ข้อห้าม
2502 คำ
มหาวิทยาลัยเอกชน K&M ( เฉพาะนักวิจัยหัวกะทิ)
เถื่อนขับรถบิ๊กไบค์เข้ามาในมหาวิทยาลัย เสียงท่อไอเสียดังกระหึ่มเสียงดังลั่นมหาลัย นักศึกษาต่างหันมามองเป็นตาเดียว โดยส่วนมากเป็นนักศึกษาสาวๆเพราะพวกเธอจำเสียงบิดคันเร่งได้ดี
" ผอ. เถื่อนแน่ๆเลย " นักศึกษาสาวๆต่างพูดซุบซิบกัน ใบหน้าของพวกเธอต่างยิ้มระรื่น เพราะพวกเธอนั้นมีความใฝ่ฝันว่าสักวันจะได้เป็นคู่ควงของ ผอ. เถื่อนสักครั้ง
" ว๊าวววววว OMG! " เสียงนักศึกษาสาวร้องออกมาอย่างไม่อยากเชื่อ เพราะ ผอ. เถื่อนได้ถอดหมวกกันน็อกออกจากหัว ใบหน้าหล่อเหลาราวเทพบุตร สีผมสีแดงอิฐที่เป็นธรรมชาติได้สะท้อนจากแสงแดดพระอาทิตย์ตกยามเช้า ผมสีแดงอิฐช่างดูสวยงามเหมือนสีเลือด โดยถ้าใช่น้ำยายอมผมคงเปลี่ยนสีไม่ได้แบบนี้แน่ๆ
" หล่อลากมากกกกกก ผอ. เถื่อน ซี๊ดดด" นักศึกษาสาวต่างพูดเป็นเสียงเดียวกัน เถื่อนเดินถือหมวกกันน็อก ด้านหลังมีกระเป๋าเป้ เขาเดินไปยังตึกอย่างมั่นใจ นักศึกษาต่างพากันยกมือไหว้ นัยตาสีแดงอิฐที่มองดูนักศึกษามันว่างเปล่า เพราะอารมณ์เสียจากเมื่อกี้ที่มีเรื่องกับรีโมต
ครืดๆๆๆ เสียงโทรศัพท์ของเขาดังขึ้น เถื่อนรีบล้วงมือเข้าไปหยิบออกมากดรับ
' ว่างั้นวิ' เถื่อนถามน้องสาวฝาแฝด
" พี่เถื่อน วิไม่อยากให้พี่เถื่อนวุ่นวายกับนักศึกษาในมหาลัยของวิ' เสียงของวิจัยพูดออกมาอย่างกังวลใจมากๆ เถื่อนถอนหายใจแรงๆ
" วิๆๆยัยวิ หยุด" เถื่อนพูดสวนกลับไปทันที เพราะวิจัยพูดเรื่องนี้กับเขาบ่อยมากๆ เขาเลยเลิกส่งค่าเทอมให้กับนักศึกษาที่มหาลัยของน้องสาว
' หยุด พี่นะควรหยุดควงคนนั้นคนนี้ได้แล้วนะคะ เพราะมัมกับแด๊ดกำลังจะไปคุยกับแด๊ดแมร์และมัมบุญแล้ว ' วิจัยเตือนความจำให้พี่ชาย เถื่อนกรอกตามองบน
" พี่เป็นพี่น่ะ พี่รู้ว่าพี่ควรทำยังไง ส่วนยัยขี้ตู่นั้นไม่ได้.." เถื่อนพูดสวนกลับไป เพราะเขาไม่ชอบให้ใครมาพูดย้ำๆกับเขาเรื่องเเต่งงาน
