วันต่อมา
ฉันลืมตาตื่นขึ้นมารู้สึกว่าเช้านี้มันสดใสมากกว่าทุกวัน คงเป็นเพราะชีวิตที่เป็นอิสระ
ก๊อกๆ เสียงเคาะประตูห้องตามมาด้วยเสียงของแม่
“น้ำมนต์ลูก ตื่นหรือยัง”
“ค่าแม่ หนูตื่นแล้ว”
“แม่ให้คนจัดโต๊ะอาหารแล้วล้างหน้าล้างตาลงมากินข้าวด้วยกันนะลูก”
“ค่ะ”
ฉันรีบลุกขึ้นไปล้างหน้าแปลงฟันเพื่อลงไปกินข้าว
#โต๊ะอาหาร
“วันนี้พ่อกับแม่จะออกไปบริษัทหรอคะ” เห็นพ่อกับแม่แต่งตัวด้วยชุดที่เตรียมจะออกไปข้างนอกฉันก็เลยถาม
“อื้อ ช่วงนี้งานที่บริษัทเยอะหน่อย”
“แล้วเรื่องที่พี่ติณถือหุ้น….”
“ทุกอย่างยังเหมือนเดิม ตอนนี้มันยังไม่ได้มีอะไรเปลี่ยนแปลง” พ่อตอบเสียงเข้ม
ไม่รู้จะเรียกว่าโล่งใจได้หรือเปล่าแต่มันก็ดีที่พี่ติณไม่ได้ไปวุ่นวายอะไรที่บริษัทของครอบครัวฉันมากไปกว่าการถือหุ้นรายใหญ่ เขามีสิทธิ์จะทำอะไรตอนไหนก็ได้ฉันยังวางใจไม่ได้หรอก จนกว่าเรื่องอุบัติเหตุครั้งนั้นจะถูกเปิดเผย
“วันน
