“เงิน?”
คิ้วสีเข้มที่ยาวขนานกับดวงตาคมกริบสีเขียวจัดนั้นเลิกขึ้นน้อยๆ ก่อนจะระบายยิ้มออกมาเมื่อสมองเข้าใจความหมายของคู่สนทนาสาวได้อย่างถ่องแท้
“อย่าบอกนะว่าจะใช้เงินต่อรองกับผม”
“มันก็น่าจะได้ผลกับมาเฟียแบบคุณไม่ใช่หรือคะ” แม้จะเกรงกลัวแต่ก็อดจะเหน็บแนมเขาออกไปไม่ได้
คอร์เนลหัวเราะออกมา หรี่ตามองสตรีตรงหน้าด้วยสายตาเข้มจัด
“ถ้าผมเป็นมาเฟียจริงๆ พ่อของคุณตายคงตั้งแต่อยู่ในสนามบินกรุงมอสโกแล้วล่ะ”
คนตัวโตลุกขึ้นยืน ก่อนจะเดินไปหยุดที่กลางห้อง นัยน์ตาสีเขียวจับจ้องมองมาด้วยสายตาที่คนถูกมองเห็นแล้วแก้มร้อนผ่าวอย่างรุนแรง
“ผมว่าเงินไม่น่าสนใจเท่ากับเนื้อสาวของคุณหรอกนะ”
สาวน้อยลุกขึ้นเดินเข้าไปเผชิญหน้ากับผู้ชายที่ตัวเองคิดว่าเป็นมาเฟียอยู่ตลอดเวลา พลางยื่นข้อเสนอที่คิดว่าดีที่สุดของตนเองให้กับเขา
“เจ็ดล้านบาท”
“น้อยไป”
“สิบล้านบาท”
หญิงสาวตัดใจนำเงินในบัญชีทั้งหมดออกมาต่อรอง แต่
