ทั้งๆ ที่เตรียมใจเอาไว้แล้วตั้งแต่ตอนที่นอนให้แม่สาวใช้พวกนั้นขัดตัว แต่พอต้องมายืนอยู่หน้าประตูห้องนอนของคอร์เนลจริงๆ ยาหยีก็อดตัวสั่นไม่ได้ มือบางเย็นเฉียบพอๆ กับใบหน้าที่ขาวซีดไร้สีเลือดนั่นแหละ
“นายน้อยคะ”
แม่บ้านคนเดิมเคาะเรียกผู้ชายคนนั้นเพียงแค่ครั้งเดียว เสียงห้วนกระด้างจัดจากเจ้าของห้องก็ดังผ่านบานประตูไม้แกะสลักเบื้องหน้าออกมา
“เข้ามา”
เชอรี่เปิดประตูห้องด้วยความนุ่มนวล และเมื่อมันกว้างพอที่หล่อนจะสามารถเดินเข้าไปได้ ร่างของหล่อนก็ถูกผลักดันให้ก้าวเข้าไปข้างใน ประตูถูกปิดสนิทลงพร้อมๆ กับความหวาดหวั่นของหล่อนที่พุ่งขึ้นสูงจนน่าตกใจ
หล่อนยืนเคว้งคว้างอยู่บนพรมหนากลางห้องนอนใหญ่ที่ตกแต่งด้วยโทนสีเข้มจัด มันดูลึกลับและน่าค้นหาในคราวเดียวกัน เฟอร์นิเจอร์ทุกชิ้นดูหรูหราและแสนแพงจนหล่อนอดทอดถอนใจออกมาไม่ได้ หากหล่อนทำมันเสียหายคงต้องใช้ทั้งชีวิตในการหาเงินมาซ่อมแซมมัน
หญิงสาวเลื่