' ถึงรีไม่ได้ท้อง แต่พี่ควรรับผิดชอบเธอนะคะ ' วิจัยพูดเน้นย้ำให้พี่ชายเข้าใจ เถื่อนถอนหายใจแรงๆ เขาอยากวนรถขับออกไปจากมหาลัยแล้วไปหารีโมตที่สปาจริง ๆ เพราะเขาจะใช้แรงที่มีทั้งหมดกระแทกเข้าใส่ร่องคับแน่นๆของเธอให้ช้ำ บวมเลย ให้เดินไม่ได้สักอาทิตย์เลย
" วิจัย น้องเป็นแค่น้องๆอย่างมาสอนพี่!" เถื่อนเค้นเสียงลอดไรฟันออกมาเหี้ยม นัยตาสีอิฐเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้ม เขาทั้ง.หงุดหงิดและโมโหให้รีโมตที่กล้าเอาเรื่องไร้สาระไปบอกแด๊ดกับมัมของเขา
' โอเคค่ะ ' วิจัยพูดเสียงอ่อนลง เพราะเธอสัมผัสได้ว่าพี่นั้นเริ่มควบคุมอารมณ์ของตัวเองไม่ได้แล้ว เถื่อนพยายามสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ เพื่อสงบสติอารมณ์ของตัวเอง
" แค่นี้นะพี่จะเข้าประชุมแล้ว" เถื่อนบอกน้องสาวพร้อมกับกดสายวางอย่างไม่รอให้วิจัยได้พูดอะไรต่อ
ตุบ !ๆๆเถื่อนโยนหมวกกันน็อกและกระเป๋าเป้ลงไปที่โซฟาตัวยาว เขาหงุดหงิดอยากระเบิดออกมาให้หมด
" บ้า................ " เขาพูดพึมพำคนเดียว พลางยกมือขึ้นมาขยี้ที่ผมของตัวเอง
" รีโมตยัยตัวดี" เขาพูดออกมาด้วยความแค้นใจ ก่อนจะเดินไปหยิบเอกสารบนโต๊ะทำงานของน้องสาวและเดินออกไปจากห้องทำงาน เพื่อไปประชุมกับนักวิจัยคนอื่นๆ
สปาB&M
รีโมตเดินเข้ามาในที่ทำงานของตัวเอง เธอเดินด้วยความเหม่อลอย เพราะวันนี้แด๊ดและมัมของเธอได้นัดกันกับแด๊ดเคและมัมเม็ง เพื่อพูดคุยเรื่องแต่งงาน
" ยัยรีๆ " เสียงของรีโรสเรียกน้องสาว แต่รีโมตก็ไม่ได้ยินอะไรเลย เข้าล้วงมือไปหยิบกุญแจออกมาแต่กุญแจที่ใช้ไขประตูกลับไม่ใช่กุญแจที่ของมัน
" ยัยรีๆๆ" รีโรสเรียกชื่อน้องสาวเสียงดังอีกรอบ รีโมตสะดุ้งเล็กน้อยพลางหันมามองหน้าพี่สาว
" เป็นอะไรเหม่อลอยเชียว" รีโรสถามน้องสาวด้วยความสงสัย รีโมตยิ้มเจื่อนๆ พลางมองหน้าพี่สาวอย่างอายๆ
" รีก็กำลังเปิดประตูห้องทำงานไงค่ะพี่โรส" รีโมตตอบพี่สาวฝาแฝดที่หน้าเหมือนกัน ผิดแค่สีผมเท่านั้น รีโรสหี่ตาลงไปมองพลางอมยิ้ม
" คริๆๆๆๆ แล้วเปิดได้ไหมล่ะ" รีโรสถามน้องสาว พลางยิ้มเอ็นดู รีโมตก้มหน้าลงไปมอง..
