ยาหยีกัดปากแน่น ไม่ชอบเสียงหัวเราะของเขาเลยให้ตายสิ มันน่ากลัวจนหล่อนแทบเป็นลม มือบางที่กุมกันไว้เย็นเฉียบ เหงื่อเม็ดเล็กๆ ผุดขึ้นตามไรผม
“เราจะคุยกันเมื่อถึงบ้านของผม...ซึ่งก็อีกไม่ไกล”
และทุกอย่างก็เงียบกริบลง ยาหยีกัดปากแน่นเพื่อข่มความหวาดกลัวในอกเอาไว้สุดกำลัง ผู้ชายหน้าตาดีคนนี้น่ะเหรอที่พ่อของหล่อนหวาดกลัว สาวน้อยถอนใจออกมา ความเครียดบีบเกร็งอยู่ภายในจนสมองแทบจะระเบิดออกมา
ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าตอนนี้หล่อนกำลังตกอยู่ในเงื้อมมือของมัจจุราชที่หล่อที่สุดในสามโลก หญิงสาวคร่ำครวญอยู่ในอกด้วยความทุกข์ใจ สมองไม่สั่งการอีกเลยจนกระทั่งรถคันงามที่นั่งอยู่จอดสนิทลงนั่นแหละ หล่อนถึงรู้สึกตัว
ประตูฝั่งของหล่อนถูกเปิดออกจากด้านนอก ผู้ชายคนเดิมที่ลงไปคุยกับหล่อนที่หน้ามหาวิทยาลัยกล่าวเชื้อเชิญด้วยท่าทางสุภาพ
“เชิญครับ”
แม้จะหวาดกลัวผู้ชายสุดหล่อที่นั่งข้างๆ ยิ่งนัก แต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหตุอันใดหล่อนถึงห้ามสายตาของตัวเองไม่ให้หันไปมองพ่อคนร่างยักษ์ไม่ได้เลย แล้วแก้มก็ต้องแดงก่ำเมื่อพบว่าเขากำลังจ้องมองมาที่หล่อนเช่นกัน และด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความหิวกระหายที่เจ้าตัวปกปิดเอาไว้ไม่ทันอีกต่างหาก
ยาหยีตัวสั่นเทามากกว่าเดิมหลายร้อยเท่า รีบลนลานก้าวลงจากรถอย่างรวดเร็ว แล้วก็ต้องอ้าปากค้างเป็นรอบที่สองเมื่อได้เห็นสิ่งก่อสร้างเบื้องหน้า
‘คฤหาสน์...ไม่...มันน่าจะเป็นวังของพวกเจ้าชายมากกว่า สวยงาม หรูหรา และใหญ่โต บ่งบอกฐานะของเจ้าของได้เป็นอย่างดี...ตำแหน่งอภิมหาเศรษฐี’
“เข้าไปข้างในสิ”
น้ำเสียงราบเรียบของผู้ชายที่หล่อนไม่อยากจะสบตาเลยดังขึ้นใกล้ๆ หญิงสาวรีบรวบรวมสติก้าวตามคนตัวโตเข้าไปข้างในทันที และก็แทบอยากจะวิ่งหนีออกมาซะให้รู้แล้วรู้รอดเมื่อพบว่าตัวเองต่ำต้อยยิ่งกว่าเจ้าหนูสกปรกเสียอีกเมื่อเทียบกับความหรูหราของคฤหาสน์หลังนี้
ห้องรับแขกที่ถูกตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์ราคาแพงระยับเบื้องหน้าทำให้หล่อนแทบไม่กล้าแม้แต่จะเข้าไปยืนอยู่ภายในนั้น ก็ดูสิ แม้กระทั่งพรมปูพื้นสีสวยที่ตัวเองเหยียบย่ำอยู่ก็ยังดูมีราคาค่างวดมากกว่าเนื้อตัวของหล่อนด้วยซ้ำไป
ทุกสิ่งทุกอย่างในคฤหาสน์หลังงามนี้ดูมีราคาสูงไปซะหมดทุกอย่าง มันดูแพงระยับจนหล่อนไม่กล้าแม้แต่จะทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาตัวใกล้ๆ เพราะกลัวว่ามันจะเลอะคราบคนจนของตัวเอง สาวน้อยถอนใจออกมาแรงๆ ตั้งใจจะหันไปพูดกับพ่อคนร่างยักษ์ แต่ก็ต้องผิดหวังเพราะผู้ชายคนนั้นอันตรธานหายไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้
