ห้าชั่วโมงต่อมา
ปึ่ง!
ปีขาลทิ้งเอกสารในมือลงบนโต๊ะ สิ่งที่เขาทำส้างความตกใจให้คนที่นั่งอ่านเอกสารในมือตัวเองได้ไม่น้อย เอื้อมดาวอยากจะด่า แต่ยั้งปากไว้ได้ทัน ขยันจังเรื่องใช้กำลังนี่
“หิวแล้ว ไปกินข้าวกัน!”
ใช้เวลาอ่านเอกสารสัญญากับดูเนื้อเพลงทั้งหมดที่เริ่มทำหลังจากนี้ เขากับเธอตกลงกันว่าจะเริ่มงานทันที ไม่ใช่เธอตกลงหรอก เขาบีบบังคับให้เธอรีบเริ่มงานมากกว่า เพราะเขาเตรียมทุกอย่างไว้รอแล้วไง คนอื่นเขาไปได้ไกลแล้ว ไม่อยากเสียเวลามากไปกว่านี้
“อื้อ นึกว่าจะไม่พูด”
เมื่อเขาชวนหาของกิน ก็รู้สึกดีขึ้นมา เธอนั่งอยู่กับเขามากว่าห้าชั่วโมงแล้ว หิวมาก และอยากจะพักบ้าง เข้าใจว่าทุกอย่างมันควรเริ่มตั้งนานแล้ว แต่มันก็ไม่ใช่ความผิดเธอนี่นา ความผิดเขามากกว่าที่ไม่ยอมเลือกคนอื่น
“อยากกินอะไร?”
“เอื้อมไม่กินอะไรก็ได้หรอกนะ เห็นหน้าปากซอยมีร้านกาแฟด้วย ไปที่นั่นได้ไหม เอื้อมอยากได้กาแฟสักแก้ว
