9

1565 คำ

“สวัสดีครับคุณลุง” เสียงนุ่มของภาคิมดังขึ้นด้านหลังของภรรยา นนท์เห็นลูกเลี้ยงแล้วยิ้มกว้าง เพราะชอบใจในนิสัยของอีกฝ่ายอยู่มาก “อ้าวคิม มาเมื่อไหร่แล้วลูก” นนท์รับไหว้ลูกเลี้ยงหนุ่ม “เมื่อตอนเที่ยงครับคุณลุง” ภาคิมตอบเสียงสุภาพตามนิสัย “พี่หมอคิมของหนูนา” เด็กน้อยถลาเข้าไปหาพี่ชายสุดหล่อของตัวเอง ภาคิมย่อตัวลงอ้าแขนรับแทบไม่ทัน กลายเป็นล้มทับกันบนพื้น ก่อนจะหัวเราะคิกคัก ภาคิมอุ้มร่างเล็กของน้องน้อยขึ้นโยนไปมาอย่างแสนคิดถึง นรีรัตน์หัวเราะชอบใจ กอดหอมพี่ชายต่างสายเลือดด้วยความคิดถึงสุดหัวใจ “ตาคิมมาเยี่ยมเราตอนปิดเทอมน่ะค่ะ เดี๋ยวก็ต้องกลับแล้ว ดูสิกอดกันกลมเชียวสงสัยจะคิดถึงกันมาก” ภคินีพูดแล้วอมยิ้มเมื่อเห็นลูกชายกอดร่างเล็กๆ ของเด็กน้อยเอาไว้ในอ้อมแขน “พี่หมอคิมจะรีบกลับไปไหนคะ เพิ่งมาเอง” ได้ยินแบบนั้นก็ออดอ้อนกอดคอของอีกฝ่ายเอาไว้ ทำหน้างอนๆ ใส่เพราะไม่อยากให้พี่ชายสุดหล่อรีบกลับเหมือนทุกครั้ง “พี่ลงเรียนซัมเมอร์เอาไว้ครับ คงอยู่นานไม่ได้” เพราะเป็นเด็กเรียนและขยันมาตั้งแต่เด็ก เมื่อมีโอกาสภาคิมจึงไม่พลาดเรื่องการเรียน ติว หรือแม้แต่เข้าค่ายวิชาการ หรือไปแคมป์กับเพื่อนๆ “คิดถึงพี่หมอคิมจังเลย มาอยู่แค่แป๊บเดียวเอง” เด็กน้อยหน้างอ ซบหน้าที่ซอกคอของพี่ชายอย่างอ้อนๆ ภาพนั้นน่ารักน่าหยิก และน่าสงสารในเวลาเดียวกัน เพราะน้องตัวน้อยอยากให้พี่ชายอยู่นานๆ “ถ้าคิดถึงก็โทร.หาสิครับ เดี๋ยวนี้ไม่ต้องส่งจดหมายเหมือนเมื่อก่อนนะ” เขาเอ่ยล้อเลียน รู้ดีว่าน้องตัวน้อยทันสมัยขนาดไหน เรียกได้ว่าพกโทรศัพท์มือถือตั้งแต่อนุบาล ตั้งแต่ฟันแท้ยังไม่ขึ้น “โทร.หาก็ไม่เหมือนเห็นหน้านี่คะ” หน้างอใส่เล็กน้อย ยังซบอกกว้างของอีกฝ่ายเอาไว้ รวมถึงยังกอดคอหนาเอาไว้อย่างเหนียวแน่น “เรียนจบแล้วไปอยู่กับพี่ไหม จะได้เห็นหน้าทุกวัน” เอ่ยชวนอย่างใจดี “จริงๆ นะคะ” เด็กน้อยดีใจจนออกนอกหน้า “จริงสิครับ” อนาคตคุณหมอหนุ่ม รับคำอย่างใจดี “เย้ๆ คุณพ่อกับคุณแม่เป็นพยานด้วยนะคะ ถ้าพี่หมอผิดคำพูดต้องตีพี่หมอหลายๆ ทีนะคะ” “โหดจังครับ ตีตั้งหลายทีแน่ะ” ภาคิมขยี้หน้าผากกับหน้าผากเล็กๆ นั้น ก่อนจะได้ยินเสียงหัวเราะคิกคัก “ตีทีหนึ่งก็ได้” เธอทำท่าครุ่นคิดก่อนจะส่ายหน้าไปมา ไม่กล้าให้บิดามารดาตีพี่ชายหลายที กลัวเขาเจ็บแล้วร้องไห้ ทุกคนหัวเราะกับความน่ารักของเด็กน้อยนรีรัตน์ ก่อนจะขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดสบายๆ แล้วลงมารับประทานอาหารพร้อมหน้าพร้อมตา ภาคิมเข้ากับบิดาเลี้ยงได้เป็นอย่างดี