ห้องแล็บควิน
แด๊ดเคเจาะเลือดของลูกชายไปตรวจดูค่าต่างๆ ผลออกมาคือมันแปลกๆไปมาก เพราะทุกอย่างต่ำลงบางครั้งก็สูงเกินไปจนน่ากลัว แด๊ดเคมองหน้าลูกชาย
" ตาเถื่อนรู้สึกยังไงบ้างลูก " แด๊ดเคถามลูกชายด้วยความสงสัย เถื่อนมองหน้าและเคพลางยิ้ม มัมเม็งมองฝหน้าสามีด้วยความงงๆ
" ปกติดีครับแด๊ด " เถื่อนตอบน้ำเสียงสดใส แต่เขารู้สึกแปลกด้านในมากๆ มันเหมือนกับว่ามีมวลสารหรือความร้อนวูบวาบในอกตลอดเวลา มัมเม็งมองหน้าลูกชายพลางยื่นมือไปประคองใบหน้าของลูกชายเอาไว้ เถื่อนมองหน้าของมัมเม็งพลางยิ้มอ่อนโยนให้มัมเม็ง เขายกมือขึ้นมาจับมือของมัมเม็งเอาไว้
" แน่ใจนะตาเถื่อน" มัมเม็งถามเพื่อความแน่ใจ เพราะท่านมองหน้าของลูกชายทีไรเหมือนมีอะไรปิดบ้างท่านเลย เถื่อนยิ้มที่มุมปากอย่างอ่อนโยน
" หึหึ ครับมัม" เขาหัวเราะในลำคอพร้อมกับตอบเพื่อยืนยันคำเดิม แด๊ดเคถอนหายใจแรงๆ
" แต่ค่าที่แด๊ดวัดมันสูงบ้างต่ำบ้างนะตาเถื่อน
