“เก่งมากก็ลุกขึ้นมา” พี่ติณตวาดบอกเสียงดัง โชคดีที่ตรงนี้ไม่มีคนพลุกพล่าน
ก่อนหน้านี้ฉันเคยคิดถึงผู้ชายคนนี้มากๆ แต่ตอนนี้ฉันกลับค่อยๆ รู้สึกเกลียดเขา
ฉันยกมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาออกจากแก้มของตัวเอง น้ำตามันแค่ไหลออกมาแต่ฉันไม่ได้ร้องไห้สะอื้นให้พี่ติณเห็น
เมื่อได้ฟังคำสั่งของคนใจร้ายที่ยืนจ้องอยู่ฉันก็ค่อยๆ พยุงตัวเองลุกขึ้นถึงแม้จะเจ็บที่ข้อเท้ามากๆ ก็ตาม และพอลุกขึ้นมาแล้วก็ได้เห็นว่าที่มือนั้นมีรอยถลอกและมีเลือดไหลซิบๆ ออกมา แต่ด้วยความที่มันชาเลยไม่รู้สึกเจ็บ
“อยากไปหาไอ้เวรนั่นมากเลยว่างั้น ?” พี่ติณถามออกมาเสียงแข็ง
“อย่ามายุ่งกับหนู”
“ฉันจะนับหนึ่งถึงสาม รีบไสหัวไปให้พ้น”
“……” มันอยากจะร้องไห้ออกดังๆ ให้กับเรื่องร้ายๆ ที่เจอในวันนี้ แต่ฉันก็ทำได้แค่เก็บเสียงสะอื้นเอาไว้
“หนึ่ง….”
พอพี่ติณเริ่มนับฉันก็กระโดดขาเดียวหนีจากเขา แต่ด้วยความที่มึนหัวและการกระโดดขาเดียวมันยากสำ
