อัฟกานิสถาน
2440 คำ
บ้านแด๊ดเค
ห้องรับแขก
แด๊ดแมร์ แมร์เฟอร์ ฟอร์เมอร์ โซรัส แด๊ดฟ็อกซ์ แด๊ดเพลน แด๊ดโฟ ฟอร์ซ ได้เดินทางมาที่บ้านแด๊ดเค แด๊ดอัสพี่ชายคนโตนั่งนิ่งๆ แด๊ดเวมองหน้าทุกๆคนอย่างเครียด แด๊ดแกรที่พึ่งเดินทางมากถึงนั้นก็ทำหน้างงงวยนั่งรอฟังคนที่มาที่นี่พูด
" ลูกสาวของผมอยู่ไหนครับศาสตราจารย์เควิน" แด๊ดแมร์ถามแด๊ดเคเสียงเรียบ พลางมองไปที่ประตูห้องรับแขก แด๊ดแกรอ้าปากค้าง เพราะท่านเริ่มเข้าใจเรื่องทุกอย่างแล้วท่านหันไปมองหน้าแด๊ดเคทันที
" ไม่ได้อยู่ที่นี่แล้วว่ะ" แด๊ดเคตอบไม่เต็มเสียง พลางมองหน้าพี่ชายคนโต
" อืม " แด๊ดอัสตอบสั้นๆเพื่อยืนยันคำพูดของแด๊ดเค แด๊ดแมร์ขบกรามแน่นๆพลางกำมือเข้าหากัน แมร์เฟอร์ได้ยินแล้วแทบสมาธิหลุด เขาพยายามสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ ฝ่ายของแด๊ดแมร์หันไปมองหน้ากันแล้วถอนหายใจเเรงๆ
" อยู่ไหนถ้าไม่อยู่ที่นี่" แด๊ดแมร์กลั้นใจถามเสียงเรียบ ในใจเริ่มเดือดดาล แด๊ดเคมองหน้าแด๊ดๆฝ่ายของแด๊ดแมร์แล้วถอนหายใจแรงๆ ท่านลำบากใจที่จะพูดจริงๆว่าเถื่อนพารีโมตไปติมอร์ตะวันออกเป็นที่เรียบร้อยแล้ว โดยเครื่องบินส่วนตัวของพี่ชายคนโต
" คือตาเถื่อนพาไปติมอร์ตะวันออกด้วยกันนะ " แด๊ดเคตอบไม่เต็มเสียง แด๊ดแมร์และแมร์เฟอร์และทุกคนฝั่งด้านนี้ถึงกับอึ้ง แด๊ดแกรอ้าปากค้าง
" ติมอร์ตะวันออก บ้าไปแล้ว!" ฝ่ายทางด้านแด๊ดแมร์พูดออกมาพร้อมๆกัน
" ไปช่วยเขารบหรือไงว่ะ" แด๊ดเวถามเล่นๆ เพราะไม่อยากให้เครียด แด๊ดอัสมองหน้าน้องชายด้วยความตำหนิ เพราะตอนนี้ทุกคนซีเรียส แด๊ดแกรมองหน้าแด๊ดเคที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก แด๊ดเคพลางนึกถึงเรื่องเมื่อตอนเที่ยง
' ตาเถื่อน แกจะไปไหน?' แด๊ดเคถามลูกชายตาแสบที่กำลังอุ้มรีโมตลงมาจากด้านล่าง เถื่อนมองหน้าแด๊ดเค มัมเม็งพลางแสยะยิ้มร้าย
' ไปฮันนีมูนครับ' เขาตอบหน้าด้านๆ แด๊ดเคและมัมเม็งมองหน้ากัน
' ไม่ได้!' ทั้งสองคนขัดขวางเต็มที่ เถื่อนเหยียดยิ้มพลางก้าวผ่านแด๊ดและมัมไป
หมับ ! มือของแด๊ดเครีบคว้าไหล่ของลูกชายเอาไว้ แต่แด๊ดเคต้องรีบดึงมือกลับมา เพราะที่หัวไหล่ของเถื่อนนั้นร้อนยังกับไฟ
' จะพาหนูรีไปไหนไม่ได้นะตาเถื่อน เดี๋ยวแด๊ดของหนูรีก็จะมารับตัวกลับแล้ว' มัมเม็งบอกลูกชาย เถื่อนไม่สนใจเขาหรี่ตาลงมองคนที่หลับไม่ได้สติอยู่ แก้มของเธอแดงเพราะความร้อนของร่างกายของเขา เถื่อนค่อยๆสูดหายใจเข้าปอดลึกๆเพื่อนระงับอารมณ์หงุดหงิด ไม่พอใจเอาไว้ แด๊ดเค มัมเม็งรีบเดินตามหลังลูกชายมา