" อุ๊ย! รีหยิบผิดนี้มิน่าล่ะถึงเสียบไม่เข้า" เธอพูดออกมาอย่างอายๆพี่สาว รีโรสเดินเข้ามาใกล้ๆน้องสาว พร้อมยื่นมือไปจับมือของน้องสาว
" พี่ขอโทษเรื่องทีผ่านมานะรี " รีโรสบอกน้องสาว เพราะเรื่องในวันนั้น เรื่องที่เธอพูดว่ารีโมตก็มีส่วนรู้เห็นกับเหตุการณ์ของซีคริสและแมร์เฟอร์กระโดดตึก มันทำให้เธอรู้สึกผิดเหมือนกัน แต่เพราะความจริงมันคือความจริงเธอไม่อยากโยนาให้อีกฝ่ายผิดเพียงฝ่ายเดียวเท่านั้นเอง
" รีไม่โกรธพี่หรอกค่ะ ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป " รีโมตตอบอย่างอารมณ์ดี พลางเสียบกุญแจเข้าไปในรูและไขประตู รีโรสมองการกระทำของน้องสาวนิ่งๆ รีโมตเดินเข้าไปในห้องทำงาน รีโรสเดินตามหลังเข้าไปทันที
" รี แต่น้องกับผู้ชายคนนั้นมันเกิดขึ้นตอนไหน ทำไมถึงไม่มีใครรู้มาก่อน" รีโรสถามด้วยความสงสัย เพราะจู่ๆทุกคนในครอบครัวก็มารู้พร้อมๆกันคือเมื่อเช้า ตอนที่แด๊ดแมร์ได้รับโทรศัพท์จากแด๊ดเคว่าจะมาคุยเรื่องแต่งงาน รีโมตหันมามองหน้าพี่สาวพลางยิ้มเพราะเธอกับเถื่อนมันเหมือนเป็นความลับตั้งแต่วันนั้นแล้ว แต่เพราะเขาเห็นหน้าเธอทีไรก็เข้ามาหาเรื่องและทำเรื่องทุเรศๆกับเธอแบบนี้ตลอดเวลา เธอก็ไม่รู้ว่าจะไปเล่าให้ใครฟังเพราะมันคือเรื่องน่าอาย อีกอย่างไอ้เถื่อนไอ้ผู้ชายสำส่อนนั้นก็ไม่เหมาะจะเป็น ' ผัว' ของเธอเลย
"นานแล้วค่ะ มันไม่ใช่เรื่องน่าเอามาเล่าให้คนฟังนี้ค่ะเอา" รีโมตตอบตรงๆไม่แคร์หรือสนใจอะไรแล้ว เธอเดินไปนั่งที่เก้าอี้ทำงานพลางหยิบนั้นจับนี้
" แต่เราเป็นพี่น้องกันนะ " รีโรสบอกน้องสาว รีโมตเงยหน้ขึ้นมามองหน้าพี่สาวแล้วยิ้ม
" ค่ะ " รีโมตตอบ
ครืดๆๆๆเสียงโทรศัพท์ของรีโมตดัง รีโมตก้มลงไปมองพร้อมกับรีโรส
' แมร์เฟอร์' หน้าจอโชว์ชื่อและรูปของหลานชายฝาแฝดทั้งสองคนยิ้มน้ำลายยืดเลย ทั้งสองแฝดหน้าตาน่ารักน่าชัง แต่คนหนึ่งชอบฟังธรรมะ อีกคนชอบฟังเพลงออกแนวดาร์กๆใต้ดิน รีโมตกดรับโทรศัพท์พร้อมกับกดเปิดลำโพง
" ว่าไงพี่แมร์" รีโมตกรอกเสียงไปหาน้องชาย
' พี่รีเกิดอะไรขึ้นครับพี่ ทำไมพี่กับไอ้เถื่อนถึงไปเกี่ยวพันกันแบบนั้นครับ' แมร์เฟอร์ถามด้วยความสงสัย เขาคือไม่ชอบขี้หน้าเถื่อนมากกว่าใครเพื่อนในบรรดาพี่ๆของซีคริสเลยเเต่มันกับมาทำดีและขอโทษเขาก่อนใครเพื่อนเลย นี้ไงคือน่าหงุดหงิดใจมากๆ ซีคริสนั่งอุ้มหนูน้อยแซทช์คริสนั่งบนตักเพื่อให้ดื่มนมจากเต้าของเธอ ส่วนอีกคนหนูน้อยแซทช์เฟอร์กำลังนอนคว่ำและพยายามกระดืบๆแต่ไปไม่ได้
" ไม่มีอะไรหรอกพี่แมร์ พี่จัดการและเคลียร์ได้" รีโมตบอกน้องชายน้ำเสียงสบายๆ เพราะเธอปล่อยวางกับเรื่องในอนาคตแล้ว ถึงแม้จะปล่อยวางยากก็ตาม
' ผมไม่เห็นด้วยนะครับ ' แมร์เฟอร์ตอบกลับมาเสียงเรียบ
" คือ เรื่องมันเป็นแบบนี้...บลาๆๆๆๆ" รีโมตเริ่มเล่าเรื่องตอนเธอเดินเข้าไปเข้าไปในอาณาเขตบ้านของแด๊ดเค เธอเดินไปกระซิบบอกมัมเม็งและหลังจากนั้นเรื่องก็กลับตาลปัตรเลย รีโรสอ้าปากค้าง พลางยกมือขึ้นทาบอก เพราะมัมบุญก็คงไม่ต่างจากเธอแน่นๆ
' ไม่ได้ท้องแต่มันก็จิ้มพี่แล้ว มันสมควรรับผิดชอบครับ' แมร์เฟอร์พูดออกมา ซีคริสส่ายหน้าและยิ้มให้กับพ่อคนเลือดร้อน
' ธรรมะนะคะพี่แมร์' ซีคริสทำปากขมุบขมิบส่งให้สามี แมร์เฟอร์กรอกตามองบน พลางมองลูกชายที่จะร้องไห้ที่กระดืบๆไปไม่ได้ หนูน้อยแซทช์เฟอร์ปากคว่ำ กำลังจะปล่อยโฮเลย แต่แมร์เฟอร์อุ้มมานั่งบนตักก่อน หนูน้อยยิ้มอารมณ์ดีทันที
" ......." ไม่มีเสียงตอบกลับมาทางรีโมตๆเงยหน้าขึ้นมามองหน้าพี่สาว เธอถอนหายใจแรงๆ
' แกพลาดแล้วรีโมต' รีโมตพูดคนเดียวในใจ เพราะทางแด๊ดๆต่างกำลังจะเดินทางไปคุยกัน ถึงเรื่องของเธอและเถื่อน
" เฮ้ยยย" รีโมตถอนหายใจเสียงดัง รีโรสยิ้ม
" มีโอกาสรักกันไหมยัยรี" รีโรสถามตรงๆอย่างคนซื่อๆ รีโมตมองหน้าพี่สาว
" รักบ้าอะไรละพี่โรส " รีโมตพูดแย้งขึ้นมา เพราะเธอไม่รู้ถึงอนาคตเลย เธอไม่รู้ว่าเถื่อนจะร้ายได้มากกว่านี้ไหม เพราะแค่นี้เถื่อนก็เหมือนพวกโรคจิตจะแย่แล้ว เธอรู้สึกอะไรบางอย่างคือเถื่อนมีอะไรซ่อนอยู่ เขามีกำแพงที่กั้นไม่ให้คนเข้าใกล้เพราะกลัวความลับอะไรเปิดเผย
" คริๆๆๆๆๆ ความรักอาจมาในรูปแบบร้ายๆ ดิบๆ จนเราตั้งตัวไม่ทันนะ" รีโรสแกล้งพูดเล่นๆเพื่อแหย่ให้น้องสาวอารมณ์ดี รีโมตก้มหน้ามองเอกสารอยู่ถึงกับหยุดชะงักเล็กน้อย
' พี่โรสครับ ความรักบ้าอะไรจะมาในรูปแบบร้ายๆ ดิบๆ ล่ะครับ เขาอ่อนโยนกับคนรักกันครับ ผู้ชายร้ายขนาดไหนก็ต้องมีมุมอ่อนโยนกับคนรักครับ' แมร์เฟอที่เงียบฟังพี่สาวสองคนคุยกัน เขาได้พูดแย่งเพื่อออกความคิดเห็น
