B*TCH 5
1413 คำ
“อาพีทคะ พรุ่งนี้วิคมีงานที่ไหนบ้างคะ” พีทส่ายหน้าให้เป็นคำตอบบวกกับสีหน้าเจื่อนๆของเขาก็ทำให้เธอรู้ว่าอะไรเกิดขึ้น
“อาว่าเราควรมานั่งคุยกันได้แล้วนะวิค” วิคตอเรียยกมือห้ามเธอไม่อยากที่จะคุยอะไรทั้งนั้น
“ถอนไปกี่ตัวคะ”
“สี่ เจ้าใหญ่ทั้งนั้นด้วย
...เดือนนี้วิคโดนถอดงานออกไปหลายล้านแล้วนะ” น้ำเสียงที่บ่งบอกถึงความหนักใจของพีทไม่ได้ส่งผลอะไรกับความรู้สึกของเธอเลยแม้แต่น้อย
ผิดกับผู้เป็นอาพอเห็นว่าหลานสาวตัวเองโดนถอดจากโฆษณาก็เครียดซะจนหัวจะหงอก
พยายามคิดหาทางให้เธอกลับมายืนแท่นเบอร์หนึ่งของช่องเหมือนเดิม
“ถึงจะถอดมากกว่านี้วิคก็ไม่แคร์ค่ะ อามีเรื่องจะพูดแค่นี้ใช่มั้ยคะ ...วิคกลับละ สวัสดีค่ะ”
พีทส่ายหน้าด้วยความระอาไม่เคยคิดว่าเด็กที่เคยอ่อนหวานคนนั้นกลายเป็นหลานสาวที่แข็งกร้าวอย่างทุกวันนี้
“สวัสดีค่ะคุณวิคจะกลับเลยเหรอคะ ทานน้ำผึ้งมะนาวมั้ยเดี๋ยวแขไปทำให้” เลขาหน้าห้องของพีทยิ้มทักทายกับร่างบางอย่างเป็นมิตร
“ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณนะคะป้าแขเดี๋ยววิคจะไปหาคุณปู่กับคุณย่าค่ะ”
วิคเลือกที่จะตอบกลับไปอย่างสุภาพ เธอรู้ว่าคนไหนที่คิดดีกับเธอและคนไหนที่คิดชั่วกับเธอ
คนดีๆเธอก็ต้องตอบแทนกลับด้วยสิ่งดีๆเหมือนกัน
“จริงด้วย วันนี้ครบรอบที่คุณท่านจากไป
ยังไงแขฝากบอกท่านด้วยนะคะว่าเดี๋ยวจะไปหาเหมือนเดิม”
รอยยิ้มบางๆของวิคตอเรียเผยให้เห็น อย่างน้อยในวันที่สำคัญของเธอก็ยังมีคนที่จำได้
“เดี๋ยวบอกให้ค่ะ งั้นวิคไปแล้วนะคะ
สวัสดีค่ะ” พนักงานทุกคนต่างมองกันอย่างตกใจเมื่อหลานสาวเจ้าของบริษัทที่แสนร้ายกาจยกมือไหว้ป้าเลขาหน้าห้องด้วยความนอบน้อม
“ป้า อะไรยังไงทำไมคุณวิคเธอไหว้ป้าอ่ะ
...ไหว้ตามแบบเบญจางคประดิษฐ์ด้วยมั้งเนี่ย ฮิๆ” แขส่ายหน้าให้กับคำพูดเบาสมองของลูกน้องตัวเองก่อนจะเดินกลับมาที่โต๊ะทำงานโดยไม่พูดอะไรต่อ
RAWIWONG’S GARDEN
“วันนี้วิคว่างเลยเอาดอกไม้มาเยี่ยมค่ะคุณปู่คุณย่า”
ดอกคาร์เนชั่นสีขาวสวยวางลงที่หลุมศพของตระกูลฝั่งคุณพ่อ
มันทั้งสงบและร่มรื่นจนบางครั้งเธอก็มาหมกตัวที่นี่เวลาที่สมองคิดฟุ้งมาเกินกว่าปกติ
“อยู่ที่นี่สองคนแอบจีบกันสินะ วิครู้หมดแหละ” ร่างบางนั่งลงที่พื้นอย่างไม่กลัวว่ากางเกงตัวสวยจะเลอะ
