บทที่ 19

1986 คำ

จุมพิต...เนิ่นนาน...ลึกซึ้ง...แลกเปลี่ยนความรู้สึกที่มีต่อกัน แก้วตามอบความรักความห่วงใยให้เขา พยัคฆ์มอบความกระหายใคร่โหยหา กลายเป็นความร้อนเร่าอีกคำรบหนึ่งที่ทำให้ชายหนุ่มทนไม่ไหว “แน่ใจนะว่าจะทำอย่างนี้” ถอนริมฝีปากออกจากกันได้ เขาก็กระซิบถามแผ่วเบา ดวงตาสีเหลืองดุจเสือโคร่งจับจ้องดวงตาคู่งาม สำหรับแก้วตา มันคือดวงมาของเจ้าแมวหนุ่มที่กำลังส่งสายตายั่วยวนมากกว่า “แน่ใจค่ะ ไม่มีอะไรที่แก้วแน่ใจกว่านี้แล้ว” เอาวะ ถ้าแก้วตาแน่ใจ เขาก็จะลองดูสักตั้ง! ไม่มีคำทักท้วงใดๆ อีก สองมือของชายหนุ่มอุ้มเอาร่างอรชรมาขึ้นคร่อมกายเขาเอาไว้ แก้วตาหวีดร้องน้อยๆ ด้วยความตกใจ ก่อนกลายเป็นหัวเราะเมื่อเห็นว่าตัวเองนั่งอยู่เหนือร่างอีกฝ่าย “พี่เสืออย่ารุนแรงกับแก้วนะ แก้วยังไม่เคยทำแบบนี้” เธอหมายถึงตำแหน่งของเธอที่เปลี่ยนไป พยัคฆ์หัวเราะออกมาหน่อยๆ ก่อนที่มือจะล้วงลึกไปใต้เสื้อยืดของเธออย่างซุกซน “พี่จะ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม