สัมพันธ์เพื่อนรักวิศวะ 20
ว่าที่คู่หมั้น
"..."
"ไม่ได้ยินที่ฉันถามเหรอ?" แววตาคมกริบเรียบนิ่งที่แฝงไปด้วยความดุดันอย่างน่ากลัวจ้องมองใบหน้าของหญิงสาวเขม็งเมื่อเธอเลือกที่จะเงียบ
"จะเป็นใครมันก็ไม่เกี่ยวกับนาย ถ้าจะมาพูดแค่นี้ก็ออกไป"
"แต่ถ้านายไม่ออกงั้นก็ปล่อยฉันไปสิ" รันดาจ้องใบหน้าคมคายอย่างไม่เกรงกลัว ใช่ว่าเขาจะมีสิทธิ์มาทำแบบนี้กับเธอแต่ที่เธอยอมอยู่ที่นี่ในตอนนี้เพราะรู้สึกเหนื่อยล้าไม่อยากต่อกรกับเขา
"เวรเอ้ย!!" ถ้อยคำหยาบคายสบถออกมาเสียงดังด้วยความหงุดหงิดก่อนที่เท้าหนาจะเก้าออกไปจากห้องพร้อมเสียงปิดประตูดังสนั่นตามอารมณ์
"เฮ้อ~ นายต้องการอะไรจากฉันกันแน่นะ" หญิงสาวเอ่ยออกมาด้วยความไม่เข้าใจ ในเมื่อเธอยอมถอยออกมาแล้วเพราะความรู้สึกของเธอกับเขานั้นไม่ตรงกันแต่ทำไมเขากลับทำตัวเหมือนหวงเธอแบบนี้
วันต่อมา...
"วันนี้ใครมาส่งแก" รันดาละสายตาจากหน้าจอโทรศัพท์ในมือหันมองเพื่อนรัก