เธอแค่อยากอยู่ใกล้หัวใจทั้งสองดวงของเธอให้มากที่สุดเท่านั้นเอง
“วันนี้วิคโดนถอดโฆษณาไปอีกชิ้นแล้วล่ะ แต่วิคไม่ได้เครียดนะมันดีซะอีกวิคจะได้มาหาบ่อยๆไงคะ”
เธอยิ้มอ่อนโยนให้กับป้ายหลุมศพทั้งสองท่าน ภาพในวันนั้นก็ย้อนกลับมาหาเธออีกครั้งจนน้ำตาเม็ดใสค่อยๆร่วงมาทีละเม็ด
“ฮึก ฮืออ
หนูเหงาจังค่ะ ...หนูคิดถึงคุณปู่คุณย่า
ทำไมวันนั้นถึงไม่ให้วิคไปด้วยล่ะคะ” ร่างบางร้องไห้นอนบนพื้นระหว่างหลุมศพเสียงดังลั่น
ภาพเก่าๆมันย้อนมาได้ทุกครั้งที่เธออยู่คนเดียว
ย้อนไปเมื่อ 5 ปีก่อน
‘ยัยวิคมาหาย่าเร็วลูก’ เด็กผู้หญิงอายุสิบเจ็ดปีวิ่งขึ้นรถเตรียมพร้อมที่จะไปเที่ยวกับปู่ย่าของเธอ
‘วันนี้วิคอยากไปเที่ยวน้ำตก!! เราไปกันเถอะนะคะคุณปู่คุณย่า ...ถ้าไม่พาไปวิคจะกรี๊ดให้หูมัมแตกเลยคอยดู’ สิ้นคำพูดของเธอคู่รักชราก็หัวเราะออกมาอย่างขำขัน
หลานสาวเธอคนนี้ถอดแบบจากสะใภ้ของเธอพิมพ์เดียวกันเลยไอ้เรื่องความเอาแต่ใจเนี่ย
‘ป่ะ ไปก็ไป’
รถสปอร์ตคลาสสิคขับตรงไปตามทางน้ำตกใกล้บริเวณบ้านพักของพวกเขา
แต่ไปได้ครึ่งทางฝนก็ตกหนักและทางในสมัยนั้นยังทำได้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่
‘มาตกอะไรเอาป่านนี้เนี่ย!! โห่
เซ็งเลยอ่ะ’ เมื่อเห็นหลานสาวทำหน้าเซ็งไอ้ความที่อยากจะถอดใจเลี้ยวรถกลับมันก็หายไป
...ความสุขของหลานก็คือความสุขของพวกเขาด้วย
‘คุณปู่คะระวัง!!!!’ ดินโคลนที่ไหลมาตามแนวเขาดันรถของพวกเขาให้ตกหน้าผาอย่างช้าๆ
‘วิคเปิดกระจกเร็วลูก’ ปู่กับย่าดันเธอให้ลอดออกมาจากรถได้ทันแต่ทว่า...
โครม!!!
‘กรี๊ดดดดด คุณปู่
คุณย่า!!!!’ ดินโคลนที่ถล่มลงมาเพิ่มผลักให้รถเคลื่อนตัวลงหน้าผาอย่างรวดเร็ว
มือของเธอแตะแค่ปลายนิ้วของย่าแค่นั้น ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากจนวิคไม่สามารถรับมือกับเรื่องที่เกิดขึ้นได้
‘ฮึก ฮืออออ
ฮือออ’ กว่าที่ทุกคนจะออกมาตามหาได้ก็ปาไปสามชั่วโมงกว่า
พวกเขาเจอเด็กผู้หญิงเนื้อตัวมอมแมมนั่งร้องไห้อยู่ริมหน้าผา
พอมองลงไปข้างล่างก็ปรากฏเห็นซากรถยนต์ของคุณท่านทั้งสองอยู่ที่ก้นหน้าผา
‘ฮืออออออ คุณปู่คุณย่า
ตื่นสิ ตื่นน
ฮือออ แล้ววิคจะอยู่กับใคร
วิคไม่เหลือใครแล้ว ฮืออออออ’
เสียงร้องไห้ราวกับจะขาดใจของวิคตอเรียสร้างความโศกเศร้าให้กับทุกคนเป็นอย่างมาก
