13
1199 คำ
13
ประมาณสามเดือนต่อมาศิรินทิพย์ไส้ติ่งแตกฉับพลัน ทำให้ต้องนำส่งโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด ซึ่งเป็นของเอกชน ค่าใช้จ่ายจึงพุ่งหลายหมื่นบาท สินีนารถไม่อาจหาเงินมาจ่ายค่ารักษาพยาบาลของศิรินทิพย์ได้ แล้วช่วงเวลานั้นกมลทิพย์ก็ล้มป่วยต้องเข้าโรงพยาบาล ทำให้สินีนารถตัดสินใจขายความสาว หาเงินมารักษาตัวคนที่เธอรัก และทำเช่นนี้เรื่อยมาจนถึงทุกวันนี้
“พี่ พี่...ฮือ” ศิรินทิพย์ร้องไห้สะอึกสะอื้น พูดไม่ออก ลำคอมันตีบตันไปหมด
“ถ้าพี่จะไม่เห็นแก่พ่อที่ตายไปก็ได้นะ แต่เห็นแก่แม่หน่อยก็แล้วกัน พี่คงไม่อยากให้แม่ผิดหวังและเสียใจจนอกแตกตายจากสาเหตุที่ดรีมไม่ไปเรียนหนังสือ เอาใบปริญญามาให้แม่ไม่ได้รับรองแม่ร้องไห้น้ำตาเป็นสายเลือดล่ะก็ จงทำตามที่ดรีมบอก พรุ่งนี้พี่เตยต้องไปขายความสาวในการประมูลคืนพรุ่งนี้ เอาเงินมาให้ดรีมให้หมด ดรีมจะเป็นคนจ่ายค่าใช้จ่ายในบ้านเอง ส่วนพี่ก็มีหน้าที่ขายตัวไป ว่าไงพี่เตยจะทำตามที่ดรีมบอกหรือเปล่า”
คำพูดและคำถามทิ้งท้ายของลักษณาวดี เสมือนการบังคับ
ศิรินทิพย์ไปในตัว หากเธอทำตนเองก็จะต้องตกนรกทั้งเป็น เหมือนกับที่สินีนารถประสบ แต่ถ้าไม่ทำ เธอก็จะกลายเป็นคนอกตัญญูไปทันที ครั้นจะโต้เถียงอีกฝ่ายว่า ทำไมไม่ขายตัวเอง และที่จะไม่เรียนหนังสือไม่กลัวกมลทิพย์เสียใจบ้างหรือไรก็ไม่ได้ เพราะเหตุผลทั้งหลายทั้งปวงที่ลัษณาวดีพูดออกมามันค้ำคอเธออยู่ หรือนี่จะถึงเวลาที่ศิรินทิพย์จะต้องรับผิดชอบในเรื่องที่เกิดขึ้น เพราะถ้าหากวันนั้นศักดิ์สิทธิ์ไม่มารับตน เรื่องร้ายคงไม่เกิดขึ้น
ศิรินทิพย์ผิดเอง...ผิดที่วันนั้นตนเองเข้าร่วมกิจกรรมกับรุ่นพี่จนดึกดื่น มันจึงเป็นความผิดของศิรินทิพย์เต็มๆ เป็นความรับผิดชอบที่ยากนักจะปฏิเสธ อีกประการหนึ่งนั่นหมายถึงความกตัญญูที่ต้องตอบแทนคนที่ให้ข้าวให้น้ำ ให้ที่อยู่อาศัย ให้ความรัก ให้ความอบอุ่นกับตนเอง
กมลทิพย์ผิดหวังและเสียใจกับสินีนารถมาคนหนึ่งแล้ว เธอจะเห็นแม่บุญธรรมผิดหวังซ้ำสองได้หรือ วันนั้นศิรินทิพย์ยังจำภาพที่กมลทิพย์ร้องไห้ตัวโยน สะอึกสะอื้นรำพันว่า เป็นเพราะนางเอง นางอ่อนแอสู้รบปรบมือกับใครไม่ได้ ทำให้ทุกอย่างที่สามีสร้างต้องตกเป็นของคนอื่น แล้วยังเป็นแม่ที่ไม่ดี ไม่อาจหาเงินมาเลี้ยงดูลูกๆ ได้ จนทำให้สินีนารถต้องตัดสินใจทำงานนั้น น้ำตาของกมลทิพย์แทบจะเป็นสายเลือดเลยก็ว่าได้ แล้วอย่างนี้ศิรินทิพย์จะทนเห็นภาพนั้นเกิดขึ้นซ้ำสองได้หรือ
ไม่...เธอทนไม่ได้ และเธอเองก็ทนให้ชายหนุ่มแปลกหน้าที่ไม่เคยรู้จัก สัมผัสร่างกายได้เหมือนกัน มันจึงเป็นความหนักอึ้งทางการตัดสินใจมากเหลือเกิน
ลักษณาวดีเห็นว่าศิรินทิพย์นิ่งไป ไม่ตอบโต้ใดๆ นอกจากร้องไห้ เธอจึงต้องพูดเชิงข่มขู่ซะหน่อย เพื่อให้พี่สาวนอกสายเลือดจำยอม
