แอบจีบ
1196 คำ
ตอนที่ 14
แต่ก็คิดกับตัวเองอีกครั้งว่า ไม่ควรไยดีกับสิ่งของที่เขาให้มานัก เดี๋ยวเขาจะมองหล่อนในแง่ไม่ดี เขาอดถามเธอไม่ได้
“ฉันขอถามหน่อยนะอยากจะรู้ว่า ตอนนี้เธอมีแฟนแล้วหรือยัง ”
เหมือนกับต้องมนต์นะจังงังกับคำถามของเขา ช่างกล้าพูดเหมือนคนทะลุกลางปล้องถามในคำพูดที่หล่อนรู้สึกเขิน จะตอบเขายังไงดี
“คุณจะเอาความจริงหรือว่าความเท็จกันล่ะ ”หล่อนยียวน
“อ้าว ถามแปลกนี่คุณ ก็เอาความจริงสิ ผมต้องการรู้ความจริง ”หล่อนไม่รู้ว่า เขาถาม เพราะมีจุดประสงค์อะไร จึงตอบ
“มีแล้ว ฉันมีคนรักแล้ว”
หล่อนเอ่ยย้ำ เพื่อให้เขารับรู้ ต่อไปจะได้ไม่ต้องมายุ่งกับหล่อน
เมื่อได้ยินคำตอบ เขาใจเสียและรู้สึกเสียใจ ที่หล่อนบอกว่ามีแฟนแล้ว แต่แล้วแปลกใจ ที่นามินีต่อท้ายด้วยน้ำเสียงบวกท่าทีหัวเราะร่าเริงชอบใจตามมา
“ก็มี มีแน่ มีในอนาคต ”
วินท์ถอนใจทำเอาใจคอหายไปหมดที่แท้เล่ห์เหลี่ยมของหล่อนนี่เอง จากนั้นเขายิ้มสุกสว่างที่ดวงตาและริมฝีปากทันที
“งั้น ก็แสดงว่า เธอยังไม่มีใครน่ะสิ สาวน้อย ”
นามินีเอียงอาย ก่อนจะตอบว่า
“ ก็ใช่ ค่ะ” เขายิ้มอีกครั้ง
“ถ้างั้น เอายังงี้นะ ฉันขอเป็นแฟนกับเธอได้ไหม? ”พูดแบบจู่โจมเลย จนนามินีสะดุ้ง
“บ้าแล้ว นี่คุณเห็นฉันเป็นอะไร ถึงได้มาขอความรักจากฉัน ง่ายๆแบบนี้”
หล่อนไม่พอใจและต่อว่าเขา เพราะเขาเห็นหล่อนเป็นผู้หญิงพรรค์นั้น
“และฉันไม่ได้มีงานพิเศษ อาชีพอย่างที่คุณว่ามานั้นด้วย เชิญเถอะ ช่วยไปหาที่อื่น เพราะตัวฉันหัวใจฉัน และคนอย่างฉัน ถ้าใครจะมาตีราคา คิดราคาเป็นเงินนั้นไม่ได้ ฉันไม่ขาย และตัวฉันมีค่ามากกว่าที่คุณจะคิดหรือฟาดเงินให้เสียอีก”
ตอบด้วยหัวใจที่ทระนงเสียงเข้มและโกรธ มันดังฟังชัดที่สุด จนวินท์ ก็ไม่นึกว่า มันจะเลยเถิดไปไกลอย่างนั้น
เขานึกน้อยใจหล่อนเหมือนกันที่ไม่เข้าใจเจตนาที่แท้จริงของเขา แต่ป่วยการที่จะพูดกับหล่อน หล่อนกำลังโกรธจัด
“คุณรีบไปเสียเถอะ”
เขาเดินออกไปจากที่ตรงนั้น อย่างเงียบๆ จนกระทั่งลับหายไปในความมืด
หารู้ไม่ว่า นามินีก็แอบมองตามหลังเขาไป ด้วยความรู้สึกที่สับสน นึกห่วงเหมือนกัน ไม่รู้เป็นเพราะอะไรเหมือนกัน ที่ทำให้ใจของหล่อนนึกเป็นห่วงเขาขึ้นมา จะว่าไปก็สมน้ำหน้าเหมือนกัน เพราะเขาก็พูดไม่ดีกับหล่อน เขาพูดเหมือนทำนองที่ว่า จะซื้อหล่อน มันเป็นการหยามศักดิ์ศรีหล่อนเกินพอแล้ว
เย็นของวันต่อมา
“อ้าว นั่นพ่อมาพอดี ”
นางสร้อยทองเรียกลูกสาว ที่กลับมาจากโรงเรียนนานพอสมควรแล้ว
“เร็วสิ ลูก พ่อคงจะมาเหนื่อย ไปเอาน้ำท่าเย็นๆมาให้พ่อ เปิดในตู้เย็นนั่นอากาศก็ร้อน”
นางเอ่ยเหมือนรู้สภาพอากาศทุกวันนี้ดี กลางวันร้อนเปรี้ยงแทบตับแตก
ลูกสาวจึงพยักหน้า ทำตามอย่างว่าง่าย
“จ้ะ แม่ รอหนูแป๊บนึง”
เชื่อฟังมารดาและเดินไปหยิบกระบอกน้ำเย็นมาจากตู้เย็น ตอนนี้นามินีดูเรียบร้อย นาง สร้อยทองอยากจะให้ลูกสาวเป็นแบบนี้มากกว่า ที่จะแก่นแก้ว ดื้อรั้น แต่ถึงอย่างไร นามินีก็ไม่เคยทำให้แม้อย่างนางเสียใจสักครั้ง