" จะร้ายๆ จะดิบๆ จะเถื่อนๆ รีก็จะกระโดดเตะให้ไปไกลรีค่ะ" รีโมตพูดขึ้นมาเพื่อให้ทั้งสองคนเข้าใจว่าเธอไม่ต้องการความรักที่รุนแรง
" คริๆๆๆ จริงเหรอ ยัยรี" รีโรสเอ่ยถามน้องสาว รีโมตปากคว่ำ พร้อมกับก้มลงมโทรศัพท์ที่มีสายซ้อนเข้ามา
' แด๊ดแมร์' หน้าจอแสดงให้เห็นถึงคนที่โทรมาก รูปหน้าจอคือหลานชายฝาแฝดที่ยิ้มหวานช่ำไปด้วยน้ำลายเต็มปาก
" ประชุมสายด่วน" รีโรสสั่งรีโมตๆกดทันที
" สวัสดีครับแด๊ด/ มัม" รีโมตกรอกเสียงทักทายทั้งสองคน
' ตอนเที่ยงมาที่ร้านอาหาร' วันหนึ่ง ' ด้วยนะยัยรี' แด๊ดแมร์สั่งรีโมต รีโรสมองหน้าน้องสาวทันที รีโมตกรอกตามองบนพลางถอนหายใจแรงๆ
" รีไม่ว่างค่ะ รีต้องเข้าไปหาเด็กๆที่บ้านอิ่มรักค่ะแด๊ด" รีโมตบอกแด๊ดแมร์อย่างไม่สนใจ
' ยัยรี แต่นี้มันเรื่องของเรานะเรื่องสำคัญด้วย' แด๊ดแมร์เน้นย้ำให้รีโมตเข้าใจ
" แต่รีบอกแล้วไงค่ะว่ารีไม่ต้องการให้ไอ้เถื่อนรับผิดชอบอะไรทั้งนั้น" รีโมตพูดสวนกลับ
' ยัยรี เราเป็นผู้หญิงอย่าทำเรื่องเซ็กส์เป็นเรื่องปกติสิลูก ไม่ว่ายุคไหนสมัยไหนเราควรรักนวลสงวนตัวนะลูก' เสียงมัมบุญสอนลูกสาว แด๊ดแมร์หันมามองหน้าเมียสุดที่รัก ท่านอยากจะหัวเราะเเรงๆ เพราะครั้งแรกเจอกันและได้กันนั้นมัมบุญตรวกันข้ามกับที่สอนลูกสาวเลย
" แล้วแด๊ดคิดว่าไอ้คนสำส่อนอย่างไอ้เถื่อนบ้านั้นจะยอมเหรอคะ " รีโมตพูดกลับไป พอดีกับแด๊ดเคและมัมเม็งเดินเข้ามาในห้องรับแขกของบ้านแด๊ดแมร์พอดี ทั้งสองคนได้ยินชัดเจนเลย
" แด๊ดไม่รู้หรอกว่าไอ้เถื่อนบ้านั้นมันสำส่อนขนาดไหน รีนี้ขยะแขยง หยี๋ๆๆๆ" รีโมตแก้งพูดให้แด๊ดแมร์ถอดใจ และให้เลิกอยากได้เถื่อนเป็นลูกเขย แด๊ดเคและมัมเม็งทำหน้าไม่ถูก เพราะคำพูดของรีโมตคือถูกทุกข้อ
" รีจะติดโรคหรือเปล่ายังไม่รู้เลย" รีโมตยังพูดไม่หยุด
ตื้ดๆๆๆๆ แด๊ดแมร์กดตัดสายวางทันที รีโมตเป่าลมออกจากปาก รีโรสกลั้นขำ พลางเดินออกจากห้องไป รีโมตขบกรามแน่นๆ พลางรู้สึกเดือดดาลอยากฆ่าเถื่อนให้ตายคามือของเธอ
มหาวิทยาลัยเอกชน K&M
หลังจากประชุมกันเสร็จแล้ว เถื่อนและนักวิจัยสาวได้เข้าไปในห้องน้ำเพื่อสร้างบทรักด้านในกัน
" อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา" เสียงครางดังลั่นห้องน้ำในห้องประชุม
ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก! เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังลั่นห้องน้ำเล็ก
" อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา" เสียงครางยังดังลั่นห้องน้ำ บทรักที่เร่าร้อนของคนทั้งสอง
ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก! แรงกระแทกหนักหน่วงเข้าออกร่องคับแน่น
" ผอ. เก่งจังเลยนะคะ อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาซี๊ดดดดดดด" เสียงเอ่ยชมป่นเสียงครางหวานๆ เถื่อนแสยะยิ้มร้าย พลางกระแทกแท่งรักขนาดใหญ่เข้าไปในร่องกุหลาบ
ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก!ปั่ก! ปลายหัวแท่งรักชนผนังด้านในดังปึ่กๆ จนนักวิจัยสาวหน้าเหยเก
" อ๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาา/ กรี๊ดดดดดดด" ทั้งสองคนเสร็จพร้อมๆกัน เถื่อนถอดแท่งรักออกมาจากร่องกุหลาบ ร่างของนักวิจัยสาวนั่งลงบนชักโครก เถื่อนหรี่ตามองเล็กน้อยก่อนจะหันมาสนใจแท่งรักของตัวเอง เขาดึงเครื่องป้องกันออกจากแท่งรักทันที พร้อมกับจัดการเช็ดน้ำรักออกจากแท่งรัก และดึงกางเกงขึ้นมาสวมใส่ให้เรียบร้อย
" เงินเข้าบัญชีแล้วนะ" เถื่อนบอกนักวิจัยสาว เสร็จแล้วเขาก็เดินออกไปจากห้องน้ำทันที อย่างไม่สนใจเธอเลย เถื่อนเดินออกมาจากห้องประชุม พลางมองออกไปด้านนอก นักศึกษาสาวต่างยิ้มหวานเยิ้ม สื่อความหมายให้เขา แต่เขาไม่ได้สนใจเพราะเขาสัญญากับมัม แด๊ดและวิจัยแล้วว่าจะช่วยนักศึกษาสาวส่งค่าเทอม
" บ่ะ! ไม่น่ารับปากเลยกู " เถื่อนพูดพึมพำคนเดียวเพราะเขารับปากวิจัยแล้วว่าจะไม่ยุ่งกับนักศึกษา เขาเลยยุ่งกับนักวิจัยสาวแทนแต่ก็ยังไม่อิ่มไง เขาทำหน้านิ่งขรึมส่งให้พวกนักศึกษาสาวเหมือนไม่สนใจ เขาขบกรามแน่นๆด้วยความข่มอารมณ์หิวกระหายที่ไม่เคยอิ่มเอาไว้ เถื่อนพลางใช้ความคิดบางอย่าง
' หรือจะยอมสุดกับยัยรีดีว่ะ ' เขาคิดอย่างพิเรนท์ๆ
" หึหึ ไหนๆก็จะแต่งงานแล้วนี้ เอาให้สุดๆไปเลยแล้วกัน " เถื่อนพูดพึมพำคนเดียวเขาเดินเข้าไปในห้องทำงานของตัวเอง ก่อนจะเก็บข้าวของลงในกระเป๋าของตัวเอง มือหยิบหมวกกันน็อกเเละเดินออกไปจากห้องทันที
เถื่อนนายมัน........
- ผู้เขียน
