4
1284 คำ
วันถัดมา
อาการเห่อหลานชายตัวน้อยของคุณตากับคุณลุงยังหนุ่มและหล่อมาก ที่อยากเห็นหน้าหลาน แต่ไม่ยื่นมือเข้าไปแย่งเพื่อขอเป็นผู้เลี้ยง เพราะรู้ว่าวิถีมาเฟียอันตรายแค่ไหน พวกเขาไม่อยากเอาหลานมาเสี่ยง
ในเมื่อประเมินแล้วว่าคุณลุงซึ่งเป็นพี่ชายของพ่อแกดูแลแกได้อย่างดี ถึงเวลานี้ วิถีของมาเฟียได้เปลี่ยนไป พวกเขาเริ่มหันมาจับธุรกิจสีขาว เบามือจากธุรกิจสีเทาแล้วแต่ก็ไม่อาจไว้วางใจได้ว่าศัตรูเก่าจะโผล่มาเมื่อไหร่ การปล่อยให้น้องปลาวาฬอยู่กับญาติฝั่งพ่อที่ฐานะมั่นคง แต่ทางนั้นก็ไม่ได้กีดกันหากพวกเขาต้องการพบหลานคงเป็นวิธีที่ดีที่สุดสำหรับทุกฝ่าย
พอตกลงกันได้แล้วทำให้ทั้งจาคอปและบิดาตัดสินใจหาเช่าบ้านที่เมืองไทยอยู่สักระยะหนึ่ง ที่จริง จาคอปบอกบิดาว่าอยากซื้อบ้านทิ้งไว้สักหลัง เผื่อไว้ในอนาคตที่อยากจะมาก็จะได้มีบ้านพัก แต่ติดตรงที่ว่าบ้านหรูๆ ดีๆ สักหลังที่จะติดกับบ้านของหลานนั้นช่างหายาก
‘เขามันกระเป๋าหนัก สายเป เงินถึง แต่เลือกเยอะนิดนึง’
ข้อแรก เขาไม่อยากหาซื้อบ้านใหม่ให้ไกลจากบ้านของหลานชายนักเพราะไม่ชอบการเดินทาง ไม่ชอบเสียเวลาบนท้องถนนไปเปล่าๆ
ข้อสอง เขายังโลกส่วนตัวสูงเกิน ไม่ชอบความวุ่นวาย ไม่ชอบให้ใครมาส่อง ไม่ชอบให้ใครมามอง ยกเว้นสาวๆ พอรับได้
ดังนั้นหลังจากปรึกษาหารือกับบิดาแล้ว จาคอปจึงให้เลขาฯ ส่วนตัวหาบ้านที่ใกล้กับที่พักของหลาน เขาเคยไปดูแล้วพบว่าบรรยากาศเงียบสงบน่าอยู่ ดูมีความเป็นส่วนตัว
หมู่บ้านนันทนาวิลล่าคือตัวเลือกที่ดีที่สุด หมู่บ้านระดับลักซัวรี่ ราคาบ้านระดับเกือบยี่สิบล้านบาทขึ้นไป สาธารณูปโภคกับเพื่อนบ้านก็น่าจะดีตามไปด้วย นั่นคือสิ่งที่จาคอปคิดและบอกกับบิดา
“แด๊ดถูกใจบ้านหลังนี้ไหมครับ” จาคอปถามบิดา หลังจากพาท่านเดินตรวจดูรอบๆ บ้าน
“บ้านหลังใหญ่ เฟอร์นิเจอร์ครบ ที่สำคัญยังดูใหม่และสะอาดด้วย แด๊ดถูกใจนะจาคอป แล้วเราล่ะ”
“ผมก็ชอบบรรยากาศ ดูสงบ ไม่วุ่นวาย งั้นผมจะได้ตกลงเช่า ที่จริง ผมจะซื้อแต่เขาไม่ขาย”
“ลองถามเขาดูอีกครั้ง ถ้าเราให้ราคาดี เขาน่าจะขาย”
