ติ่ง! เสียงสัญญาณลิฟต์ถึงชั้นใต้ดิน รีโมตทำหน้านิ่งเฉย ส่วนมายาตกใจเล็กน้อย รีโมตก้าวออกจากลิฟต์ไป มายาก้าวตามหลังอย่างช้าๆ แต่จู่ๆรีโมตก็หยุดเดิน
ตุบ! มายาชนร่างของรีโมตอย่างแรง เธอตกใจ รีโมตเซไปด้านหน้าเล็กน้อย ก่อนจะหันหน้ามามองหน้าของมายา
" ขอโทษค่ะคุณรีโมต" มายารีบพูดออกมาเพราะกลัวเจ้านายสาวโกรธ รีโมตยื่นกระเป๋าผ้าให้มายา
" พี่มายาเอากระเป๋านี้กั้นประตูลิฟต์เอาไว้ด้วยค่ะ" เธอบอกกับมายาๆก้มลงไปมองและรับกระเป๋ามาจากมือของเจ้านายสาว
" ค่ะคุณรีโมต" มายาตอบรับเธอเดินกลับไปเอากระเป๋าผ้าวางกั้นที่มุมประตูลิฟต์เพื่อไม่ให้ประตูลิฟต์ปิดสนิท รีโมตแสยะยิ้มที่มุมปาก พร้อมหมุนตัวเดินนำหน้ามายาไป มายารีบเดินตามหลังเจ้านายสาวไปอย่างรวดเร็ว
รีโมตและมายาเดินตามทางเดินตามที่พยาบาลบอกเอาไว้ เส้นทางตามทางเดินนั้นช่างเงียบสนิทไม่ได้ยินเสียงอะไรเลยนอกจากเสียงของรองเท้าส้นสูงของรีโมตและมายา
" คุณรี
