ข่าวที่ฉันเลิกกับไมค์แพร่สะบัดออกไปอย่างรวดเร็ว ความจริงแล้วถ้ามองในมุมหนึ่งมันก็เป็นแค่จุดเล็กๆ เรื่องเล็กๆ ที่คนคบกันก็ต้องเลิกรากันในสักวันหนึ่ง แต่ว่าในความเป็นจริงแล้วมันไม่ใช่อย่างนั้น โดยเฉพาะกับยัยตัวร้ายอย่างฉัน ที่ค่อนข้างจะมีคนรู้จักเยอะเพราะหน้าตาด้วยหนึ่ง มีเพื่อนเป็นดาวคณะด้วยหนึ่ง ชอบไปไหนมาไหนกับคนหล่อๆ อย่างแฟรงก์ด้วยหนึ่ง เคยเป็นแบรนด์แอมบาสเดอร์ให้กับมหาวิทยาลัยตอนอยู่ปีหนึ่งทั้งๆ ที่ไม่ได้เข้าประกวดดาวเดือนเลย นี่เป็นแค่เหตุผลส่วนหนึ่งเท่านั้นที่ฉันเป็นที่รู้จักในมหาวิทยาลัย EX วีรกรรมแสบๆ ของฉันน่ะยังมีอีกเพียบ >__ปู้นๆ ฉึกกะฉัก ปู้นๆ
เสียงเพลงเข้ารายการ ‘รถไฟข่าวขบวนคนดัง’ รอบแปดโมงเช้าดังขึ้น ฉันกับแฟรงก์หันไปมองอย่างเลี่ยงไม่ได้
“คุณผู้ชมคะขอต้อนรับเข้าสู่รายการ รถไฟข่าวขบวนคนดังคร้า~~ วันนี้ไฮไลท์ของเรามีอะไรบ้างคะคุณปักกี้”
“นี่เลยฮ้า สดๆ ร้อนๆ จากวงดนตรีที่ฮ็อตฮิตกันในขณะนี้”
“ถ้าพูดถึงวงดนตรีที่กำลังฮ็อตอยู่ตอนนี้ก็ต้องเป็น ’โซแบด’ ใช่ไหมคะ”
“ถูกต้องแล้วล่ะฮ้า มีข่าวว่ามือกีตาร์ได้ถอนตัวออกจากวงเพื่อไปทำงานเบื้องหลังค่ะ นี่ๆ จะให้ดูรูปมือกีตาร์คนใหม่ที่มาแทนคุณชิน”
ภาพตัดไปที่รูปของชินกับมือกีตาร์คนใหม่ที่เข้ามาแทน
ฉันละสายตาจากทีวีแล้วเดินผ่านแฟรงก์ไปหยิบรายละเอียดการออดิชันที่ชั้นวางหนังสือ ส่วนแฟรงก์ก็เลิกสนใจข่าวในทีวีแล้วทำกิจวัตรของตัวเอง
แต่เสียงทีวีก็ยังต่อไปเรื่อยๆ
“ข่าวที่ว่าจะถอนตัวจากวงจริงหรือเปล่าคะ”
“ครับ... ใช้คำว่าถอนตัวมันไม่ถูกนะครับ ถึงผมจะไม่ได้เล่นกีตาร์แล้วแต่ผมก็ยังเป็นส่วนหนึ่งของวงโซแบด ยังแต่งเพลง คอยครีเอทในเรื่องต่างๆ ให้กับวงอยู่เหมือนเดิม”
“เป็นโปรดิวเซอร์หรือเปล่าคะเนี่ย”
“ไม่ใช่ครับไม่ใช่ โปรดิวเซอร์ก็ยังคนเดิมครับ ยังเป็นซุสคนเดิม แหมพูดแบบนี้เดี๋ยวผมก็โดนหมอนั่นเล่นงานพอดีสิครับ”
“แหมๆ แซวเล่นค่ะ คุณซุสไม่ว่าอะไรหรอก ได้ข่าวว่าคุณชินเข้าโรงพยาบาลบ่อยเป็นอะไรคะ”
“อ๋อ...เปล่าหรอกครับผมไม่ได้เป็นอะไร พอดีเพื่อนผมโดนรถชนผมก็เลยไปเยี่ยม”
