ลุ้นรักจับหัวใจบอส

เป็นเรื่อง

​

กว่าที่เธอจะได้เริ่มงานแรกก็สายกว่าทุกวัน สายไหมส่องกระจกดูหน้าตัวเองในห้องน้ำ เธอเห็นแววตาแห่งความสุขของเธอแผ่ขยายออกมา สัมผัสของเค้าอ่อนโยนยิ่งนัก ไม่น่าเชื่อว่า เธอจะได้รับความอ่อนหวานมาโดยไม่ทันตั้งตัว

"คนดีของพี่"

คือคำที่เค้าใช้กับเธอ บอสขา ไหมจะขาดใจตายอยู่แล้ว เธอถูแก้มตัวเองเบาๆ แล้วเดินออกจากห้องน้ำไป

"ไปไหนมา"

บอสยืนหน้าตึงอยู่ตรงที่โต๊ะเธอ สายไหมมองหน้าเค้า

"ไปห้องน้ำมาค่ะ บอสจะเอาอะไรคะ"

เธอถามออกไปอย่างเป็นงานเป็นการ เค้าส่ายหน้า

"โทรมาไม่รับ เลยออกมาดู" โถ่ ทูนหัวของบ่าว สายไหมอยากจะพูดคำนี้นัก เธอได้แต่พยักหน้ารับเท่านั้น แล้วเค้าก็เดินกลับเข้าห้องไป

เธอเปิดดูโทรศัพท์มือถือของตัวเอง ก็พบว่ามีเบอร์ไม่ได้รับโทรเข้ามา เบอร์แปลกไปจากเบอร์ที่เธอมี แสดงว่าเธอนี้เป็นเบอร์พิเศษของเค้าแน่ๆ เธอจัดการเซฟลงเครื่องทันที น่ารักอะไรเบอร์นี้ เธอมองที่หน้าจอโทรศัพท์แล้วยิ้มออกมา

"เที่ยงนี้ทานอะไรคะ"

เธอถามเค้าออกไปเมื่อใก้ลเวลาพัก

"ตามใจเลยสองที่นะ"

เค้าสั่งออกมา แล้วย้ำด้วยคำสั่งว่าเธอต้องกินกับเค้า สายไหมเลือกเมนูอาหาร แล้วโทรไปสั่งที่ร้านทันที พิสุทธิ์มองเวลา วันนี้เค้ารู้สึกว่าเวลาเดินเร็วกว่าปกติ หรือว่าเมื่อเช้าได้รับวิตามินดีก็ไม่รู้ถึงรู้สึกสดชื่นมากกว่าที่เคยเป็น

อาหารสองถาดถูกยกเข้ามา แม่บ้านวัยกลางคนช่วยเข้ามาจัดโต๊ะ เสียงเค้าพูดออกมาน้ำเสียงราบเรียบ

"สายไหม ตั้งแต่พรุ่งนี้ให้แม่บ้านขึ้นมาทำงานตอนแปดโมงเช้านะ คุณช่วยเข้ามาดูแลด้วย"

แม่บ้านรับคำ พร้อมเลขาสาว เธอยิ้มออกมาเมื่อประตูปิดลง บอสหนุ่มคว้าเอวเลขาขึ้นมาทันที ก่อนจะดึงเธอลงไปนั่งบนโซฟาด้วยกัน

"วันนี้มีอะไรด่วนไหม" เค้าถามออกมา เธอส่ายหน้า

"งั้นวันนี้ ไปช้อปปิ้งกันดีกว่า"

บอสชวนเลขาเกงานทันที สายไหมส่ายหน้า

"อย่าดีกว่าค่ะ เกรงจะไม่เหมาะ" เค้าบีบจมูกเธอเบาๆ

"เลขาสั่งบอสได้ด้วย เพิ่งรู้นะเนี่ย ว่าจูบเมื่อเช้ามีอำนาจขนาดนี้"

เธอยิ้มอายออกมา แล้วขยับตัว ก่อนจะลงมือทานอาหารเที่ยง พร้อมกับเค้า

ห้างสรรพสินค้าที่ขายเฟอร์นิเจอร์และอุปกรณ์ตกแต่งบ้านเป็นหลัก คือที่ที่เค้าชวนเธอมา

"จะแต่งห้องใหม่หรอคะ" เธอถามออกไป เค้าพยักหน้า แล้วมองหาของที่อยากได้ โซฟาเบดตัวใหญ่ ที่เป็นโซฟา และดึงออกมา เพื่อเป็นเตียงนอน ถูกเค้าทดลองนั่ง พนักงานขายเข้ามาดูแลลูกค้าอย่างเต็มที่ เค้าลองดึงเข้าออกดูแล้วยิ้มออกมาอย่างร้ายกาจ ก่อนจะกระซิบถามเธอ

"กว้างพอไหม"

เธอพอจะรู้ถึงความหมาย แต่แอบตกใจไม่ได้ ว่าเค้าคิดว่าเธอจะง่ายขนาดนั้นเลยหรอ สายไหมหน้าเจื่อนลงทันที ชายหนุ่มมองคนตรงหน้า แล้วขอเวลาส่วนตัวสักครู่

"เป็นอะไร ทำไมทำหน้าแบบนี้"

เค้าถามออกมาเพราะสงสัย

"บอสคิดว่าไหมจะง่ายขนาดนั้นเลยหรอคะ ถึงได้จะมาหาเตียงเอาไว้ในห้องทำงานขนาดนี้"

เธอพูดออกไปตรงๆ เค้าส่ายหน้า

"นี่ผมจริงจังนะ ก็เวลาส่วนใหญ่เจอกันแต่ที่ทำงาน เวลาไหนว่างก็ต้องอยากมีเวลาตามลำพัง

"บอสคิดว่าจะฟันไหมในห้องให้ได้ใช่ไหมคะ" เธอกดเสียงต่ำใส่เค้าทันที แล้วถามออกไป

"ไม่ได้คิดจะฟันในห้องทำงานหรอก แค่จะฟัดให้พอมีแรงมีกำลังใจเท่านั้น"

เค้าตอบออกมาตรงๆ เธอส่ายหน้า

"ไหมจะไม่ยอมบอสแล้ว จะฟัดจะฟันก็จะไม่ยอมทั้งนั้น"

พูดจบเธอก็เดินหนีเค้าออกมาทันที พิสุทธิ์ส่ายหน้า เค้าพูดผิดตรงไหน เมื่อเช้าโซฟามันแคบไป เค้าอยากให้กว้างกว่านี้เท่านั้น เวลาหอม เวลาจูบจะได้ถนัดกว่านี้ ก็เท่านั้น เธอเดินดิ่งๆออกมาตรงทางเข้า เค้าตรงไปกระชากแขนทันที

"อย่าเกเรนะ มาด้วยกัน กลับด้วยกันเข้าใจ" เค้าบอกเสียงเรียบ

"อย่าคิดอะไรในแง่ลบนักเลย สายไหม พี่ไม่ได้มีเจตนาจะฟันไหมเลย ให้ตาย แค่รู้สึกว่าโซฟามันแคบไปเวลานอนเท่านั้นแหละ"

เค้าบอกด้วยเสียงราบเรียบ เธอถอนหายใจออกมา "ขอโทษนะคะ ที่แสดงกิริยาไม่ดีออกมา" เธอขอโทษเค้า ชายหนุ่มไม่ตอบอะไร

" กลับไปถึงห้อง แล้วขอโทษใหม่แล้วกัน " เค้าบอกออกมาเรียบๆ