ตอนที่ : 02
1228 คำ
@สองเดือนต่อมา
“อุ๊บ! อึก…ขะ ขอโทษค่ะอาจารย์ ขอตัวนะคะ” ฉันรีบลุกออกมาจากห้องเรียนทันที ไม่รู้ว่าพักนี้เป็นอะไรรู้สึกพะอืดพะอมอยากจะอาเจียนอย่างเดียวเลย จนแทบจะไม่มีสมาธิเรียน
ฉันป่วยเหรอ?
ก็คงไม่ใช่เพราะฉันไม่เคยป่วยเป็นแบบนี้มาก่อนเลย และก็ไม่มีอาการอะไรเตือนก่อนเป็นแบบนี้เลยด้วย
“เป็นอะไรหรือเปล่ามาย?”
“ไม่รู้สิ อยู่ๆ มันก็เป็น” ฉันหันไปตอบเพื่อนสนิท พร้อมกับทำหน้าสะอิดสะเอียนเพราะรู้สึกพะอืดพะอมอยากจะอาเจียนอีกรอบ
กินอะไรก็ไม่ได้กิน ช่วงนี้แทบจะไม่ได้แตะต้องอาหารเลยด้วยซ้ำ ไม่ใช่ว่ากินไม่ได้แต่ฉันรู้สึกไม่อยากอาหารเลย
“มายฉันถามจริงๆ นะ แกอย่าโกรธฉันนะถ้าฉันถามแบบนี้”
“อือ…”
“แกท้องหรือเปล่าวะ อาการมันฟ้อง”
“….” ฉันนิ่งไปทันทีเมื่อถูกถามแบบนี้ หรือว่าเป็นแบบนั้นจริงๆ เพราะสองเดือนก่อนฉันพลาดไปมีอะไรกับผู้ชายคนหนึ่ง แต่แค่ครั้งเดียวมันจะติดได้เลยเหรอ “บ้าเปล่า ไม่ใช่หรอก”
ฉันพูดปฏิเสธเพื่อนสนิทไป และก็ให้กำลังใจตัวเองด้วย มันอาจจะไม่เป็นแบบนั้นก็ได้เราต้องคิดในแง่บวกไว้
“ฉันเห็นพี่สะใภ้มีอาการแบบนี้ตอนท้อง”
“ไม่มีอะไรหรอก ช่วงนี้ฉันคงนอนพักผ่อนน้อยอ่ะ พี่หมอกก็เพิ่งจะกลับมาหายดีเอง”
“อือ…ยังไงก็ดูแลรักษาสุขภาพตัวเองด้วยนะ”
“ขอบใจมากนะ แกกลับไปเรียนเถอะ ฝากจดงานให้หน่อยนะ”
“โอเคๆ”
ฉันไม่ได้กลับไปเรียนต่อเพราะมึนหัวไม่ไหว เลยฝากเพื่อนสนิทให้จดงานมาให้แทน
จนกระทั่งเลิกเรียนฉันก็โบกรถแท็กซี่กลับบ้านตามปกติ แต่ก่อนถึงบ้านฉันแอบแวะซื้อที่ตรวจครรภ์คลินิกก่อนถึงซอยเข้าบ้าน
ฉันเองก็แอบสงสัยเหมือนกันว่าฉันกำลังท้องหรือเปล่าทำไมถึงมีอาการแบบนี้
ตอนนั้นฉันเมาจนไม่รู้เลยว่าฉันกับผู้ชายคนนั้นพลาดท่ากันได้ยังไง ไม่รู้เรื่องอะไรเลย ตื่นขึ้นมาก็มีความเจ็บปวดจี๊ดๆ ตรงน้องสาว
แต่ก็ไม่แปลกเพราะฉันถูกเปิดซิง
ไม่รู้ว่าผู้ชายคนนั้นได้ป้องกันหรือเปล่า
“ออกรถเลยค่ะพี่” หลังจากซื้อของเสร็จฉันก็กลับมาที่รถแท็กซี่ที่จอดรออยู่
@ผ่านไปสักพัก
“กลับมาแล้วเหรอมาย”
“ค่ะพี่หมอก ทำไมวันนี้เลิกงานเร็วคะ?”
“พอดีว่าพี่ลากับบริษัทครึ่งวันน่ะ”
“มีอะไรหรือเปล่าพี่ หรือว่าไม่สบายอีก”
“เปล่าหรอก”
“งั้นมายขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะพี่ วันนี้รู้สึกเหนียวตัวมากเลย”
“อื้ม ตามใจสิ”
จากนั้นฉันก็รีบวิ่งขึ้นไปบนห้องของตัวเองทันที ฉันคว้าที่ตรวจครรภ์เข้าห้องน้ำไปเพื่อที่จะตรวจให้สบายใจ เพราะถ้าฉันไม่ได้ท้องจริงๆ ก็จะได้รู้ว่าฉันอาจจะเป็นโรคอย่างอื่น แล้วไปหาหมอรักษาที่โรงพยาบาล
แต่ถ้าท้องจริงๆ ฉันก็จะได้คิดหาวิธีแก้ไข
ฉันคว้ากล่องที่ตรวจครรภ์ขึ้นมาเพื่ออ่านวิธีการใช้และผลลัพธ์ของมัน จากนั้นก็ทำการตรวจตามข้างกล่อง
15 นาทีต่อมา
ฉันเดินออกมาจากห้องน้ำ เพื่อที่จะรอผลการตรวจครรภ์ในห้องนอนของตัวเอง
“สองขีด!” ฉันร้องอุทานออกมา ก่อนที่แข้งขามันจะอ่อนแรงไปดื้อๆ สองขีดแบบนี้ก็แปลว่าฉันกำลังท้องอยู่จริงๆ
ฉันท้องกับผู้ชายคนนั้นจริงๆ ด้วย
เขาเป็นใครฉันยังไม่รู้จักเลย
“มีอะไรหรือเปล่ามาย?”
