28
อัครวัฒน์เดินจ้ำอ้าวเข้ามาในผับแอลจิน่าตั้งแต่ผับยังไม่เปิดทำการ ในใจของเขาร้อนรุ่มเหมือนมีไฟนับร้อยกองมาสุม อาการเหล่านี้เกิดขึ้นเมื่อเขากลับไปถึงห้องชุดของตนแล้วพบว่า ไม่มีร่างของคนที่ตนบอกให้คอย เขายังแอบคิดว่า เธอคงยังไม่ไปไหน อาจจะรอเขาในห้องใดห้องหนึ่งจึงเดินตามหาทุกห้อง แต่ก็ไร้เงา
วินาทีนั้นอัครวัฒน์จำได้แม่นยำว่า สมองของตนคิดไปต่างๆ นานา คิดไปว่าตอนนี้ศิรินทิพย์อาจกำลังรับแขกคนอื่นอยู่ กำลังจูบกัน กอดกัน หอมกัน เลยเถิดไปถึงไหนต่อไหน เขาเผลอกำหมัดแน่น ดวงตาดุกร้าว ใจเต้นแรง ลมหายใจที่ผ่อนออกมาดูจะร้อนไม่ต่างกับอารมณ์
อัครวัฒน์ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่า เหตุใดจึงรู้สึกเช่นนี้ ตนเองจะใส่ใจทำไมศิรินทิพย์ก็แค่ผู้หญิงคนหนึ่งที่ซื้อใช้เงินซื้อมาหาความสุข เมื่อครบกำหนดก็ต่างคนต่างเดิน แต่ทำไมหนอทำไม ทำไมครั้งนี้เขาจึงตกอยู่ในห้วงความรู้สึกแบบนี้ เป็นความรู้สึกที่เขาไม่เคยได้สัมผั
