บริเวณลานวัด
คุณตา คุณยายและชาวบ้านต่างมาชุมนุมกันที่ลานวัด
" เดินทางปลอดภัยเด้อบักหลาเอ๋ย" คุณยายขิงบอกเถื่อน พลางทำหน้าเศร้าน้ำตาซึมด้วย เถื่อนยกมือไหว้และยิ้มอ่อนโยนให้
" ขอบคุณครับ" เขากล่าวคำแบบนี้เสมอๆมา ตั้งแต่เขามาอยู่ที่นี่ได้หนึ่งอาทิตย์ เขาเดินออกบิณฑบาตกับพระวาสุทุกวัน ชาวบ้านใส่บาตรและพูดคุยกับเขาทุกวัน จนเขาเริ่มเข้าใจภาษาอีสานบ้างแล้ว
" สิ่งศักดิ์สิทธิ์เพิ้นคุ้มครองคนดีเด้อบักหลา" ยายดมบอกเถื่อนๆเอาแต่ยกมือรับไหว้อย่างเดียว ชาวบ้านมาลาเถื่อนเหมือนกับว่ารู้จักกันมานาน
" สิมาอีกมื้อใดล่ะบักหลา ยายมีคิดฮอดโตแท้" ยายโสพูดขึ้นมา ในใจของท่านรู้สึกเป็นห่วงเถื่อนแปลกๆ เถื่อนมองหน้ายายโสเขายิ้ม
" ผมต้องไปเฮดงานครับคุณยาย " เถื่อนพูดตอบโต้ยายโสกลับไปเป็นภาษาไทยผสมอีสาน ยายๆได้ยินแล้วยิ้มแก้มปริจนน้ำหมากจะไหลออกมาจากปากเลย
" คริๆๆ เป็นตาแพงคักหนอ บักหลาเอ่ย" ยายบุญมาพูดอย่าง
