ชาวบ้านเกือบ 500 คนในหมู่บ้านมาเพื่อตอนรับผู้รักษาศาลพญาอนันตนาคราชคนใหม่ โดยชาวบ้านได้มีงานมีการจัดงานต้อนรับเล็กๆน้อยๆ มีโรงทานห้าร้าน โดยเป็นของมัมๆแด๊ดๆนั้นเอง ที่ได้เดินทางมากก่อนหนึ่งคืน
" เพิ้นใกล้มาฮอดไป่อีทอง" ยายขิงถามเพื่อน พลางยกมือขึ้นเช็ดน้ำหมาก
" จักสูสิไปยากหยังนำมันดอก มากะสิเห็นแล้วตั้ว ประสาคนชุบมือเปิบบ่ได้เฮดได้สร้างหยังยุ่ชื่อๆกะมาอยู่โลด". ยายมนพูดขึ้นมาดักคอเพื่อนเอาไว้
" อ้าว! อีมน มึงคือเว้าจั๋งซี่ มึงบ่ให้เกียรติเพิ้นมึงกะอย่ามาแมะอีห่ามึง" ยายขิงด่ายายมน
" ซูมสูนับถือคนที่บ่ได้มาเฮดมาสร้าง ซูมสูกะแต่แม่นบ่ละอายใจเนาะ" ยายสังวาลพูดขึ้นมา
" ไป๋ๆกลับเฮือนสูๆสามคนบ่ต้อนรับเพิ้นกะอย่ามายืนเสนอหน้ายุ่นี้" ตาสมพูดขึ้นมาเสียงเรียบ เพราะท่านไม่อยากให้คนอื่นมาได้ยิน มันจะดูน่าเกลียดมากๆถ้าคนในเมืองกรุงได้ยิน ยายม้วนและยายสังวาลปากคว่ำ
" สูสิมาไล่กูสองคนหนีหาสิ
