“นี่มันเรื่องส่วนตัวของฉัน แกไม่เกี่ยว มีหน้าที่อะไรก็ทำไป แล้วนี่ดูแต่งตัวซิ เหมือนตัวอะไร นั่นใครน่ะ แกมีแฟนแล้วเหรอ”
“เรื่องของหนู พ่อไม่เกี่ยว”
ย้อนกลับไปบ้างด้วยความอัดอั้น ก่อนจะหน้าหันจนเซถลา เมื่อมือหนาของพ่อตบฉาดลงมาบนใบหน้า
“ถ้ามึงท้องแล้วเรียนไม่จบนะ อย่ามาเรียกกูว่าพ่อ!”
ตบเสร็จและบ่นจบก็หันไปคว้าข้อมือของสาวอวบที่พามาด้วย เตรียมจะหันหลังกลับไป แต่เหมือนจะนึกอะไรขึ้นมาได้ เลยหันมาหาวรฤทธิ์
“ไอ้หนุ่ม”
“ครับ”
“อบรมแฟนเอ็งดีๆ ช่วยให้มันเป็นผู้เป็นคนขึ้นมาหน่อย จะทำอะไรก็คิดถึงอนาคตไว้ อย่างน้อยก็ตั้งใจเรียนกันให้จบ พวกมึงจะนอนคุยกันกูไม่ว่า แต่ตักเตือนกันไปในทางที่ดีด้วย”
ว่าจบก็เดินจากไป ไม่นำพาเสียงกรี๊ดๆ ของลูกสาวที่กระทืบเท้าเร่าๆ ราวกับชาชินกับพฤติกรรมของเธอจนไม่มีความจำเป็นต้องสนใจอีก...
“ฮือๆ ฮึก กูเกลียดมัน อีอ้วนนั่นมันแย่งพ่อกู ฮือๆ”
ชลิตาฟูมฟายสะอึกสะอื้นไม่อา
