ตอนที่ 19
“นี่แก สงสารแม่เป็นด้วยหรือ ตาวินท์ ก็แกมันอยากจะไปนัก ไม่ใช่หรือ ”นางเอ่ยย้อนกลับ
“ครับ ไอ้ผมไป น่ะ ไปแน่ แต่ต้องรอให้คุณแม่ พูดธุระให้จบก่อน ไม่งั้นผมเองก็ไม่สบายใจ ”
“แกจะไม่สบายใจเรื่องอะไรล่ะนี่แกห่วงแม่หรือ ”ถามด้วยอารมณ์ประชด
“เพราะผมมีส่วน ที่ทำให้คุณแม่นั่งร้องไห้”
“แหม..นี่ แกรู้ รู้ด้วยหรือ ว่าแม่กำลังจะเสียใจ ”
คุณหญิงพูดด้วยน้ำเสียงที่ติดหมางเมิน
“นี่แหละน๊าฉันอยากจะให้แกไปคว้าเอาเพชรเอาพลอย มาประดับวงศ์ตระกูลไม่ใช่ให้ไปคว้าก้อนกรวดดินทราย สักหน่อย แกก็ไม่เคยเชื่อฉัน”
เอาอีกแล้ว มารดามักพูดแบบนี้เสมอ
เป็นอีกแล้ว เขาชักจะเซ็ง ขี้คร้านจะฟัง
“คุณแม่ครับ ผมจะเป็นอะไรก็แล้วแต่แต่เรื่องความรักนี้ผมขอเลือก ด้วยตัวเองได้ไหม?ครับ เพราะผมจะมีความสุขมากกว่าที่ถูกบังคับ ”เขาเอ่ยต่อ
“อย่างแกมี ความสุข ส่วนตัวฉันล่ะ มีแต่ ทุกข์ ฮึ
************************
ผ่านไป
