[ซ่า]
อะไรที่ผมไม่อยากพูด ผมก็ไม่คิดจะพูดมันออกมา ความรู้สึกของผมมันไม่เคยสำคัญ บอกใครก็ไม่มีใครสนใจ ดังนั้นที่ผ่านมาผมจึงเลือกที่จะเก็บทุกอย่างเอาไว้กับตัวเอง ฝังมันเอาไว้ให้ลึกที่สุด ไม่ให้ใครเห็น แม้แต่ตัวเอง
แต่กับคนที่นั่งอยู่เบื้องหน้าผมคงไม่เข้าใจ
“เล่ามาสิว่าเกิดอะไรขึ้น เล่ามาให้หมดนะซ่า อย่าโกหกกู”
“ก็ผมเล่าไปแล้ว” ผมพูด ก้มหน้าหลบตา ตาพี่ปราบดุเกินไป กลายเป็นว่าผมไม่กล้าสบตาพี่ปราบ และเกิดความรู้สึกบางอย่างขึ้น คล้ายกับผมกำลังกลัวความผิด
“มึงคิดว่ากูเชื่อเหรอ”
“...”
“งั้นกูขอใช้สิทธิ์ในการถามตอบของวันนี้ ห้ามลืมว่ามึงจะต้องพูดความจริง ห้ามโกหก กูไม่ชอบคนโกหก และมึงห้ามทำ”
ผมกลืนน้ำลายลงคอ ก้มหน้านั่งบีบมือตัวเองอยู่ร่วมสิบนาทีได้ พี่ปราบก็ทำใจเย็นรอ ทั้งๆที่รอบตัวเขามีแต่ไอเย็นทำให้ผมรู้สึกเกร็ง
“พี่ปราบ...ถ้าแฟนนอกใจพี่ พี่จะทำยังไง” พี่เงยหน้าขอความเห็นจากเขา พี่ป