' ตาเถื่อนหยุด นี้คือคำสั่ง!' แด๊ดเคตะโกนสั่งลูกชายตัวแสบ เถื่อนหยุดเดินและหันหน้ามามองหน้าแด๊ดเคช้าๆ นัยต์ตาสีแดงอิฐเริ่มเเปลี่ยนเป็นแดงประกายไฟ
' ผมแค่บอกให้แด๊ดกับมัมทราบ ผมไม่ได้ขออนุญาตนะครับ' เถื่อนตอบเสียงเรียบ พร้อมกับก้าวเดินตรงออกจากบ้านไป แด๊ดเค มัมเม็งก้มลงมองพื้น ท่านอ้าปากค้างเพราะพื้นบ้านของท่านที่เป็นกระเบื้องเคลือบเงาได้เป็นรอบแดงและมีประกายไฟของขนาดเท้าของเถื่อน เถื่อนเดินออกไปสนามหญ้าเขียวขจีที่มีสปริงค์เกอร์ฉีดน้ำพุ่ง เขาก้าวเดินเหยียบหญ้าสีเขียวขจีที่เปียกน้ำ
อี้ๆๆๆๆๆๆๆๆเสียงความร้อนกระทบกันกับน้ำที่เปียกบนหญ้า
' ตาเถื่อนทำเกินไปแล้วนะ!' แด๊ดเคตะโกนไล่หลังลูกชายตัวแสบ เถื่อนไม่สนใจ เขาเดินตรงไปที่เครื่องบินทันที
' ตาเถื่อน !' มัมเม็งร้องตะโกนดังๆเหมือนกัน
" เฮ้ยยยยยย ไหนๆก็จะหมั้นกันแล้ว ผมว่าเราก็ปล่อยให้เด็กๆศึกษาดูใจกันดีกว่านะครับ" แด๊ดอัสถอนหายใจเสียงดังพลางบอกแด๊ดแมร์ให้ทำใจ แด๊ดแมร์มองหน้าสองพี่น้องสลับกันไปมา
" บ้าซิบ ! เวรกรรมอะไรของครอบครัวกูว่ะเนี่ย" แด๊ดแมร์พูดออกมาเสียงดัง พร้อมดันตัวลุกขึ้นยืน
" ทำไมต้องเป็นไอ้เถื่อนด้วยว่ะ!" แมร์เฟอร์ถามลอยๆด้วยความหงุดหงิดในใจ ถึงแม้เขาจะสวดมนต์หรือท่องคาถาแล้วการตาม แต่มันก็ไม่ระงับอารมณ์ของเขาได้เลย แมร์เฟอร์เดินตามหลังแด๊ดแมร์ออกไปด้วยความหงุดหงิด แด๊ดโฟ โซรัส ลอบถอนหายใจเบาๆ เพราะทั้งสองคนคิดว่าโซน่าคงไม่ได้เจอผู้ชายประเภทนี้แล้ว
" ดีนะครับ ลูกชายของพวกคุณหมดแล้ว ไม่งั้นผมคงคิดว่าย้ายไปอยู่ รพ. แทนบ้านแน่ๆ" แด๊ดโฟพูดออกมาลอยๆ ด้วยความโล่งใจ แด๊ดอัส แด๊ดเว แด๊ดแกร แด๊ดเคทำหน้าแทบไม่ถูกเพราะงานแต่งงานของมาคัสกำลังจองโรงแรม ของชำร่วย การ์ดและอีกมากมาย
" ก็ไม่แน่นะครับ อาจยังเหลือลูกไอ้แคทก็ได้ " แด๊ดเวพูดขึ้นมาลอยๆเหมือนกัน เพราะท่านคิดไปถึงเควินที่เป็นเพื่อนรักของเถื่อน มาคัส ออดี้ สี่คนนี้รักกันและตายแทนกันได้ เหมือนเวคินกับจากัวร์เลย
" จริงๆด้วย !" แด๊ดเพลนพูดขึ้นมาลอยๆพลางคิดตาม แต่ท่านมั่นใจว่าลูกสาวของคงไม่ดวงซวยขนาดนั้นแน่ๆ ที่จะได้ลูกชายของแก๊งค์นี้
" พวกมึงสอนลูกกันยังว่ะ" แด๊ดฟ็อกซ์พูดขึ้นมาลอยๆเหมือนกัน แด๊ดแกร แด๊ดเค แด๊ดอัสแด๊ดเวมองหน้ากัน เพราะพวกท่านก็ลูกๆเหมือนกันหมด ผู้หญิงให้เมียสอนงานบ้านงานเรือน ส่วนบู๊พวกท่านสอน ผู้ชายก็พวกท่านคิดว่าเอาอยู่แต่ที่ไหนได้เกินขอบเขตมากจนเอาไม่อยู่ แด๊ดฟ็อกซ์ แด๊ดเพลน แด๊ดโฟ ฟอร์เมอร์ ฟอร์ซ เดินออกจากห้องรับแขกไปทันที สี่พี่น้องหันมามองหน้ากันแล้วถอนหายใจแรงๆ
" งามหน้าไปหมด " แด๊ดอัสพูดขึ้นมาลอยๆ พลางมองหน้าแด๊ดเค
" ใช่ๆ หนูรีจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้ " แด๊ดแกรพูดออกมาด้วยความเป็นห่วง
" กูห้ามมันแล้ว " แด๊ดเคตอบพลางถอนหายใจแรงๆ
" ดีจนมีแต่คนผลักออก" แด๊ดเวพูดลอยๆ เพราะมองหน้าแด๊ดเค ท่านโล่งใจลูกชายสองคนแต่งงานแล้ว แถมลูกชายก็ได้สามีดีมากกกกจนไม่อยากเอ่ยชม เพราะแมร์เฟอร์ดีสม่ำต้นเสมอปลายมากๆ เลี้ยงหลานก็เก่ง ดูแลเมียก็เริส แด๊ดแกรยิ้มอย่างภูมิใจเพราะลูกชายของท่านสองคนก็ดีมากๆ ลูกสาวก็แต่งงานกับลูกเพื่อนอย่างแด๊ดเว ถึงแม้เริ่มต้นจะเ.ี้ยก็ตามแต่ตอนนี้เริสมาก แด๊ดอัสถอนหายใจเบาพลางคิดโล่งใจเหมือนกัน เพราะมาคัสนั้นไม่เกเรเลย อบอุ่นเหมือนท่านมากๆ และตอนนี้กำลังจะแต่งงานกับแฟนสาวที่รักกันมานานแล้ว ท่านยิ่งภูมิใจในตัวลูกชาย ' รักเดียวใจเดียว' ส่วนซีลันดาก็แต่งงานกับนอลล์รูลนั้นก็ดูแลเมียดีมากๆ เสียอย่างเดียวลูกสาวไม่ค่อยชอบหน้าเท่าไร
" เฮ้ยยย!!!!!!!!!" ทั้งสี่แด๊ดถอนหายใจเสียงดังด้วยความกลุ้มใจ
อัฟกานิสถาน
เถื่อนเดินทางมาที่อัฟกานิสถานโดยเขาได้พารีโมตมาด้วย แต่รีโมตพักอยู่ที่ห้องพักที่อยู่ติมอร์ตะวันออก โดยมีไนเจอร์มือขวาของเขาเป็นคนเฝ้าอยู่ เถื่อนก้าวเดินมาจากเฮลิคอปเตอร์ ผมสีแดงอิฐโดนแดงยิ่งเด่นเป็นประกาย เพราะแสงแดงที่ร้อนแรง แต่อากาศร้อนๆแบบนี้ไม่ได้ทำให้เถื่อนเป็นกังวลเลย เขายิ่งกลมกลืนมากๆ
" สวัสดีครับ ดร. " อิซ่าหัวหน้าทหารหรือกลุ่มก่อการร้ายกล่าวทักทายเถื่อนๆพยักหน้าให้เล็กน้อย อิซ่าเดินนำหน้าเถื่อนเข้าไปในเต็นท์ เถื่อนเดินตามหลังเข้าไปในเต็นท์
" คุณมีอะไรมาแนะนำครับคราวนี้ " อิซ่าถามเถื่อนๆนั่งลงบนเก้าอี้พร้อมแสยะยิ้มที่มุมปาก เขาปลายตามองลูกน้องที่ยืนอยู่ข้างๆเขา ลูกน้องวางกระเป๋าแม็คบุ๊กลงลงตรงหน้าของเขา เสร็จแล้วลูกน้องก็เดินออกไปจากเต็นท์ทันที
" ถ้าสินค้าดีผมทุ่มเต็มที่ครับ" อิซ่าบอกเถื่อน เขามองใบหน้าหล่อเหลาราวเทพบุตรที่ไม่ได้กลัวอะไรเลย เถื่อนกดเปิดหน้าจอ พลางเขี่ยๆแป้นพิมพ์ ไม่นานเขาการหมุนหน้าจอมาทางอิซ่าเพื่อให้ดูสินค้าที่เขานำมาเสนอ
" สนใจอันไหนบอกได้เลยนะครับ" เถื่อนบอกอิซ่าที่ก้มมองอาวุธที่เขานำมาเสนอ อิซ่าเลื่อนดูเรื่อยๆ เถื่อนหยิบบุหรี่ที่วางอยู่ตรงหน้าของเขามาสูบอย่างใจเย็นๆ.