อาจเพราะนนท์เป็นคนจิตใจดี และอ่อนโยน ภาคิมเองก็เช่นเดียวกัน เขาใจกว้างเสมอและรักทุกคนที่รักแม่ของเขาและทำให้แม่ของเขามีความสุข “คืนนี้นอนกับพี่คิมได้ไหมคะ” เด็กน้อยออดอ้อนอยู่บนตักของอนาคตคุณหมอหนุ่มขณะนั่งดูทีวีพร้อมหน้าพร้อมตา เป็นรายการตลกที่เรียกเสียงหัวเราะได้เป็นระยะๆ “อย่ากวนพี่เขาสิครับลูก” นนท์ปรามบุตรสาวกลัวลูกเลี้ยงหนุ่มจะไม่ชอบใจหรืออยากใช้เวลาเป็นส่วนตัวบ้าง เพราะตั้งแต่เจอหน้ากัน บุตรสาวของตนก็ติดภาคิมแทบจะไม่ห่างไปไหน “ไม่เป็นไรหรอกครับคุณลุง นานๆ เจอน้องที วันนี้มีการบ้านหรือเปล่า ให้พี่สอนการบ้านไหม” “หนูนาทำการบ้านเสร็จตั้งแต่อยู่ที่โรงเรียนแล้วค่ะ” “เก่งจัง ขยันแบบนี้ อนาคตอยากเป็นอะไรครับนี่” “เป็นคนที่มีความสุขค่ะ” “เป็นอะไรนะครับ” ภาคิมก้มมองน้องน้อยบนตักด้วยความงุนงง “เป็นคนที่มีความสุขค่ะ เพราะคุณแม่บอกว่าชีวิตของคนเราไม่ต้องการอะไรนอกจากความสุข” ทุกคนเลยหันไปมองหน้าของภคินีเป็นตาเดียวกัน ก่อนที่คุณแม่ยังสาวจะอมยิ้มในความช่างเจรจาของเด็กน้อย “แล้วพี่หมอล่ะคะ เรียนจบก็จะเป็นคุณหมอรักษาคนป่วยใช่ไหมคะ” เด็กน้อยเงยหน้ามองพี่ชายขณะนั่งออดอ้อนอยู่บนตัก “ใช่ครับ จะกลับไปอยู่กับคุณตาคุณยายดูแลท่าน และรักษาคนยากไร้ที่นั่น” “งั้นหนูนาจะไปเป็นลูกมือให้พี่หมอนะคะ” เธอรีบอาสาอย่างแข็งขัน “ถ้าไปเป็นลูกมือก็ต้องเรียนพยาบาลหรือไม่ก็สาธารณสุขสิครับ ชอบเรียนแบบนั้นหรือเปล่า” เขาลูบศีรษะน้องน้อยเบาๆ ขณะถาม “ไม่เรียนแบบนั้นได้ไหม แต่ไปเป็นลูกมือ” ทำท่าคิดก่อนจะตอบตามประสา “ก็ได้เหมือนกันครับ” ภาคิมหัวเราะเบาๆ กับความไร้เดียงสาของน้องน้อย “พี่หมอมือเบาไหมคะ ฉีดยาเจ็บหรือเปล่า” เอ่ยถามอย่างอยากรู้ เพราะหมอประจำที่บิดาพาไปรักษาเวลาเธอป่วยมักฉีดยาไม่เจ็บ แทบไม่รู้สึกสักนิด “ไว้หนูนาป่วยพี่จะมาฉีดให้เอาไหม จะได้รู้ว่าเจ็บหรือไม่เจ็บ” “ถ้าเจ็บไม่ให้ฉีดนะคะ” เด็กน้อยส่ายหน้าอยู่บนตักอุ่นๆ ของพี่ชายต่างสายเลือด ทำให้ทุกคนหัวเราะไปกับความน่ารักนั้น “แล้วหนูอยากเรียนอะไรคะ” ภคินีเอ่ยถามเด็กน้อยที่กำลังนั่งอยู่บนตักลูกชาย “หนูนาจะเรียนบริหารค่ะ คุณพ่อบอกว่าอยากให้หนูนาช่วยทำงาน” “เก่งจริงตัวแค่นี้ ช่างพูดช่างเจรจานัก” ภคินีจับแก้มเล็กๆ นั้นอย่างรักใคร่ “เดี๋ยวนี้ผู้หญิงก็เก่งไม่แพ้ผู้ชาย ผมเองก็ไม่ได้คาดคั้นอะไร แต่ปลูกฝังให้แกคิดแบบนี้โตขึ้นจะได้กลับมาดูแลกิจการของเรา” “ดีแล้วค่ะเพราะนีเองก็มีลูกให้คุณไม่ได้” ภคินีเองไม่สามารถมีลูกได้แล้ว