“จะไปก็ไม่บอกสักคำ คนบ้า”
หญิงสาวบ่นอุบด้วยความไม่พอใจ กำลังจะเดินเลี่ยงออกไปยังประตูกระจกที่เชื่อมกับระเบียงไม้ แต่ก็ต้องชะงักเมื่อหูได้ยินเสียงของผู้หญิงคนหนึ่ง ยาหยีหันไปมองตามเสียงเรียก แล้วก็พบกับแม่บ้านวัยกลางคนคนหนึ่งเดินมาหยุดที่กลางห้อง
“นายน้อยให้มาเชิญคุณขึ้นไปพบค่ะ”
“ที่ไหนคะ?” ความหวาดหวั่นระลอกใหม่พุ่งขึ้นมาอีกแล้ว
“ห้องทำงานค่ะ ตามดิฉันมา”
แม่บ้านในชุดฟอร์มเรียบร้อยเดินนำหล่อนขึ้นมาบนบันไดโค้งที่ตกแต่งด้วยกระเบื้องสีสันสวยสดเล่นลายลวดอย่างประณีต สาวน้อยห่อปากอีกครั้งด้วยความทึ่งจัดเมื่อแสงวาบวับของราวบันไดที่ทำด้วยทองเหลืองสะท้อนเข้ามาในดวงตา ดูสวยงามราวกับกำลังอยู่บนสวรรค์ยังไงยังงั้น
และเพียงไม่นานหล่อนก็มาหยุดอยู่หน้าประตูไม้แกะสลักบานใหญ่ แม่บ้านวัยกลางคนยกมือขึ้นเคาะประตูเบาๆ
“นายน้อยคะ เธอมาแล้วค่ะ”
“ให้เข้ามาได้”
เสียงห้วนจัดแต่กระนั้นก็ทุ้มหูได้อย่างไม่น่าเชื่อดังขึ้นหลังบานประตูใหญ่ ยาหยีกัดปากแน่นเพื่อข่มความหวาดกลัวเอาไว้
‘หล่อนจะต้องใช้ทุกวิถีทางเพื่อหว่านล้อมให้เขาล้มเลิกความคิดที่จะทำร้ายบิดาให้จงได้ ไม่ว่าจะต้องใช้วิธีใดก็ตาม’
ประตูถูกเปิดออก และแม่บ้านคนนั้นก็ผายมือเชิญหล่อนเข้าไปข้างใน
“เชิญค่ะ”
หญิงสาวหมดทางเลือก จำต้องก้าวเข้าไปภายในห้องทำงานใหญ่โตของมัจจุราชผู้หล่อเหลาคนนั้น ประตูถูกปิดลงอีกครั้ง และคราวนี้หล่อนก็ได้เผชิญหน้ากับผู้ชายตาดุตามลำพังอีกครา
“นั่งก่อนสิ”
คนตัวโตที่ยืนมองออกไปนอกหน้าต่างเอ่ยขึ้นเสียงเรียบๆ แต่กระนั้นมันก็สามารถทำให้กายสาวไร้เรี่ยวแรงได้อย่างน่าใจหาย จนหล่อนต้องรีบเดินไปทิ้งตัวลงบนโซฟานุ่มราคาแพงระยับตามคำเชื้อเชิญของพ่อคนตาดุอย่างไม่มีทางเลือก
“ฉันอยากรู้ว่าคุณทำอะไรพ่อของฉัน”
เมื่อสามารถหายใจได้ปกติแล้ว ยาหยีก็เริ่มต้นเจรจาทันทีโดยไม่คิดจะรอเวลาใดๆ อีก และก็รู้ว่าตัวเองพลาดไปถนัดตาเมื่อเขาหันกลับมาหาประสานสายตาด้วยตรงๆ
พลันนั้นโลกทั้งใบของหล่อนก็หยุดหมุน ลมหายใจติดแหง็กอยู่แค่ลำคอ กายสาวร้อนผ่าวราวกับถูกสายฟ้าฟาดเข้าใส่ หัวใจเต้นแรงราวกับเพิ่งเลิกจากการวิ่งมาราธอนมา รู้สึกได้ถึงแรงดึงดูดทางเพศที่มีต่อกันชัดเจนเต็มหัวใจ เขาหล่อ หล่อจนคนมองอย่างหล่อนแทบลืมหายใจ
“ใจเย็นสิสาวน้อย”
เขาเคลื่อนกายเข้ามาหยุดยืนค้ำศีรษะอยู่เบื้องหน้า แสงไฟจากโคมไฟระย้าบนเพดานห้องที่ส่องกระทบลงมานั้นยิ่งเพิ่มเสน่ห์ให้กับเขาได้อย่างน่าอัศจรรย์ใจ
‘เขานี่แหละคือเทพบุตรในฝันของสาวๆ ตัวจริง’