03:00 น.
การเดินทางที่กินเวลากว่า 8 ชั่วโมงสิ้นสุดลงแล้ว ชายวัยห้าสิบกว่าเดินปรี่ไปขึ้นลิฟต์ โดยไม่คิดจะรอภรรยาที่เดินตามหลัง นายกเล็กคือผู้ชายตัวสูงมีกล้ามนิดหน่อยตามประสาคนชอบออกกำลัง ต่างจากภรรยาที่ตัวเล็กกว่ามาก และลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนอย่างเอื้อมดาว หรืออิสริยา ก็ได้ความสูงของภรรยาไป
“คุณเล็กไม่คิดจะรอกันเลยเหรอคะ?”
บ่นสามีที่ดูเร่งรีบเสียจนไม่รอตัวเอง เดินเข้าไปในลิฟต์ที่เปิดรออยู่ นี่ถ้าตามไม่ทันคงกดลิฟต์ขึ้นไปก่อน ไอ้นิสัยห่วงลูกมากกว่าเมียนี่มันน่าตีจริงๆ
“ก็เธอเดินช้า”
แม้จะแต่งานกันนานจนลูกโตเป็นสาว แต่ความเกรงอกเกรงใจไม่เคยจางหายไปตามกาลเวลา มองหน้าภรรยาอย่างรู้สึกผิด ก็เขาเป็นห่วงลูก เธอน่าจะเข้าใจบ้าง
“ก็ขาสั้นกว่าไหม”
ภรรยาไม่ใส่ใจใบหน้ารู้สึกผิดของสามี ก็รู้ว่าขาสั้นกว่ามาตลอด ทำไมต้องมาตำหนิการเดินกันด้วย ไม่โทษตัวเองเลยสักนิด
“โธ่เธอ!”
แม้ลูกสาวจะโทรบอกแล้วว่
