BAD - 9 เลือกผิดตั้งแต่แรก
1012 คำ
“ใช่ไม่มีทางเลือก เพราะเธอเลือกผิดตั้งแต่แรก” พี่ติณบอกเสียงเย็น
ใช่! ฉันเลือกผิดตั้งแต่แรกแล้วจริงๆ
“กลับเข้าไปในคลับ ฉันต้องรอคลับปิดก่อนถึงจะกลับบ้าน”
“แต่หนูบอกเพื่อนว่าจะกลับบ้านแล้ว”
“ฉันรู้ว่าเธอคงหาข้ออ้างได้ มันคงไม่ยากขนาดนั้น หรือถ้ายากให้ฉันส่งคลิปนี้ให้พ่อเธอดูก่อนดีไหม เผื่ออะไรๆ มันจะง่ายขึ้น”
“….ค่ะ กลับเข้าไปในคลับก็ได้ค่ะ” ฉันต้องยอมอย่างจำใจ เพราะไม่มีทางเลือก
“คลับนี้พี่ติณเป็นเจ้าของงั้นหรอคะ”
“อืม”
ฉันจะจำไว้ถ้าเพื่อนพามาคลับอีกจะไม่มาคลับนี้เด็ดขาด
“งั้นพี่ติณก็เดินเข้าไปในคลับก่อนสิคะ หนูจะตามไปทีหลังเดี๋ยวเพื่อนจะสงสัยเอา”
“ฉันคงไม่โง่ปล่อยให้เธอตามไปทีหลัง”
“……”
“เดินไป!”
ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะเดินเข้าไปในคลับ
จากที่ไม่อยากดื่มเท่าไหร่ตอนนี้มันอยากดื่มมากๆ ฉันจะทำยังไงดี จะลบคลิปนั้นออกไปได้ยังไง พี่ติณจะได้ไม่มีข้ออ้างมาขู่แบบนี้อีก
พอเดินกลับมาที่โต๊ะเพื่อนทั้งสามคนของฉันก็ต่างมองอย่างแปลกใจ
“ไหนกลับบ้าน ?” ไนท์ถาม
“นั่นสิ หรือแกลืมของ” แอนนาก็ถามอย่างแปลกใจ
“ไม่หรอกพอดีฉันรอรถนานเลยเปลี่ยนใจอยากมาดื่มกับพวกแกแล้ว”
“มันต้องแบบนี้สิเพื่อนฉัน” ใบข้าวยิ้มแป้นออกมาแสดงออกว่าดีใจมากที่ฉันจะดื่มต่อด้วย
ฉันเดินมานั่งลงที่เดิมจากนั้นก็มีเด็กเสริฟมาชงเหล้าให้ใหม่เพราะแก้วเดิมน้ำแข็งมันละลายหมดแล้ว
พอได้แก้วมาฉันก็ยกเหล้าดื่มทีเดียวหมดแก้ว เป็นจังหวะเดียวกันที่พี่ติณเดินกลับมาที่โต๊ะพอดี
“น้ำมนต์นี่แกไปหิวน้ำมาจากไหนเนี่ย” ใบข้าวถามอย่างแปลกใจเมื่อเห็นว่าฉันดื่มจนหมดแก้วแบบนั้น
“แกอยากให้ฉันดื่มไม่ใช่หรือไง”
“มันต้องแบบนี้สิ มาค่ะเดี๋ยวฉันจะชงให้แกเอง”
ใบข้าวรับแก้วจากมือของฉันไปแล้วชงเหล้าให้ใหม่ จากนั้นเราก็ดื่มกัน และฉันเองก็ดื่มจนนับไม่ถ้วนแล้วว่าดื่มไปทั้งหมดกี่แก้ว
ฉันเองเป็นคนที่ดื่มไม่เก่ง แต่ตอนนี้มันอยากจะดื่มเยอะๆ ดื่มให้เมาจนหลับไปเลยจะได้ไม่รู้เรื่องอะไรบ้าๆ ที่กำลังจะเกิดขึ้นในคืนนี้
ตลอดเวลาที่ฉันดื่มพี่ติณก็มักจะมองอยู่บ่อยๆ ทั้งที่แอนนานั่งอยู่ข้างๆ แต่เขากลับไม่ค่อยสนใจเลย
“เต้นไหมน้ำมนต์” ใบข้าวชวนฉัน และด้วยความมึนหัวฉันจึงพยักหน้าตอบแล้วลุกขึ้นเต้นกับเพื่อน