“ขอบใจมากนะ ลูกนา จะสอบแล้วหรือยังลูก ”ส่งน้ำเย็นให้บิดาแล้ว เขารับมาดื่ม นายสมพลถามลูกสาวที่เป็นแก้วตาดวงใจ
“จ้ะพ่อ”นายสมพลถาม เพราะหมู่นี้เห็นลูกสาวอ่านตำราเรียนบ่อยครั้ง และนอนดึก ยิ่งไปช่วยป้ากับลุงขายมาลัย นายสมพลอยากจะให้ลูกสาวพักผ่อนอยู่กับบ้าน จะได้อ่านหนังสือเตรียมสอบเต็มที่
“งั้น ลูกต้องขยันอ่านหนังสือหน่อยนะ โรงเรียนพ่อเด็กเขาก็จะสอบเหมือนกัน เรื่อง ขายพวงมาลัย หยุดพักได้แล้ว”
“งั้นจะให้พักหยุดขายของเพื่ออ่านหนังสือสอบ” เมื่อสามีพูดอย่างนี้ นางก็เห็นคล้อยตามด้วย
นางสร้อยทองพูดกับลูกสาว ก่อนที่ครอบครัวนั้นระร่วมกินข้าวมื้อค่ำ และได้เวลาเข้านอน
“จ้ะ แม่”
ค่ำของวันนั้น หลังจากที่นามินีนอนหลับไปแล้วนั้น สองสามีภรรยาก็คุยกัน
“พี่พล พี่ ดูลูกของเราหรือเปล่าล่ะ ฉันว่า มันค่อนข้างแปลกไปนะ หมู่นี้” นางสร้อยทองเอ่ยขึ้นก่อน จะว่าไปนั้น นายสมพลไม่ได้ค่อยสังเกตลูกสาวคนเดียวนัก ปล่อยปละละเลยมากกว่า เพราะมาถึงที่ทำงานแล้วเหนื่อย ส่วนมากจะพักผ่อน เข้านอนเลย และไม่ค่อยมีเวลาอยู่กับลูกเหมือนภรรยา
หมู่นี้โรงเรียนที่เขาทำงานอยู่มีกิจกรรมบ่อยหน ภารโรงเอง ก็ต้องทำงานหนัก เช่นเดียวกับคนอื่นๆ แทบจะต้องค้างอยู่ที่โรงเรียนหลายวัน จนเกือบเดือน
“เอ มัน แปลก ยังไง ล่ะ แม่สร้อย ”ถามภรรยา
"เอ ฉันก็ไม่รู้สิพี่ แต่รู้สึกว่า หมู่นี้มันเรียบร้อยขึ้น ไม่กระโดกระเดกเหมือนเมื่อก่อน มันเริ่มรู้สึกอายด้วยนะ คงเริ่มเป็นสาว” นายสมพลคิดว่าเป็นธรรมดาของเด็กสาว จึงตอบ
“แม่สร้อยคิดว่า ลูกสาวของเรา จะมีคนรักหรือยังไง” นายสมพลเดาไปอย่างนั้น นางสร้อยทองพยักหน้า
“ฉันก็คิดอย่างนั้นเหมือนกันพี่ แต่ถามเท่าไหร่ก็ไม่ยอมตอบ แต่ก็ดีนะ ที่ยัยหนูนา ลูกสาวของเราจะมาคนมาชอบมาจีบเหมือนกัน ”เพราะนางนึกว่า ผู้ชายจะเมินหนีกับท่าทีแก่นแก้วของบุตรสาวเพราะนามินีพูดจาโผงผางไม่ค่อยเรียบร้อย
“ไม่แน่นา แม่สร้อย ก็ลูกเรานั้น มันขี้ริ้วขี้เหร่เสียที่ไหน กัน ขนาดว่ามันเคยประกวดนางสงกรานต์ได้ตั้งที่หนึ่งแน่ะ มันต้องมีคน มาแอบรักชอบมันบ้าง ”นายสมพลสรุป แต่ไม่อยากให้ลูกสาวมุ่งไปในเรื่องรักมากสักเท่าไหร่
“แต่ใจจริง ฉันอยากให้ลูกมันร่ำเรียนสูงๆดีกว่า ให้จบปริญญาก็ยังดี สมัยนี้หาการหางาน ต้องเอาวุฒิสูงๆ ”
ฉันก็คิดแบบพี่ อยากจะให้มันเรียนเก่งๆ จบออกมาเราทั้งสองจะได้พึ่งพาลูกบ้าง”
“แต่เรื่องแบบนี้มันเข้าใครออกใครที่ไหนเล่าพี่ เห็นไหมล่ะ แถวละแวกบ้านเรา ลูกยัยหมอน เคยรักใครชอบใครเสียที่ไหน อีกคนลูกสาวตาแปลง จู่ๆก็มีผู้ชายมาชอบ แล้วก็ขอแต่งงานแต่งการไปแล้ว สบายตาแปลงเลย ได้ลูกเขยดี ขยันเห็นว่า หน่วยก้านไอ้หนุ่มนั่นก็ดี เป็นช่างซ่อมรถ ”
นางสร้อยทำพูดให้ฟัง เท่าที่รับทราบจากเพื่อนบ้านมา และนางก็เห็นกับตา
- ผู้เขียน
