“เธอกำลังหมายถึงเรื่องอะไร ?” พี่ติณถามอย่างกับเขาไม่รู้ว่าฉันจะรู้ทันแผนชั่วๆ ของตัวเอง
ถึงฉันจะดูซื่อ แต่ฉันก็ไม่ได้โง่พอที่จะเดาเกมไม่ออกหรอกนะ
“แล้วคุยกันเรื่องอะไรล่ะคะ ไม่ใช่เรื่องจะขายหนูให้เขาหรือไง!!”
“……” พี่ติณเงียบเขาไม่ได้ตอบอะไร พูดไม่ออกละสิที่ฉันรู้ทันน่ะ
“ถึงพี่ติณจะเกลียดหนูยังไงก็ไม่มีสิทธิ์ขายหนูให้ใครทั้งนั้น หนูมีพ่อมีแม่ไม่ใช่คิดอยากจะทำอะไรกับหนูก็ได้!!” ฉันสาดคำพูดรัวๆ อย่างเหลืออด ครั้งนี้มันเหลืออดแล้วจริงๆ
อย่างน้อยๆ พี่ติณก็ควรจะเห็นแก่ที่เรารู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก เขาทำลงหรือไง ขายฉันได้ลงคอหรือไง
“พูดจบหรือยัง ?”
“ทำไมคะ พี่ติณจะ….”
“ฉันพูดถึงเรื่องจะเช่าตึกนี้ไม่ได้หมายถึงเธอ เอาสมองที่ไหนคิด” พี่ติณตอบกลับมาเสียงดุดัน ทำให้ฉันหยุดนิ่ง จากที่ใบหน้าชาไปครึ่งซีกในตอนนี้มันชาไปหมดทั้งหน้าแล้ว ไม่สิ! ชาไปทั้งตัวเลยต่างหาก
“….ชะ เช่าตึกหรอคะ”
“เธอ
