วันต่อมา
เวลา 12.30 น.
“อื้อ!!”
กี่โมงแล้วเนี่ยแสงอาทิตย์ที่ส่องลอดผ่านผ้าม่านเข้ามาทำให้ฉันต้องลืมตาตื่นขึ้นมาว่าแต่ทำไมเพดานห้องแปลกๆทำไมสีมันเทาๆดำๆแบบนี้ล่ะฉันนอนกระพริบตาปริบๆมองเพดานห้องที่เปลี่ยนไปก็ห้องที่ฉันอยู่กับฝ้ายมันเป็นพื้นสีขาวนะคะแต่ที่นี่ทำไมมันดูเป็นสีแบบนี้ล่ะ
“โอ้ย!!”
เจ็บจัง...ในตอนที่ฉันกำลังขยับตัวจะลุกขึ้นฉันก็ถึงกับร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดที่ตรงนั้นของฉันแล้วก็ปวดเหมือนปวดร้าวระบมไปทั้งเนื้อทั้งตัวเลยค่ะเหมือนกับว่าฉันโดนทำอะไรกับร่างกายหนักๆมาอย่างนั้นแหละ
เฮือก!!
ฉันถึงกลับสะดุ้งเฮือกขึ้นมาเลยค่ะเมื่อนึกถึงร่างกายของฉันที่มันร้าวระบมแบบนี้อย่าบอกนะว่าเมื่อคืนที่ฉันฝันมันไม่ใช่ความฝันไม่จริงใช่ไหมฉันไม่ได้มีอะไรกับคุณพีทจริงๆใช่ไหมคะภาพในฝันยังคงเต็มหัวฉันอยู่เลยค่ะว่าฉันกับคนพีทเรามีอะไรกันแล้วก็มีในรถด้วย
อย่าบอกนะว่านี่มันคือเรื่องจริงยิ่งคิดแล้วก็มอง
