“ก็ใช่น่ะสิ”
“คุณไม่เจอแบบผม คุณไม่รู้หรอก”
“แล้วนายเจออะไรล่ะ?” ดาวเหนือหันมามองผมในระยะประชิด ใช่ ระยะที่สามารถรับรู้ถึงลมหายใจกันและกัน ผมจับจ้องไปยังริมฝีปากแดงนูนน่าจูบ พอมองก็ยิ่งทำให้นึกถึงวันนั้นวันที่จูบเธอ
“เจอคุณ”
“เห็นฉันเป็นผีเหรอ!”
“ถ้าเป็น คงจะเป็นผีที่สวยที่สุด” เธอนิ่งไปในทันทีคงจะรู้สึกตัวแล้วล่ะว่าเราสองคนอยู่ในระยะที่ใกล้ชิดกันมากไป ผมไม่รอช้าที่จะสวมกอดเธอจนดาวเหนือตกใจ
“นะ นี่!”
“ไม่เอาล่ะ”
“ไม่เอาอะไร? ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้”
“ผมว่าผม... ไม่ยอมแพ้เรื่องคุณแล้ว” เพียงแค่ผมพูด ร่างเล็กที่กำลังดิ้นอยู่ถึงกับหยุด ใช่ ผมไม่ควรมายอมแพ้อะไรแบบนี้สิ เธอจะไม่เชื่อผมก็แล้วแต่เธอ เพราะผมจะทำให้เธอเชื่อผมเองว่าผมจริงจัง
“คุณจะเป็นเมียเพื่อนคุณก็ช่าง ผมไม่สนล่ะ”
“หน้าด้านไปปะ?”
“ครับ ผมยอมโดนด่าแล้วกัน ในเมื่อผมเริ่มจริงจังกับใครสักคนนั่นหมายถึง ผมต้องทำให้ถึงที่สุด” เธอหั
