“คนนั้น”
ปีขาลรู้ว่าผู้หญิงที่แนะนำตัวกับเขา ว่าเป็นเจ้าของที่นี่ยังคงยืนมองเขาเหมือนก่อนหน้านั้น จึงชี้มือให้เธอดูคนที่เขาสนใจ เพชรพะพายมองตามนิ้วเรียวไป เมื่อปลายนิ้วมือนั้นชี้ไปที่ของเด็ดของที่นี่ เธอก็ระบายยิ้มกว้าง
“ตาถึงนี่ค่ะ”
เพชรพะพายพูดยิ้มๆ เอื้อมดาวคือดาวเด่นของที่นี่ ถ้าไม่มาตรฐานสูงเอื้อมดาวได้เป็นนักร้องไปนานแล้ว แต่เพราะเด็กคนนั้นเลือกเยอะเกินไป จึงยังคงเป็นเพียงแค่เอื่อมดาวที่ไม่ได้จรัสแสง แต่แสงของเธอยังคงโดดเด่น และที่นี่เธอโดดเด่นที่สุด
“หึ!”
รอยยิ้มมุมปากขยับเล็กน้อย เรื่องนี้เขาถูกชมจนชินแล้ว มีคนชมเพิ่มถือเป็นเรื่องดี
“ชื่อเอื้อมดาวค่ะ”
“อืม”
“น้องเอื้อมร้องหลังสุดเลยนะคะ”
เพรชพะพายรู้สึกเหมือนตัวเองตกหลุมอะไรสักอย่างเข้าอย่างจัง รอยยิ้มมุมปากเมื่อครู่ดูมีเสน่ห์ เข้ากับลุคแบดๆของเจ้าตัวมาก เพิ่งจะเคยเห็นผู้ชายที่ดูดีแบบนี้ ลักษณะที่ดูอันตราย ทำไมถึงได้