“ว้ายตายแล้ว เป็นอะไรมากไหมคะ”
“ก็ยังไม่ได้สติครับ แต่ตอนนี้อาการทรงตัวแล้วครับเหลือแค่รอให้เขาฟื้นแค่นั้น”
“ขอให้หายไวๆ นะคะ”
“ขอบคุณครับ”
ปู้นๆ ฉึกกะฉัก ปู้นๆ
“นี่แฟรงก์ ฉันไปก่อนนะ”
“เอ้อ อย่าลืมกินข้าวด้วยล่ะ”
“เออ ไม่กินหรอก”
“=_=;”
ใช้เวลาครึ่งชั่วโมงฉันก็มาถึงบริษัทจัดหานักแสดงยักษ์ใหญ่เพื่อออดิชันงาน MV ของวงอะไรสักอย่าง... พอดียัยกระปุกทำน้ำหวานหกใส่เอกสารฉันจึงไม่รู้ว่ามันเขียนว่าอะไร -_-+ ช่างเถอะ แค่รู้ว่าออดิชันที่ไหน ยังไง ส่วนชื่อวงค่อยไปหาอ่านตามโปสเตอร์ข้างหน้าแล้วกัน
ฉันเดินเข้ามาข้างใน พนักงานต้อนรับบอกให้ขึ้นลิฟท์ไปที่ชั้น 10 พอมาถึงชั้น 10 ก็มีชะนีเอ้ย! ผู้หญิงรุ่นราวคราวเดียวกันเป็นฝูงเอ้ยไม่ใช่ ยืนอยู่กันอย่างเนืองแน่น แถมยังแต่งตัวสวยสะบัดชนิดที่แบบหมาเห่าไม่ถึง เพราะแต่ละคนนี่มาแบบเหนือเมฆกันทั้งนั้น -*- ดูอย่างยัยที่ใส่เดรสสีน้ำเงินปักเลื่อมตรงหน้าฉันสิ อย่างกับจะไปงานราตรีสโมสรหรือไม่ก็งานประกวดนางละเวงหลงยุค ก็หางตาคุณเธอยาวซะจะถึงไรผมอยู่แล้ว -*-
“ทุกคนครับช่วยมาลงทะเบียนเพื่อรับหมายเลขด้วยครับ” เสียงสตาฟดังขึ้น ฉันเดินไปต่อแถวตามคนอื่นๆ หลังจากนั้นก็ถูกเรียกให้เข้าไปออดิชันตามหมายเลขที่ได้รับมา
และฉันก็เป็นคิวสุดท้าย -*- ทำไมคนสุดท้ายต้องเป็นฉันด้วยเนี่ย รอไปเถอะ...กว่าจะได้เข้าออดิชันก็หกโมงเย็น ข้าวก็ไม่ได้กิน อยากออกไปข้างนอกอยู่หรอกแต่เกรงว่าจะพลาดงานเพราะมัวแต่ไปเอ้อระเหยอยู่ข้างนอก
“หมายเลข 93 เชิญ”
“-O-” ในที่สุดก็ถึงคิวฉันแร้วววว
ฉันจัดเสื้อผ้าให้ดูเรียบร้อยก่อนจะเดินเข้าไปในห้อง O_o;;;
“^^” สีหน้าโปรดิวเซอร์
“ฮ้าวววว~ คนสุดท้ายแล้วใช่ไหม” ผู้ชายตรงกลางโต๊ะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย ฮะเฮเดส! ฉันแอบตกใจเล็กน้อยที่เป็นมือกลองชื่อดังอย่างเฮเดสสมาชิกวงโซแบด เฮ้ยไม่สิ!
พอถ่างตาดูชัดๆ ฉันถึงได้รู้ว่านี่เป็นการออดิชันงานของวงโซแบด โอ๊ย! ทำไมความรู้สึกช้าแบบนี้เนี่ย มัวแต่ตื่นเต้นจนลืมดูโปสเตอร์ที่ติดอยู่ตามผนังไปเลย >__<!!!