“พี่หมอก!”
“มีอะไรหรือเปล่า ทำไมมองหน้าพี่แบบนั้นล่ะ?”
“กะ ก็พี่เข้ามาในห้องมายแบบไม่เคาะประตู มายก็ตกใจน่ะสิ”
“แล้วนั่นซ่อนอะไรไว้ข้างหลัง”
“ไม่มีอะไรหรอกพี่”
“พี่ขอดูหน่อย”
“อย่าดูเลยพี่ คือมาย…มาย” ฉันไม่รู้จะบอกกับพี่หมอกยังไงดี
“ขอดูหน่อย” แล้วพี่หมอกก็เดินเข้ามาแย่งที่ตรวจครรภ์ในมือของฉันไปทันที “มาย!”
“คือมาย…”
“มายท้องกับใคร บอกพี่มาว่ามายท้องกับใคร!?” พี่หมอกใช้เสียงเข้มเค้นถามฉัน
แต่ฉันบอกไม่ได้จริงๆ ว่าท้องกับใคร
“มาย!”
“….” เสียงของพี่หมอกทำเอาฉันสะดุ้งจนหัวไหล่สั่น พี่หมอกไม่เคยดุฉันแบบนี้มาก่อนเลย ครั้งนี้พี่หมอกคงจะผิดหวังกับฉันมาก
“ได้! ไม่บอกพี่ก็ไม่เป็นไร แต่พี่อยากให้มายรู้ว่า พี่ผิดหวังกับมายมากจริงๆ” พูดจบพี่หมอกก็เดินออกไปจากห้องทันที
“พี่หมอก…”
พี่หมอกคงโกรธฉันมากๆ เลยล่ะที่ฉันกลายเป็นคนแบบนี้ ฉันเคยเป็นเด็กดีเรียนเก่งเป็นน้องสาวที่เชื่อฟังพี่ชายมาโดยตลอด ฉันไม่เคยทำตัวเหลวไหลหรือทำตัวให้พี่หมอกต้องผิดหวังเลยแม้แต่ครั้งเดียว
แต่ครั้งนี้ฉันทำมันลงไปแล้ว
“มายขอโทษพี่หมอก”
คืนนั้นทั้งคืนฉันนอนไม่หลับเลยบวกกับอาการที่รู้สึกพะอืดพะอมทั้งคืนอีกเช่นกัน จนกระทั่งเช้าพี่หมอกก็ตื่นมาทำอาหารตามปกติ แต่พี่หมอกไม่คุยกับฉันเลยซักคำ หน้าฉันพี่หมอกยังไม่มองเลย
“พี่โกรธมายเหรอ?”
“…..” พี่หมอกไม่ตอบ
“มายขอโทษนะพี่ แต่มาย…”
“ทำไมมายถึงทำตัวแบบนี้ มายทำให้พี่ผิดหวังมากรู้ตัวมั้ย”
“มายรู้ว่ามายทำให้พี่ผิดหวังมาก แต่มายไม่รู้จะบอกพี่ยังไงดี มายไม่รู้ว่าพ่อของเด็กในท้องหมายเป็นใคร”
“มาย!”
“มายไม่ได้มั่ว มายไม่ได้มีอะไรกับใครไปทั่ว แต่มายไม่รู้จริงๆ ว่าเค้าเป็นใคร วันนั้นที่มายเมาวันที่พี่เกิดอุบัติเหตุ มายไม่ได้ไปพักอยู่ที่คอนโดของเพื่อน แต่มายขึ้นรถใครไปก็ไม่รู้ มายเข้าใจว่าเป็นรถของพี่ที่ขับมาจอดรอรับมาย จากนั้นมายก็ไม่รู้อีกเลยว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง”
“….”
“พี่คิดว่ามายอยากให้เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นจริงๆ เหรอ มายเองก็ยังเรียนไม่จบไม่ได้อยากมีลูกไม่อยากท้องตอนนี้หรอก”
“….”
“แต่ถ้าพี่จะโกรธมายก็ไม่เป็นไร เดี๋ยวมายจัดการเรื่องนี้คนเดียวก็ได้”
“มายจะทำอะไร?”
“….”
ฉันหนีพี่หมอกกลับขึ้นไปบนห้องทันที ทำไมต้องมองว่าฉันผิดมากขนาดนั้น ฉันไม่ได้ตั้งใจไม่ได้อยากให้เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้น
ฉันไม่รู้จะหันหน้าไปปรึกษาใครเหมือนกัน ฉันกลัวไปหมดกลัวจนบอกไม่ถูก เพราะฉันยังเรียนอยู่เลยถ้าฉันปล่อยไว้เป็นแบบนี้ก็คงจะท้องโตไปเรียน ฉันไม่อยากถูกคนมอง ไม่อยากเป็นจุดเด่นในมหาวิทยาลัย ฉันอยากเรียนให้จบอยากมีงานดีๆ ทำ
แต่อีกแค่สองปีฉันก็จะเรียนจบแล้ว ฉันควรเลือกอนาคตตัวเองไม่ใช่เหรอ?
เลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับตัวเอง
- ผู้เขียน