" สวยๆทั้งนั้นเลยนะครับคราวนี้" อิซ่าเอ่ยชมอาวุธที่เถื่อนนำมาเสนอ เถื่อนแสยะยิ้ม นัยต์ตาสีอิฐว่างเปล่า
" หึหึ ครับ คนออกแบบตั้งใจมากๆเลยครับ" เถื่อนหัวเราะในลำคอชอบใจ พลางตอบอย่างอารมณ์ดีก่อนเขาจะอธิบายให้อิซ่าคู่ค้าของเขาได้เข้าใจ
" สินค้าคราวนี้ทำจากวัสดุที่หาอยากมากนะครับ บลาๆๆๆๆๆๆ" เพื่อนเริ่มอธิบายให้อิซ่าได้เข้าใจ อิซ่าฟังไปกดเลื่อนดูอาวุธไปอย่างใจเย็นๆ
" หึหึ ชอบทุกชิ้นเลยครับ" อิซ่าหัวเราะในลำคออย่างอารมณ์ดี พลางมองหน้าของเถื่อนที่พ่นควันบุหรี่ออกมาจากปาก เถื่อนยิ้มที่มุมปาก
" หึหึ ผมบอกเเล้วว่าคราวนี้คุณจะไม่ผิดหวัง" เถื่อนตอบพลางบดขยี้ก้นบุหรี่ลงที่เขี่ยแรงๆจนละเอียด อิซ่าหรี่ตาลงมองอาวุธอีกครั้ง
" ผมสั่งทั้งหมดครับ เอาจำนวนเท่าเดิม" อิซ่าบอกเถื่อน
" ราคาอาจแพงขึ้นตามเศรษฐกิจนะครับ" เถื่อนบอกอิซ่าๆเงยหน้าขึ้นมามองหน้าเถื่อน
" ไม่มีปัญหาครับ " อิซ่าตอบ เถื่อนหันไปมองประตูเต็นท์ ลูกน้องของเขาที่ยืนอยู่ด้านหน้าเต็นท์ยกกล่องอาวุธเข้ามาสามกล่องขนาดกลาง
" สินค้าทอดลองครับ " เถื่อนบอกอิซ่าอย่างที่เคยๆ อิซ่ายิ้ม
" ครับตอนเที่ยงเราจะทดลองกัน" อิซ่าบอกเถื่อนๆยักไหล่ให้เล็กน้อย พลางดันตัวลุกขึ้นยืน
" ขอให้สนุกกับอาวุธทดลองใหม่ๆนะครับ" เถื่อนบอกอิซ่าพร้อมกับเดินออกไปจากเต็นท์ทันที เขาปลายตามองลูกน้องเล็กน้อย
" เตรียมเครื่องบิน เราจะกลับติมอร์ อีกสามวันเราจะไปรัสเซีย" เถื่อนสั่งลูกน้องเสียงเข้ม ก่อนจะเดินตรงไปยังเครื่องบินส่วนตัวของเขา ลูกน้องเดินตามหลังเข้าไปทันที
ติมอร์ตะวันออก
โรงแรมดังในเลสเต เถื่อนเดินเข้ามาในลิฟต์ เขาไม่ได้สนใจว่าแขกหรือประชาสัมพันธ์สาวที่เคาร์เตอร์มองหรือส่งยิ้มหวานให้เขามากขนาดไหน สายตาของคนที่พักจะมองเขายังไง เพราะสำหรับเขาแล้วมันคือสายตาปกติมากๆ
ติ่ง! เสียงสัญญาณลิฟต์ดังขึ้นพร้อมกับประตูลิฟต์ค่อยๆเปิดออกกว้างๆ เถื่อนก้าวนำหน้าออกไป ตามด้วยลูกน้องสี่คน
" แยกกันไปพักผ่อน " เถื่อนสั่งลูกน้องอย่างไรไม่ได้หันมามอง เขาเดินตรงไปไปยังห้องของเขาทันที ไนเจอร์เปิดประตูออกมา
หมับ! เถื่อนรับแจกันที่ลอยตามหลังของไนเจอร์มากพอดี
" นาย" ไนเจอร์เรียกเถื่อนพลางยิ้มอย่างดีใจ