แต่ด้วยความที่เต้นไม่เป็นทำให้ท่าทางของฉันมันดูตลก จนไนท์กับแอนนาที่นั่งมองอยู่หัวเราะออกมา มีแค่พี่ติณที่นั่งทำหน้าขรึมอยู่
“น้ำมนต์พาฉันไปหาพี่บาสหน่อย” ใบข้าวบอก พี่บาสก็คือพี่ชายของใบข้าวเองไม่ใช่ใครที่ไหน
“พี่บาสมาด้วยหรอ”
“อื้อ แม่ฝากเงินมาให้น่ะ ฉันต้องไปเอาเงินกับพี่บาสพาไปหน่อยอยู่โต๊ะนั้น”
“อื้อๆ ไปสิ”
ใบข้าวพาฉันเดินมาโดยที่ไม่ได้บอกใครที่โต๊ะเลย ซึ่งโต๊ะของพี่บาสก็อยู่ไม่ไกล เดินมาแป๊บเดียวก็ถึงแล้ว
พี่บาสเขามาเที่ยวกับเพื่อนสองคน ฉันก็ไม่รู้จักใครนอกจากพี่บาส เพราะว่าเป็นพี่ชายของใบข้าว
“ไหนเงินที่แม่ฝากมาให้ อย่ามาอุ๊ปของน้องนะ”
“เออรู้แล้ว!” พี่บาสหยิบกระเป๋าขึ้นมาแล้วหยิบเงินออกมาให้น้องสาว ก่อนจะมองฉัน
“น้ำมนต์มาเที่ยวคลับ ?”
มันคงเป็นที่น่าแปลกใจสำหรับใครที่รู้จักฉัน ก็อย่างที่บอกปกติฉันไม่มาอยู่แล้ว
“ไม่ใช่มั้ง” ใบข้าวตอบกวนพี่ชาย ทำให้ถูกพี่บาสมองค้อน
“ใครวะไอ้บาส” ผู้ชายคนหนึ่งที่โต๊ะถามพี่บาสแล้วมองมาที่ฉัน
“นี่น้ำมนต์เป็นเพื่อนน้องสาวกู” พี่บาสแนะนำฉันให้เพื่อนรู้จัก ฉันจึงยิ้มให้เพราะเพื่อนพี่บาสเขายิ้มให้ฉันก่อน
“เดี๋ยวแกอยู่ตรงนี้ก่อนนะ ฉันไปเข้าห้องน้ำแป๊บเดียว”
“อื้อได้สิ”
ที่ฉันยอมอยู่โต๊ะกับพี่บาสก็เพราะว่าเคยเจอกันและพูดคุยกันบ่อยๆ จึงทำให้รู้สึกเป็นกันเอง อย่างน้อยมันก็ดีกว่าอยู่โต๊ะนั้นกับพี่ติณ
“นั่งก่อนไหม ท่าทางเมามากเลยนะเรา”
“ค่ะ”
ฉันพยักหน้าตอบพี่บาสก่อนจะเดินอ้อมมานั่งเก้าอี้ ซึ่งเก้าอี้มันก็อยู่ข้างๆ กับเพื่อนของพี่บาสพอดี
และด้วยความเมาทำให้การทรงตัวของฉันไม่ดีเท่าไหร่ จึงพลาดท่าจะล้มแต่โชคดีที่เพื่อนของพี่บาสมาประคองไว้ได้ทัน และตอนนี้มันก็รู้สึกเจ็บจี๊ดที่ข้อเท้าจนแทบจะพยุงตัวไม่อยู่
“ขะ ขอโทษค่ะ”
“ไม่เป็นไรครับ เจ็บตรงไหนหรือเปล่า”
“จะ เจ็บเท้าค่ะ”
“เท้าคงพลิกแน่เลย เดี๋ยวพี่ดูให้นะครับ”
“มะ ไม่เป็นใครค่ะหนูไม่เจ็บมาก”
ผู้ชายคนนี้นิสัยดีจัง ขนาดเพิ่งเจอกันยังจะดูเท้าให้โดยไม่รู้สึกรังเกียจเลยสักนิด
ปัก! เสียงดังขึ้นมาทำให้ฉันที่กำลังก้มหน้าอยู่เงยขึ้นมองว่าแก้วแตกหรืออะไร เพราะเสียงมันดังมาจากโต๊ะ
แต่พอเงยหน้าขึ้นมาแล้วก็ต้องตกใจที่เห็นว่าตรงหน้าคือพี่ติณ สายตาของพี่ติณจ้องเขม็งมายังมือของเพื่อนพี่บาสที่กำลังโอบเอวช่วยพยุงฉันอยู่
- ผู้เขียน