พวกเขาใช้เวลากว่าสองชั่วโมงใหนการกู้ร่างของทั้งสองคนขึ้นมาแต่มันก็สายไปแล้ว
“ฮึก ถ้าวันนั้นวิครู้ว่าเป็นวันสุดท้ายที่วิคจะได้เจอคุณปู่คุณย่า
วิคจะไม่งอแงให้พาวิคออกไปเลย ...วิคผิดเอง ฮือออ
วิคผิดเองค่ะ” หลังจากเธอร้องไห้อยู่หลายชั่วโมงก็มีสายเข้าจากคุณพ่อที่เรียกตัวเธอให้กลับบ้าน
“มีอะไรคะ ...จะว่าอะไรวิคอีก”
วาทิตย์ผู้เป็นพ่อพยายามจะทำไม่สนใจน้ำเสียงเฉยชาของลูกสาวตัวเองที่มีต่อเขาและภรรยาเพราะต่อให้เขาจะว่าหรือโกรธเธอไป
วิคก็ไม่แคร์อยู่แล้ว
“พ่อไม่ได้ว่าหรอก วันนี้ครบรอบวันของปู่กับย่าได้ไปหามาหรือยัง”
ดวงตาคมดุตวัดมองผู้เป็นพ่อของตัวเอง ...อ๋อที่แท้ก็แค่อยากจะซ้ำเติมเธออย่างนั้นสิ
“ค่ะ ไปมาแล้ว
...คุณพ่อคงอยากให้วิคจำใส่หัวไว้ใช่มั้ยคะว่าเป็นคนทำให้คุณปู่กับคุณย่าต้องตาย!!
วิคจำแน่ค่ะและบางทีวิคก็อาจจะตามท่านไปในเร็วๆนี้ด้วย”
วิคตะโกนใส่หน้าพ่อของเธอก่อนจะออกจากบ้านด้วยความโมโห
เสียงตะโกนดังลั่นบ้านของเธอทำเอ่สาวใช้ต่างไม่กล้าขยับตัวให้เกิดเสียงเพราะกลัวว่าจะโดนลูกหลงไปด้วย
“เฮ้อ พ่อจะทำยังไงกับลูกดีนะวิค”
BARREL PUB
“อึก เอามาอีก
...ฉันบอกให้เอามาอีกไง!!” วิสกี้สีอำพันแก้วแล้วแก้วเล่าถูกวางกระแทกโต๊ะโดยร่างบางที่ผู้ชายหลายๆคนหมายปอง
...ซึ่งรวมถึงกระทิงด้วย
“ไม่ต้องแล้ว” กระทิงโฉบมาซ้อนหลังของวิคไว้ได้ทันเพราะร่างบางโงนเงนใกล้จะล้มเต็มที
แถมยังมีหมาอีกหลายตัวที่คอยจะเข้ามาคาบชิ้นเนื้อแสนแพงอย่างเธอ
เขาเลยต้องเข้ามากันไว้ก่อน
“อึก นายอีกแล้วเหรอ
...อยากได้ฉันมากใช่มั้ยล่ะ อึก
งั้นคืนนี้ฉันจาตามจายยนายยเองง” พูดจบแล้วร่างบางก็โน้มคอเขาลงมารับจูบอย่างดูดดื่ม
กลิ่นเหล้าลอยคลุ้งไปทั่วทั้งปากของทั้งคู่ก่อนที่มันจะเปลี่ยนเป็นความหวาน
“แฮ่กๆ พอก่อนยัยตัวแสบ
...ตามฉันมานี่เลย” กระทิงโยนร่างบางขึ้นบ่าก่อนจะเดินดุ่มๆขึ้นไปที่ห้องของเขาด้านบนก่อนจะทิ้งร่างบางนอนบนเตียงของตัวเอง
“อื้อ ...นายไม่ต้องการฉันเหรอ
ช่ายสิ ฉันมันม่ายมีครายยยต้องการรร”
“เฮ้ย ถอดเสื้อออกทำไมวะ
ยัยบ้านี่” วิคเริ่มลอกคราบตัวเองออกทีละชิ้นจนเหลือแค่ชุดชั้นในสีดำสุดเซ็กซี่
ทำเอากระทิงใจเต้นไม่เป็นจังหวะ
“ฉันร้อนนน อื้ออ
ร้อนนน”
“เออ มา!!!
ดับร้อนแม่งด้วยกันนี่แหละ!!!!”
- ผู้เขียน