ตุบ ! หมอนใบใหญ่ลอยมาพร้อมโดนท้ายทอยของไนเจอร์และล้วงลงไปบนพื้น เถื่อนมองเข้าไปในห้อง เขาขบกรามแน่นๆ
" เถื่อน! ไอ้บ้า!" รีโมตด่าเถื่อนทันที ทั้งสองคนสบตากันอย่างไม่มาใครยอมใคร
" ออกไป! " เถื่อนเสียงไนเจอร์เสียงเรียบ พลางก้าวเข้าไปในห้องทันที ไนเจอร์เดินออกไปจากห้องพร้อมเขาล็อคห้องให้เจ้านายทันที
" พาฉันมาด้วยทำไม ไอ้สารเลว!" รีโมตด่าด้วยความโมโห เพราะเธอตื่นขึ้นมาหวังว่ามันคือฝันร้าย แต่ไม่ใช่เลย มันคือเรื่องจริงแถมเถื่อนยังพาเธอมาที่ ติมอร์ตะวันออกอีกด้วย เถื่อนแสยะยิ้มร้ายพร้อมก้าวเดินตรงเข้ามาหารีโมตช้าๆ
" ปากดีแบบนี้จะต้องเจออะไรรู้ไหม" เถื่อนถามอย่างอารมณ์ดี
ครืดๆๆๆเสียงแม็คบุ๊กดังขึ้น เขาหยุดชะงักเล็กน้อย รีโมตปาหนอนใบใหญ่มาใส่เขาอีกครั้ง
หมับ! มือของเขาจับเอาหมอนเอาก่อน แต่พอเขาดึงหมอนออก
เพียะ! ฝ่ามือของรีโมตตบลงที่ใบหน้าหล่อทันที เถื่อนถึงกับหน้าหันตามแรง เขาขบกรามแน่นๆใช้ลิ้นดันกระพุ้งแก้มของตัวเองพร้อมกับมองหน้าของรีโมต
" แรงได้แค่นี้หรือไงว่ะ" เถื่อนถามพลางแสยะยิ้มร้าย รีโมตขบกรามแน่นๆ พลางกำมือเข้าหากัน
ตุบ! เขาผลักร่างของเธอลงไปที่เตียง รีโมตล้มลงไปกองกับเตียง
ครืดๆๆๆ เสียงของแม็คบุ๊กดังขึ้นอีกครั้ง เถื่อนจับร่างของรีโมตคว่ำหน้า
ตุบ! เขากระโดดนั่งทับต้นขาของเธอเอาไว้
" เถื่อน! ไอ้บ้า!" รีโมตร้องด่าเสียงดัง เธอพยายามดิ้นรนให้หลุดแต่ก็ทำไม่ได้ เถื่อนมองคนที่พยายามต่อสู่แล้วยิ้มสะใจ เขายื่นมือไปหยิบแม็คบุ๊กขึ้นมามาเปิดรับหน้าจอกดรับทันที
' มึงทำอะไรว่ะไอ้เถื่อนช้า' คริสโตเฟอร์ถามด้วยความสงสัย
" เข้าห้องน้ำอยู่ " เถื่อนโกหก รีโมตขบกรามแน่นๆ พยายามดิ้นรนจนหมดแรง เธอเอาแต่นอนนิ่งๆ
' เป็นไงบ้าง' คริสโตเฟอร์ถามถึงเรื่องงานทันที เถื่อนปากคว่ำ พลางยักไหล่ให้
" ไม่มีปัญหา มันสั่งเพิ่มอีกด้วย" เถื่อนบอกคริสโตเฟอร์ ทั้งสองหนุ่มพูดคุยกันอย่างสนุก จนทั้งสองคนกดวางสาย เถื่อนวางแม็คบุ๊กลงบนเตียง
" ตายหรือยัง!" เถื่อนถามคนที่นอนนิ่งๆ รีโมตหายใจเข้าปอดลึกๆ
" ลุกออกจากตัวฉันเดี๋ยวนะเถื่อน" เธอสั่งเขาเสียงดัง เถื่อนยิ้มที่มุมปากสะใจ พลางก้มลงไปที่ข้างๆใบหูของเธอ
" ว่ายน้ำกันเถอะ!" เขากระซิบบอกเธอเสียงแหบแห้ง รีโมตอ้าปากค้าง ตาโต
เถื่อนๆๆๆๆ ??????
- ผู้เขียน
