ตอนที่ 37 ที่เขานั้นเป็นคนก่อขึ้นเองแท้ๆ เพราะในวันนั้นหล่อนจำได้ และหล่อนไม่อยากพบเจอ และนึกถึงมันอีก กับภาพบาดตา และชวนทุเรศ ที่ศักรินทร์ มีอะไรกับผู้ชายด้วยกัน หล่อนไม่ยอมรับ หล่อนตอบเขาด้วยความเงียบแทน จนอีกฝ่ายเอ่ย “ทำไม ณี ต้องเงียบอย่างนี้ด้วย” เขาเอ่ยพึมพำเหมือนคนว้าวุ่นใจ จนหล่อนต้องเอ่ย “ใช่ เพราะฉันลืมมันแล้ว ทำไมต้องมารื้อฟื้นด้วยนะมันน่าจะจบไปคราวนั้นแล้ว” หล่อนตอบด้วยคำพูดที่หงุดหงิด “แต่เรารักกันมาหลายปีแล้วนะผมยังไม่ลืมคุณนะณี” พูดออกมาได้ยังไงว่ายังไม่ลืมหล่อนแต่มีอะไรกับคนอื่น ที่เป็นผู้ชายด้วยกัน มันน่าขยะแขยง หล่อนรู้สึกสังเวชผู้ชายอย่างเขายิ่งนัก อ้างมาได้ยังไงกัน “คำพูดจากปากชุ่ยๆ ของคุณมีแค่นี้เองหรือ ศักดิ์” อัครณีพยายามจะตัดบทกับเขา “น่า ณี ถือว่าศักดิ์ ขอร้องเถอะ อภัยให้ผมสักครั้งนะ “ เขาอ้อนวอน หากแต่หล่อนใจแข็ง “ไม่ ไม่หรอก เพราะมันจบไปแล้ว