มุมมองที่เปลี่ยนไป

1260 คำ

“มึงหน้าแดงอะไรโทน?” “เปล่า! กูแค่คิดถึงสาวๆตอนใส่บิกินี” ปฏิเสธอย่างรวดเร็ว เสหน้ามองไปทางอื่น แต่ดันหันไปมองทางที่ญาติตัวเองนั่งอยู่ โทนี่ทำสีหน้าเบื่อหน่ายใส่ ทั้งยังถอนใจใส่เสียงดัง “แถ!” “กูเปล่า!” “อ้าปากก็เห็นลิ้นไก่!” โทนี่หรี่ตามองคนที่หุบปากฉับ เหมือนกลัวเขารู้ความลับมันมากขึ้น เขารู้มาตั้งนานแล้ว ว่ามันชอบเพื่อนของแฟนเขาอย่างแววตา มัวแต่ลีลา เดี๋ยวก็โดนหมาคาบไปแดกหรอก เด็กมันโตขึ้นทุกวัน ยิ่งโตยิ่งสวยด้วย “ขอสาระให้กูหน่อย!” ปีขาลถอนหายใจ มองหน้าเพื่อนทุกคนเพื่อวางแผนกันต่อ ยังไม่รู้เลยว่าจะเดินทางกันแบบไหนยังไง “กูมีรถ ไปกับอิ่มได้ เจอกันพรุ่งนี้เช้าเก้าโมง ที่ท่าเรือ” “เอ้า! แล้วกู?” “มึงก็มีรถไอ้โทน อย่ามาสิงรถกู เกะกะ” “ไปกับกูได้นะ กูเหงา” คนโสดพูดขึ้นหน้าละห้อย “ไปกับมึงเหรอ? กูไม่อยากไปนรก!” นับตังค์มีอาชีพหลักคือขับรถแข่ง การขับของมันเวลาออกต่างจังหวัด

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม