สนามบิน
เถื่อนเดินกอดคอรีโมตไปยังเครื่องบินส่วนตัว
ครืดๆๆ เสียงโทรศัพท์ของเขาดังขึ้น เถื่อนและรีโมตมองหน้ากัน เขาแสยะยิ้มที่มุมปาก พลางก้มลงไปหารีโมต
" เพื่อนไอ้เถื่อนเองหนูรี" เถื่อนบอกเสียงกวนไปเพื่อให้รีโมตหายสงสัย รีโมตเม้มปากพลางหัวใจเต้นแรง
" ไม่ได้ถาม! " เธอพูดออกมาอย่างไม่แคร์ พลางดึงมือของเขาออกจากคอของเธอ รีโมตเดินไปขึ้นเครื่องก่อนเขา เถื่อนมองตามหลังของคนที่ไม่แคร์นิ่ง
" หึ!" เขาพ่นลมหายใจออกทางจมูกโด่งแรงๆ
' อยากบอกหนูรีให้รู้ไงว่ะ ' เถื่อนพลางคิดในใจ เขาส่ายหน้าเล็กน้อยเพราะความคิดชั่ววูบของตัวเอง
" บ้าไปแล้วกู " เถื่อนด่าตัวเองอย่างลืมตัว
ครืดๆๆๆ เสียงโทรศัพท์ของเขาดังต่อเนื่อง เถื่อนละสายตาจากรีโมต ก่อนจะล้วงมือเข้าไปหยิบโทรศัพท์ออกมา
' มึงรับช้าจังว่ะไอ้เถื่อน?' ออดี้ถามด้วยความสงสัย เพราะปกติเถื่อนจะรับอย่างรวดเร็ว
" กูกำลังจะขึ้นเครื่องบินไปหาไอ้วิน" เถื่อ