จึงอยากจะเลี้ยงให้ดีที่สุด ไม่ทำให้สามีผิดหวังรอบสอง “ไม่มีลูกก็ไม่เป็นไร แค่ผมมีคุณกับลูกของเรา แค่นี้ก็ดีที่สุดแล้ว” นนท์บีบมือภรรยา ก่อนจะดึงศีรษะเล็กๆ มาพิงกับบ่ากว้างของตัวเอง ภาพนั้นเป็นภาพที่มีความสุขและเป็นความทรงจำระหว่างครอบครัว ภาคิมรู้สึกดีที่เห็นมารดามีคนรู้ใจเสียที เขาเองก็นึกเป็นห่วงท่าน หากมีคนดีๆ คอยดูข้างๆ เขาจะได้ไม่ต้องห่วงหน้าพะวงหลังอยู่แบบนี้ ทุกคนนึกสงสารนรีรัตน์เมื่อพี่ชายมาอยู่ได้ไม่กี่วันก็ต้องจากไป คนขี้งอนนั่งซบหน้าอยู่กับผนังห้องรับรองแขก ไม่ยอมหันมามองใครทั้งนั้น “ดูยายหนูสิคะคุณนนท์ สงสารแกจัง” ภคินีมองร่างที่กอดอกซุกหน้าเข้าผนังด้วยอาการประท้วง “แต่ตาคิมต้องไปเรียน คุณนีจะตามใจลูกโดยการให้ตาคิมยกเลิกการเรียนซัมเมอร์หรือไง ต่อไปลูกจะเอาแต่ใจได้นะ” นนท์ไม่เห็นด้วย ถึงจะสงสารหรือหนักใจกับอาการประท้วงของบุตรสาว “ผมจัดการเองครับ” ภาคิมพูดอย่างใจเย็น ไม่ได้นึกรำคาญหรือหงุดหงิดในอาการของน้องสาวตัวน้อยสักนิด เขาเดินเข้าไปหาน้องแล้วกระซิบอะไรบางอย่าง ตอนแรกยายตัวแสบก็ทำเป็นนิ่งเลิกสะอื้นหูผึ่งตั้งใจฟัง แต่ยังไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมามอง นนท์กับภคินีมองหน้ากันอย่างหนักใจ แต่สักพักก็เห็นจอมแสบเงยหน้าขึ้นยิ้มทั้งน้ำตาก่อนจะโผเข้ากอดพี่ชายต่างสายเลือด พร้อมกับซุกหน้าที่ซอกคอของอีกฝ่ายอย่างออดอ้อน “คุณว่าตาคิมพูดอะไรกับยายหนูถึงได้ยิ้มออกแบบนั้น” นนท์มองอย่างแปลกใจ ทั้งสองดูลงตัวอย่างเหมาะเจาะ คนนึงก็ขี้งอนคนนึงก็ใจเย็นและอ่อนโยน “ตาคิมคงมีวิธีน่ะค่ะคุณ นีก็ไม่รู้เหมือนกันว่าสองคนนั่นพูดหรือตกลงอะไรกัน” ภคินีมองทั้งสองแล้วรู้สึกแปลกๆ เธอไม่อยากคิดอกุศลเพราะมันไม่สมควร แต่สายตาของภาคิมทำให้เธอหวั่นใจ ยิ่งมองเห็นสามียิ้มกว้างก็ยิ่งขบคิด นนท์จะรู้หรือเปล่าว่าภาคิมอาจจะมีความรู้สึกบางอย่างที่พิเศษเกินจะรับได้กับเด็กวัยเพียงแค่หกขวบ หลังจากที่ภาคิมกลับไปแล้ว ก็ยังโทรศัพท์มาคุยกับมารดาทุกวัน รวมถึงน้องสาวตัวน้อยด้วย บางครั้งนนท์พาภรรยาไปเยี่ยมบิดามารดาที่บ้านสวน พร้อมหน้าพร้อมตากับภาคิมที่ปิดเทอมก็มักกลับไปเยี่ยมตากับยายเช่นกัน และเป็นที่รู้กันว่านรีรัตน์เกาะติดพี่ชายแจ ไม่เคยมีใครเห็นด้วยว่าภาคิมรำคาญน้องแม้แต่ครั้งเดียว อยากขี่หลังก็ให้ขี่ อยากไปว่ายน้ำก็พาไป อยากปีนต้นไม้ยังไปยืนลุ้นยืนคอยระวังอยู่ใต้ต้น เรียกได้ว่าเหมือนเงาตามตัว มีบ้างที่ดุน้องเพราะห่วงใยมากกว่าจะรำคาญ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more