“ดรีมจะไม่ไปเรียนจนกว่าพี่เตยจะทำตามที่ดรีมบอก ถ้าแม่ถามดรีมจะบอกว่าจะดร็อปเรียนเพราะไม่ใครส่งให้เรียนได้ รอจนกว่าพี่เอมหายกลับมาขายตัวใหม่อีกครั้งค่อยเรียนต่อ แต่ก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่า แม่จะเสียใจหรือเปล่า” ลักษณาวดีพูดด้วยเสียงและหน้าตา ที่ไม่แสดงออกเลยว่า รู้สึกผิดกับการกระทำของตัวเอง “แล้วพี่เตยอยากให้แม่เสียใจ ร้องไห้เป็นเผาเต่าหรือเปล่าล่ะ ถ้าอยากเห็นล่ะก็ไม่ต้องขายตัวหาเลี้ยงครอบครัวที่ให้ข้าวให้น้ำมาตั้งแต่เล็กก็ได้นะ เชิญลอยหน้าลอยตาเดินในบ้านแล้วทำตัวเหมือนกับว่า ตัวเองไม่มีความผิดอะไรต่อไปได้เลย”
ประโยคนี้ของน้องสาวเสมือนบังคับศิรินทิพย์ไปในตัว คนที่ฟังอยู่ยิ่งร้องไห้หนักขึ้น ความรู้สึกตอนนี้ของศิรินทิพย์แย่ยิ่งนัก
ภาพของกมลทิพย์ในวันนั้นก็ยังวนเวียนอยู่ในหัว เรื่องที่พี่สาวที่แสนดียอมขายร่างกายเพื่อนำเงินมาจ่ายค่ารักษาพยาบาลของเธอก็ยังตรึงอยู่ในหัวใจ ภาพความรักและความอบอุ่นที่ครอบครัวนี้มอบให้เธอยังฝังลึกในความรู้สึก ภาพเหตุการณ์ในวันที่ศักดิ์สิทธิ์ถูกทำร้ายยังเด่นชัดในสายตา แล้วภาพของสินารถที่เห็นวันนี้ มันทำให้ความรู้สึกผิดของตนแน่นขนัดมากขึ้นร้อยเท่าพันเท่า
สินีนารถไม่จำเป็นต้องขายบริการทางเพศเพื่อนำเงินมาจ่ายค่ารักษาพยาบาลของเธอก็ได้ เพราะเธอไม่ใช่น้องสาวแท้ๆ ไม่ใช่คนในครอบครัว แต่สินีนารถไม่คิดเช่นนั้น พี่สาวที่แสนดีพูดกับเธอว่า
“เตยเป็นน้องสาวของพี่ พี่ก็ต้องรับผิดชอบชีวิตของเตย”
ประโยคนี้ทำให้ศิรินทิพย์ตัดสินใจอะไรได้มากขึ้น สินีนารถที่ไม่ใช่พี่สาวสายเลือดเดียวกัน ยังทำเพื่อเธอถึงเพียงนี้ แล้วเธอล่ะทำอะไรให้ครอบครัวอันเป็นที่รักหรือยัง คงจะถึงเวลาแล้วที่ศิรินทิพย์จะต้องรับผิดชอบครอบครับของพ่อแม่บุญธรรม แม้ว่าวิธีการนั้นจะเป็นสิ่งที่เธอไม่พึงปรารถนาก็ตาม
โสเภณี เป็นอาชีพที่ห่างไกลความรู้สึกเหลือเกิน...
“ก็...ฮือ...ก็ได้...พี่จะทำ...ฮือ...ตามที่ดรีมบอก” ลักษณาวดียิ้มเต็มใบหน้ากับคำตอบที่พึงพอใจ
“พูดง่ายๆ อย่างนี้สิดี หัดจำใส่หัวของตัวเองเอาไว้ด้วยว่า พี่เอมก็ไม่ได้เต็มใจขายตัวเหมือนกับที่พี่เตยไม่เต็มใจ แต่ความจำเป็นมันบังคับ พี่เตยก็ต้องยอมรับอาชีพใหม่ของตัวเองให้ได้ เพราะพี่เตยต้องขายตัวเลี้ยงครอบครัวของดรีมอีกนาน”
ลักษณาวดีเดินออกไปจากห้องนอนของพี่สาวทันทีที่พูดจบ ปล่อยให้ศิรินทิพย์นั่งร้องไห้จมกับความทุกข์ครั้งใหญ่หลวงที่กำลังจะย่างกรายเข้ามาในชีวิต หนทางสว่างของเธอกำลังจะมืดมน อาทิตย์จะอัปแสงในหัวใจของศิรินทิพย์ไปตลอดกาล...
ทันทีที่ประตูห้องพิเศษของผับแอลจิน่าเปิดกว้าง เหล่ากระทาชายหลายวัยได้เดินเข้ามาในห้องนั้น เลือกสรรหาที่นั่งที่ตนคิดว่าได้ยลโฉมสาวบริสุทธิ์ได้อย่างถนัดถนี่
ห้องที่ว่านี้อยู่ชั้นสองของผับ เป็นห้องที่มีขนาดใหญ่ครอบคลุมเกือบทั้งชั้น จะมีเวทีที่คล้ายกับแคทวอร์คตั้งอยู่ตรงกลาง เก้าอี้หลายสิบตัววางอยู่ขนาบข้างของเวทีทั้งซ้ายและขวา ด้านหลังจะเป็นบาร์ขนาดกลาง มีไว้ให้บริการสำหรับคนที่เข้ามาร่วมประมูล
อัครวัฒน์ สิทธิรัชและพงศกรเดินเข้ามาในห้องประมูลก่อนถึงนาทีสำคัญราวห้านาที พวกเขาทั้งสามเดินมาหย่อนกายนั่งบนเก้าอี้วีไอพีที่ติดกับขอบเวที ที่นั่งประจำของทั้งสามสนนราคาค่าเก้าอี้ตัวละหนึ่งหมื่นบาท
- ผู้เขียน