“ไว้ผมจะลองถามอีกที แต่ตอนนี้ เราคงต้องเช่าไปก่อนนะครับ”
‘อลัน ออสติน’ จึงไม่ได้ตอบโต้อะไรกับลูกชายอีก เพราะไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรที่สำคัญตอนนี้ หากแต่ตอนนี้ เขาอยากพักผ่อนแล้ว สองพ่อลูกจึงพากันกลับไปยังคอนโดฯ ที่เช่าไว้กลางกรุงเทพฯ ซึ่งสามารถแอบไปส่องดูพฤติกรรมของหลานได้เช่นกัน
มาเฟียเฒ่าหันมาบอกลูกชาย “วันนี้ เราไปดูปลาวาฬกันไหม”
จากการแอบไปส่องหลานมาเพียงสองวัน มาเฟียเฒ่าก็คิดถึงทารกตัวกลม แก้มเป็นก้อน ที่ดวงตาและเสียงหัวเราะของแก มันทำให้โลกเทาๆ ของมาเฟียเฒ่าดูสว่างวาบขึ้นมาทันที เขาไม่รู้ว่าอาการแบบนี้เรียกว่า
‘กำลังเห่อหลานใช่หรือเปล่า’
“แด๊ดอยากไปก็ไปสิครับ แต่ทำไมพวกเราไม่เข้าไปขอพบหลานตรงๆ แด๊ดจะได้อุ้มหลาน ตอนนี้ พวกเราเริ่มจะดูเหมือนแก๊งลักเด็กเข้าไปทุกที” นอกจากไปแอบซุ่มดู บางที แด๊ดก็ใช้พวกบอดีการ์ดซุ่มถ่ายคลิปวิดีโอเก็บไว้ดู
“แกก็รู้พวกเรามันเหมือนวัตถุอันตราย ไปอยู่ใกล้หลานบ่อยๆ คงไม่ดี แด๊ดห่วงหลานน่ะ”
จาคอปนั่งรถคนละคันกับบิดา รถคันหรูที่มีอลันนั่งอยู่เบาะหลังเคลื่อนที่ผ่านไปไกลแล้ว แต่ระหว่างนี้ จาคอปยังยืนคุยโทรศัพท์กับเจ้าของบ้านเพื่อตกลงค่าเช่าบ้านและวันเข้าอยู่
“ผมจาคอปครับ ตกลงว่าจะเช่าระยะเวลาหกดือน”
“ได้ค่ะ เราจะนัดเซ็นสัญญากันเมื่อไหร่ดีคะ”
“ผมพร้อมเสมอครับ พรุ่งนี้ก็ดี” เขาสบายใจที่ได้บ้านหลังใหญ่เอาไว้ไห้แด๊ดกับตัวเขามาพัก ในช่วงเวลาแบบนี้ บิดาคงไม่อยากกลับบ้านเกิดเพราะตั้งแต่ตื่นขึ้นมาท่านก็เอาแต่พูดถึงเรื่อง
‘น้องปลาวาฬ’
หลานชายเพียงคนเดียวซึ่งเกิดจากน้องสาวของเขาที่เสียชีวิตไปแล้ว หลังจากได้ข้อสรุปเรื่องบ้านแล้ว ร่างสูงเดินอาจๆ ไปที่รถยนต์หรูซึ่งจอดอยู่ไม่ไกล
อีกฟากหนึ่ง ขวัญดาวชวนเตชัสและพี่เลี้ยงของน้องปลาวาฬพาเด็กน้อยร่างกลม อารมณ์ดี ออกมาเดินเล่นที่สวนสาธารณะ ไม่เจอหลายวัน เด็กน้อยดูมีพัฒนาการขึ้นมาก เธอคิดว่าฟังไม่ผิด
“หม่ำ หม่ำ” ทารกน้อยเงยหน้าขึ้นมองขวัญดาว แล้วสิ่งยิ้มหวานให้ แกเริ่มพูดคำว่าหม่ำๆ ได้แล้ว
