“ไม่ทำไม ก็แค่อยากกอด อยากมั่นใจอะไรบางอย่างให้ตัวเอง” วินลืมตาขึ้นมาก่อนจะกระชับอ้อมกอดของตัวเอง ไม่รู้ว่าเพราะอะไรทำไมถึงได้พูดออกไปแบบนี้ แต่เขารู้สึกแบบนี้จริงๆ เชอรี่ไม่พูดอะไร จนเขาหลับตาลงอีกครั้ง
“มั่นใจอะไรของอาจารย์?”
“มั่นใจความรู้สึกบางอย่างที่ผมยังไม่รู้ไง”
“...”
“นอนเถอะ” เชอรี่ไม่พูดอะไร แต่รู้สึกถึงอ้อมกอดของเขาที่กระชับแน่นขึ้น แผ่นหลังของเธอสัมผัสกับแผงอกและรับรู้ถึงหัวใจของเขาที่สั่นระรัว เธอไม่รู้ว่าสิ่งที่เขาพูดมันคืออะไร เธอรู้แค่ว่าตอนนี้เธอเองก็หัวใจเต้นไม่ต่างจากเขาเหมือนกัน
รุ่งเช้าเชอรี่นอนพลิกตัวไปมาอยู่บนโซฟา แต่ว่าเธอคงจะลืมไปว่าตัวเองไม่ได้นอนอยู่บนเตียงก็เลยกลิ้งไปมากระทั่งเธอหล่นจากโซฟา
ตุ้บ
“โอ๊ย... เจ็บ!!” ใบหน้าสวยบิดไปมาด้วยความเจ็บระบมตรงสะโพก เธอลืมตาขึ้นกวาดไปทั่วห้องก็ไม่เห็นร่างหนาของวิน สงสัยจะกลับไปแล้วมั้ง เธอลุกขึ้นเดินไปที่ห้องนอนของตั
