งขวัญหลงรักแก้วตานับตั้งแต่วันแรกที่พบเห็น มันคือรักแรกและรักเดียวที่ชายหนุ่มอยากจะมีมัน แม้ว่าจะรู้ดีแก่ใจถึงความเป็นไปได้ยากที่อีกฝ่ายจะคิดตรงกันก็ตามที
“ฉันมาหาแก ถูกนายไล่ออกมาอย่างนั้นสินะ”
“ไม่ใช่เรื่องของแก อย่ามาสะเออะ!!” ตอบเสร็จก็สะบัดหนี ไม่อยากมองหน