“เก่งจังเลยค่ะ”
เป็นเพราะขวัญดาวก้มมองพ่อหนูน้อยตลอดจึงไม่ทันสังเกตว่าที่ทางเดินข้างหน้านั้นมีกลุ่มชายฉกรรจ์เดินสวนมา ด้วยสัญชาตญาณ ขวัญดาวพยายามเข็นรถหลบ พลางขมวดคิ้วมอง เพราะว่ากลุ่มชายฉกรรจ์ที่เดินมากันนั้นไม่เหมือนนักธุรกิจอย่างที่เธอเข้าใจ มองเผินๆ นั้นใช่ แต่ถ้าหากมองอย่างพิจารณาแล้ว ดูเหมือนกลุ่มมาเฟียที่เคยดูในภาพยนตร์สไตล์เจ้าพ่อไม่มีผิด
หญิงสาวพยายามปลอบใจตัวเองว่าคงดูหนังมากเกินไป เจ้าพ่อมาเฟียที่ไหนจะมาเดินเล่นอยู่ในสวนสาธารณะแบบนี้ พวกนั้นควรจะเดินอยู่ในบ่อนกาสิโนมากกว่า
ขวัญดาวตกใจที่เห็นพวกนั้นมองปลาวาฬ ทว่ายังพยายามรักษาท่าทีให้สงบ รอดูท่าทีของอีกฝ่ายว่าจะเอาอย่างไร จากนั้นก็ตัดสินใจเร่งเข็นรถผ่านกลุ่มชายฉกรรจ์ไปอย่างรวดเร็ว ทว่าชายที่เหมือนเป็นหัวหน้ากลุ่มคนเหล่านั้นกลับเดินมาขวางทางรถเข็นของเธอเข้า
“คุณผู้หญิงจะรีบไปไหนครับ เด็กคนนี้หน้าตาน่ารัก น่าเอ็นดูมากเลยนะครับ”
“ขอบคุณค่ะ แกเป็นลูกชายฉันเอง”
ท่าทางดุดันของคนพวกนั้นทำให้ขวัญดาวตัวลีบลง ผิดกับเด็กในรถเข็น ทารกน้อยร้อยล้านอย่างน้องปลาวาฬผงกหัวขึ้นมามองผู้คนมากมายที่มามุงดูแก จากนั้น ทุกคนแม้แต่ขวัญดาวก็ต้องตกใจ เมื่อเห็นแกจ้องเขม็งพวกกลุ่มชายฉกรรจ์เหมือนไม่พอใจ แล้วตะเบ็งเสียงใส่
“แอ้ แอ้”
ทว่าเป็นเสียงเข้ม จนคนพวกนั้นมองคุณหนูของพวกเขาด้วยความตกใจ
“เจ้านายน้อยคงจะไม่พอใจ”
คำพูดของผู้ชายตัวโตที่เหมือนเป็นคนต่างชาติทำให้ขวัญดาวประหลาดใจ แล้วขนลุกเกรียวด้วยความหวาดกลัว เธอมองหาเตชัส ทว่า เขาก็ยังไม่กลับมา ถ้าหากคนกลุ่มนี้เป็นมิจฉาชีพจะทำอย่างไร แล้วทำไมถึงเรียกปลาวาฬว่าเจ้านายน้อย
“เอ่อ...ขอตัวก่อนนะคะ”
ขวัญดาวหาทางออกแล้วรีบเข็นรถเด็กไปทันที ความรู้สึกไม่ปลอดภัยแล่นไปทั่วร่าง ถ้าหากเด็กน้อยหรือเธอเป็นอะไรขึ้นมาจะทำอย่างไร เธอภาวนาขอให้เตชัสผ่านมาทางนี้ไวๆ
หญิงสาวพยายามจะเลี่ยงไปอีกทาง แต่มือของชายคนหนึ่งที่สูงหล่อ หน้าตาดีที่สุด ยึดรถเข็นเอาไว้ “อย่าเพิ่งไปครับ คุณผู้หญิง”
- ผู้เขียน
